لراوبر ویب پاڼه لراوبر يو افغان – تازه خبرونه
د کابل نظامی تعلمیی مرکز نه چی پلچرخی کی موقعیت لری، د انداخت پولیګون ته چی دا هم په پلچرخی کی پروت دی د بس په وسیله انقالیدلو. زما په شمول لس تنه نور ژورنالستان هم وو چی د مختلفو رسنیو څخه را ټول شوی وو. د دوی ټولو هدف دا وو چی عسکری تعلیمات و ګوری او که په زړه پوری اوسی تری یو ادبی مطلب او یا هنری فلم د خپل رسنیو لپاره جوړ کړی.
خپل د خیال په دنیا کی ووم چی یو ژورنالست چی هوشنګ فهیم نومیده او په اریانا تلویزیون کی یی کار کاوو زما څنګ ته کیناست او داسی یی په خبرو پیل وکړ
\”خبریی چی اوس عسکری قوماندی په فارسی هم تکراریږی. \”
ما ویل
\” نه… دا څنګه. \”
\”دا به یو شروع وی ددی لپاره چی ټولی قوماندی په فارسی شی. \”
\” ولی هر څه خو په فارسی دی یو قوماندی پاتی وی د هغه یی هم لکه چی ټغر ټول کړ. \”
\” هو همداسی یی وبوله\”
\”نو د دفاع وزیر خوب کوی\”
\”زه خبر شوی یم چی لوی درستیز چی له شمالی ټلوالی سره نژدی اړیکی لری دا امر کړی دی… هغوی ډیر فعال دي\”
\”ښه نو د فاع وزیر ددوی مخه ونه نیوله او دا دومره مصرف د څه لپاره\”
\”لوی درستیز او نور تاجک او هزاره جنرالان وایی چی د شمال خلک په پښتو نه پوهیږی\”
\”زه هم له شمال نه یم مور می تاجکه ده او پلار می پښتون دی او ما هم چی عسکری کوله ټولی قوماندی په پښتو وی او ټول به پری پوهیدل ولی اوس نه پوهیږی… موږ سره حتی داسی خلک هم وو چی د اول ځل لپاره یی ښار لیدلی وو او په غرونو کی یی ژوند کاوو هغوی په پښتو پوهیدل اوس خلک نه پوهیږی…؟\”
\”البته اوس خلک ډیر تنبل شوی دی\”
\”نه داسی نه ده … اوس خلک د پښتو په ضد شوی دی. دوی ته خپله ژبه او هویت له ملت جوړولو او یو واحد ملت له درلودلو نه زیاد ارزښت لری. دا پښتانه دی چی تل یی د ملی یووالی لپاره سرښندنی کړی او هریوی سرښندنی ته حتی اوس هم تیار دی\”
\”نو که داسی ده ولی د دفاع وزیر او نور مقامات ددی مخه نه نیسی\”
\”نه پوهیږم هغوی نور پلانونه لری او د هغه په مقابله کښی پښتو ژبه دومره ارزښت نه لری\”
\”نو ته د پښتو ساتوونکی یی\”
\”زه به څه وکړم زه به يواځی خپل خلک او مشران خبر کړم نور نو دوی پوهیږی… زه خو پښتون یم او ما ته زما وطن او ژبه له هر څه زیاد ارزښت لری\”
ډیری خبری مو وکړی خو پوه نه شوم… یو وخت وو چی د انداخت میدان ته ورسیدو و می لیده چی دو افسران د سرتیرو په سر ولاړ دی یو چپه لا س کی او بل په راسته لاس کی ولاړ دی. یو قومانده وکړ \”شاجورونه اوچت کی \” له بل لور نه می آواز واورید چی ویل یی \” شاجور های تان را بر دارید\” بیا می راسته لاس نه واورید چی ویل یی \”اور… \”له بلی خوا نه می واورید چی افسر غږ کړ\” آتش… \”
ما چی دا حالت ولید په چرت کی لاړم او له ځانه سره می وویل
ټول ممالک په یوه ژبه پیسی چاپی، رسمی مکتوبونه لیکی، اردو جوړوی، ملی سرود جوړوی … چی هغه هم د اکثریت ژبه وی. موږ څه کړو… که اکثریت ناراضی وی نو دوی د چا په رایو حکومت ته ورسیدل، او څنګه به یی وساتی… پدا کارونو یو ملت نه جوړیږی. کوم څوک یی خو باید مخه و نیسی….. جمهور رئیس او که… ؟
د زمری لسمه ۱۳۸۷ کال
وزیر محمد اکبر خان مینه، کابل
