شو م

هغه خو څه کو ې چې د هغه پلا ر د هغه نه ډیر شو م ؤ . که شو م ( کنجو س) نه وی نو له هیڅ نه د د و مره لویې سینما خا وند کیدای نه شو . هغه په ډیره سختۍ (شو متوب) ګټلې ده او اوس یې چې زوي ته ټول مال او دو لت سپا ر لی دی نوزوي یې هم دهغه نه پښه ور اړوي . هغه د چا خبره چې : (( خړی له برګي کم نه دی )) . ښا غلی (( بټ کا لو )) اوس د پلا ر په ټو لو کا رو نو ښه بلد شوی دی او د پیسو د ګټلو او سپمولو ښه چلو نه ورځي. دښا غلي بټ پلار ته له پلاره هیڅ نه وو ور پاتې ، خو ده ته خدای ډیر ه ا و تیره ور کړه .
(( بټ )) چې دخپل پلا ر ډ یر قدر او عزت یې کا وه اوس یې د ټولې شتمنۍ واک ا ختیار ور کړی دی . یوا ځې کله کله دده په کارو نو را ګر ځي او کنترولوي یې ، که نه نو هغه ډیر و خت په جو ما ت کې وي . ا یله په ایله په خوا رۍ خپل مونځ ا و اود س سر ته رسولې شي . هغه دچا خبره پښه یې د ګو ر په غا ړه ده . ډیره حو صله نه ده ور پا تې ، خو د وا کي زوی له کړونو نه خا مخا ځا ن خبروي . د کا لو بټ د پلا ر (( آ چی بټ )) د شتمنیو نه یوه هم هغه سینما ده چې د پینډۍ ( راولپینډۍ ) په ډیر ښه ا و د ګڼې ګو ڼې ځا ی ته نژ دې پرته ده . واکدار زوی یې ډیر وخت په همدې سینما کې وي . په دې سینما کې له ده سره د نو کرانو په ډله کې یو هم (( شیرزمان )) دی . نوکران څوک ټکټونه خرڅوي – څوک د ر وازې ته ولاړ وي – څوک په دروازه کې ټکټو نه شلوي – څوک فلم چالا نوي او … هر چا ته خپل خپل کار سپا رل شوی دی . شیر زمان چې په خټه د کونړ ا و سید ونکی دی، پلا ر ا و تره یې د امیر عبدا لر حما ن خان د امرونو دنه منلو له کبله پیښور ته کډ وال شوي وو . په خپله شیرزما ن همد لته پیښور کې زیږ یدلی دی ا و له یو څو کالو سبق نه وروسته یې ښوو نځی او لوست پر یښی ؤ . پلا ر او کا کا یې هم دخپل کلي ښه یا د خلک وو . هغو ی دپیښور په ښا ر کې ډیر زر مزد و رۍ ته زړه نه ښه کا وه . د کونړ ټو لې ځمکې ا و جا یدا دونه به یې د مه په د مه او وار په وار خر څول ا و هلته به یې پې ژوند تیرا وه . ا خیر خبره دې ته را ورسیده چې کونړ ۍ شتمني پا ی ته ور سیده او د دوی کورنۍ مجبوره وه چې په پیښور یا کوم بل ښار کې یو ، نیم کار ته لا س وا چو ي .
پلا ر او کا کا یې نور زاړه شوي وو ، خو شیر زما ن ا و دتره زامنو یې چې له ده نه ټول مشران وو په ور سره پا تې پا نګه دودا نیو او سرکو نو په ټیکو او سودا ګرۍ پیل وکړ . لږه موده پس یې خدا ی مخې له سمه وروستله ا و ښا یسته ښه پورته شول . څه وخت وروسته لا ډ یر پسې شتمن شول او بیا ورپسې دې حد ته ورسید ل چې سینما ، کورونه ، ځمکې ، دوکا نونه ،بسونه ، وړې موټرې او نور ډیر شیا ن یې واخستل ا وپه کور یې جنډ ه ودروله . په پیښور کې چې به دچا شتمني زیا ته شوه نو په کور به یې جنډه ( بیرغ ) ودروله . دوی هم دا کار وکړ .
وخت و رو تیریږي او کیسه زر زر ویل کیږ ي . د ورځو نه یوه ورځ د شیرزما ن د کا کا زوي د یو لوي ډیم ( د او بو بند ) ټیکه اخستلې وه . د بند د جوړیدونه ورو سته ، هغه ا ینجینر چې با ید بند یې ارزولی وای چې سم جوړ دی که نه ؟ داینجینر ۍ په مییا رو نو ( معیا رونو ) برا بر دی که نه ؟ د شیر زما ن د کا کا زوي ور سره په کومه خبره په غوسه شو او دواړو هغه دچا خبره دجنګ دا نې وا ڼولې . په اخیر کې د شیر زمان د کا کا زوي اینجینر په څپیړه په مخ ووا هه او په نتیجه کې دغه اینجینر د بند د خراپ جو ړید و نظر ورکړ . بند و نه منل شو . دا ډیر لوي بند و . ډیر لګښت پې را غلی ؤ . ددوی کور نۍ دو مره تا وا ني شوه چې : نه یواځې دا چې ټول جایدا دو نه یې و پلورل ؛ بلکې کور نۍ ګاڼې یې هم په کې لا ړې . له دې پیښې نه وروسته د ټولې کورنۍ ځوا نا نو درنو درنو کارونو ته ملا وتړله او دښا ر دنورو مز دو را نو په شا ن په خو لو کې ډو ب شو ل . * * * * * شیر ز ما ن هم کله دلته او کله هلته ځا نته کا ر لټا وه ، خو ډ یر وخت یې د سینما ګا نو په کا رو نو کې تیر کړی ؤ . ځکه چې تل به په خپله سینما کې د فلم لید و ته نا ست و ا و چې سینما یې خر څه کړه نو ډ یر کا رونه یې ور له زده کړي وو . کارونه خو څه کوې چې ټو لې هندئ ګا نې ( سند رې ) یې هم ترې زده کړې وې او وخت ناوخته له ځا ن سره بنګیږ ي ( زمز مه کوي یې ) . د هرې سینما مشر به هغه ته زر کار ور کا وه . همد ا لا مل و چې هغه ته په پینډ ۍ کې هم په سینما کې کار پیدا شوی ؤ . د شیرزما ن په ږیره کې اوس یو تور ډ کی نه و او ږیره یې تل بو نډۍ سا تله . کله کله چې به یې په بیا تي ( قیچي ) لنډ وله نو ترې لنډ ه او اوږده به شوه ا وددغې ګډوډ ۍ د سمولو د پا ره به ا ړ ؤ چې ګلا بي ( سلما ني ) ته لاړ شي ا و بیا یې له سره جوړه کړي ، خو یره چې په دې حا لت کې به له بو نډ یتو ب نه هم لږه زیا ته لنډه شوه . که کوم یو ا نډ یوال به پې غږ و کړ چې یا ره لیو نۍ خو دې ښه خرپولې ده ! نو ده به له لنډ کۍ خندا نه وروسته ځوا ب ورکړ چې : یا ره ! کو رنی فصل دی بیا به را شي . په شیرزما ن پیښور تنګ شوی ؤ او د ډ یر ې غر یبۍ او نیستۍ نه یې پنجا ب ته له خپلې میر منې او ا تو بچو سره کډ ه کړې وه . له څه وخت سر ګر د ا نۍ او ګر ځید و نه وروسته یې د پینډ ۍ په دې سینما کې کا ر پیدا کړ . غټا ن بچي یې هم یو ځا ی بل ځا ی په کا رو نو بوخت کړ ل . دده د کا رو نو نه کا لو بټ ډیر خو شا له و . ده د سینما په ټو لو کا رونو ډ یر پا م کا وه . هر څه له پخوا نه ډیر ښه شوي وو ، خو د بټ دې ا نصا ف روزي شي په غیر له ټا کلې تنخا نه یې نور هیڅ کوم بخشش یا سو غا ت نه ورکا وه . له شیرزما ن نه یوه ورځ چا تپو س کړی و چې : څنګه پر ته له تنخا نه ، کله کله دې په کوم لوټ موټ هم و لي که نه ؟ هغه ور ته خند لي ا و بیا یې ور ته و یلي وو چې : بټ صا ب ( صا حب ) د و مره شو م دی چې یوه ورځ ما د خپل اورلګیت د بلي یو تیلی را و ویست او په غوږ کې مې وا هه چې خیری ترې پا ک کړم . هغه زر زما لاس و نیو ویل یې : پا م پا م چې د غه تیلی تا وا ن نه کړې . زه به بل د ا سې تیلی درکړم چې سر یې مخکې سوی وي . هغه زر د بل دبلي نه چې د ټولو تیلو سرونه یې سوي وو او ده پې مخکې سیګرټ لګو لي وو ، یو داسی تیلی یې ترې را و و یست چې یو سر یې سوی او بل یې سپین و ، ما ته را کړ چې غوږ پې پا ک کړم . که د د ه دنو رژوند ا و د شو متوب کیسې در ته وکړم نو له ټول پنجا ب نه به دې زړه تو ر شي . د ا لا ښه وو چې د تیلی د را ایستلو په وخت کې یې پلا ر نه و که نه نو هغه ورته خا مخا ویلې چې د ا سوی تیلی هم یو مصر ف دی ا و با ید چې بل چا ته یې ور نه کړې .
شیر ز ما ن ورته د ا هم وویل : زه خپل ځا ن ا و د دې سینما نورو کا ر کوو نکو ته دو مره خپه نه یم چې یا بخشش نه را کوي او یا را سره ډ یره سختي ا و کنجو سي کوي ؛ بلکې چروت مې هغو پنجا بیا نو بز ګرا نو ا و مز دو را نو ته خرا پ د ی چې د بټ صا ب دوی په کر ونده کې کا ر کوي ا ود د وی دا د ر نه دهقا ني سر ته ر سوي . خدا ی پوهیږي چې د هغو ی به څه حا ل وي ؟ بټ صا ب د وی په د ې وروستیو وختو نو کې په همدې پنجا ب کې له ډ یرو بې وزلو بزګرا نو ا وځمکه وا لو نه چې لاسو نه یې بند وو ډ یرې ا رزا نه ارزانه ځمکې وا خیستې ا و ا وس په کې یو ز یا ت شمیر دهقا نا ن په کا ر بو خت دي . * * * * * بټ په سینما کې د ځا ن د پا ره بیله کوټه لر له چې په هغې کې به زیا ت وخت د شپې همد لته ویده کید و . جا مې بد لول ، د ریشي ا یستل ، خورا ک څښا ک ټو ل به یې همد لته کو ل . د ورځو نه یوه ورځ کوم وا ده ته خبر شوی ؤ او کور ته یې هم د تګ تو ا ن نه د رلود . دا یو لنډ کی په غا ړه پطلو ن یې له ا خستلو نه وروسته بیا هیڅکله هم نه و مینځلی . په کمیس به یې کله کله سپږې هم لید ل کید ې ، خو چا ورته اشا ره نه شوه کولای ا و دسینما نو کرا نو به ورته یوا ځې پټ په زړه کې خند ل . د واده د تګ د تیا رۍ د پاره یې په شیر زما ن غږ و کړچې یوه جو ړه نوې پنجا بي جا مې ور ته را وړي چې واده ته په کې لاړ شي . په شیر زما ن یې ځکه اخستلې چې ده ته پوره ثا بته وه چې په بیه کې تر ې کو مه آ نه ټکه نه وهي. بټ زرګون لوټ په جب کې وکړپا وه را وکړپا وه ، خو بیر ته یې فکر وکړ چې دا لوي لوټ ولې ما توم ؟ را شه شیرزمان ته ووایه چې له خپله جیبه یې ورکړي ا وچې وروسته بیا د سینما ټکټونه خرڅ شول نوما تې پیسې به ډیرې وي او ده ته به یې ترې ور کړم . بټ چې به څنګه دسینما پیسې را ټو لې کړې نو سمدلا سه به یې یا با نک ته وړلې ا و یا به یې زرګون لوټونه کول . چې شیرزما ن ته یې خبره وکړه نو هغه له جیبه ا ووه نیمې کالدارې روپۍ را وو یستې او ورته وې ویل چې : دا مې ټوله (( بوده او تنسته )) ده . بټ مجبور و چې زرګون ورکړي . دجا مو دوکا نونه یې هم ور وښودل چې د پلا نۍ کوڅې په لو مړۍ بر خه کې دي . شیرزما ن چې د جا مو له سودا نه بیر ته را غی نوډیر وخت یې تیر کړی ؤ او بټ ورته لږ تریو غوندې ښکا ره کیدو. بټ ور ته ځکه په قار و چې و لې یې دومره ډ یروخت تیر کړ ، ځکه چې دا کوڅه خو د دوی ځا ی ته نژدې وه . بټ چې دجا مو کڅوړه دشیرز ما ن دلا سه وا خیسته نو لږ په ډ ډ ا وا ز یې ورته وویل : ولې دې دومره وخت تیر کړ ؟ شیرزما ن ورته په ځوا ب کې وویل : صا ب تا چې کومه کوڅه یا ده کړ ې وه ، په هغې کې پنجا بي جا مې نه وې . هلته ټو لې . . . ده په خبره کې ورودنګل : ولې دروغ وایې ! تا خو کله دروغ نه دي ویلي . ځه بس نورې خبر ې مه کوه چې ا وس ستا کما ل و ګورو چې کوم رنګ او څه ډ ول ټوټه دې خو ښه کړې ده ؟ اوبل دا چې له زر ګون نه دې څومره کنډو کړي د ي ؟ بیله دې چې شیرزما ن خبره وکړي ، بټ کڅوړه بیر ته کړه . څه ګوري چې یو لنډ کی شا ن بنین ، خویره تکه یې ښه او قیمتي وه اویو لوي د لوړې بیې لنګ ( لونګ ) یې ترې را وو یستل . بټ چې ولیدل نو سمدلاسه یې له ډاګه وویشتل او شیرزما ن ته یې له خولې کنځله را وو تله : د چر سي بچیه ! لکه چې چرس دې څښلي وو . ما خودرته ویلي وو چې پنجا بي جا مې را وړه . بټ ورته دا زیړه (کنځله ) په پنجا بي ژبه وکړه . د شیرزما ن هم ښه پنجا بي ژبه زده وه او په دغه ژبه یې ورته وویل : صا ب دا پنجابي جا مې دي کنه ! دا خو د کوم بل قا م یا توکم جا مې نه دي چې ته دومره په غوسه یې او لا زورلې ( کنځلې ) هم کوې . ته به چرسي یې ! پلا ربه دې چرسي وي ا و که نور څه دې وویل اوس به دې . . . کله چې بټ پوه شو چې شیرزما ن شیر دی خدای دې خیر کړي چې حمله را با ندې ونه کړي نو ورته په خندا شو . یا ر ! ولې دومره غوسه یې ؟ ما خو درته د کمیس پرتو ګ خبره کړی وه . شیرزما ن وویل : بټ صا ب ! کمیس پرتوګ خود پښتنو جا مې دي . تا به راته ویلي وای چې پښتنې جا مې راوړه ، نو زه به ورپسې د ومره نه کړید م او لرې به ورپسې نه تلم . له همدې کوڅې نه چې ستا په زړه کې وه ، له پښتنو دوکا ندا رانو نه به مې راوړې وای . په دې با ندې دوا ړو ډیر وخت ډ یر ې ځږ ې ځږ ې خبرې وکړې او یو بل ته یې سپورې ستغې وویلې . شیرزما ن ورته په اخیر کې وویلې چې : د پیړ یو پیړ یو را هیسې دا زمونږ د کونړ یا نو او نو رو ا فغا نا نو جا مې دي . تا سو خو ټول عمر لنګ تړلی دی . ستا سو جا مه لنګ دی پنجا بیا نو خو ما ز ې دا څو وروستي کلونه دا جا مې رواج کړې دي . وروسته له ډ یر بحث او شور زوږ نه بټ قا نې ( قا نع ) شو چې : سمه ده . دا جا مې ستا سو د پټا نا نو (افغا نا نو) دي ، خو دا چې ستا سو نه هر چا یو یو کپ ( نو ڼۍ ) کړی دی . چا درنه خا وره کپ کړې ا وچا در نه لر غو ني آ ثار، چا د ر نه ځنګلونه او چا درنه کانونه – ا و چا چا لا درله ژ به هم د دا م په غبرګو لمو کې ګیره کړې ده ! څه وشول چې مونږ پنجا بیا نو درنه هم یو کپ (قف ) وکړ ا و د افغاني جا مو نوم مو په پنجا بي جا مو واړاوه . اوس زمو نږ د ډ یرې صنعتي تر قۍ ا و تمد ن ، درخت د ښو ښو کار خا نو او دلا یقو لایقو درزیا نو ( خیا طا نو ) له بر کته ، ستا سو پښتا نه هم دې خپلو جا مو ته پنجا بي جا مې وا یي . شیرز ما ن نو ره کیسه و نه کړه چې بټ صا ب بیا هغه دشپې وا ده ته په کو مو جا مو کې لا ړ و . (( پا ی ))