لراوبر ویب پاڼه لراوبر يو افغان – تازه خبرونه
د 8 صبح ورځپاڼې د دلوې د درېمې نېټې په ګڼه کې د افغانستان د بهرنيو چارو د وزير ښاغلي رنګين دادفر سپنتايوه ليکنه خپره شوې ده . د دې ليکنې سرليک دی : (( قوام دموکراسی در ايالات متحدۀ امريکا )) .
په دې مقاله کې ښاغلي وزير لومړی له دې کبله د امريکايي دموکراسۍ پرېمانه ستاينې کړې دي چې يو تورپوستي پکې د دې امکان پيدا کړ چې جمهور رييس شي . بيا نو له دغو پرېمانه امريکايي ستاينو وروسته ( چې د يو چينايي ټيپ پخو اني کمونيست ، يا لږ تر لږه سوسياليست لپاره دغه ستاينې هم سړي ته عجيبه او کله کله ډېر ساده لوحانه ښکاره شي )، ښاغلی سپنتا د خيال دنيا ته پناه وروړي او فرمايي :
(( ايا ممکن خواهد بود در افغانستان ، يک شهروند تاجيک ،هزاره ، ازبک و يا نورستانی به حيث رييس جمهور کشور ما برګزيده شود ؟ بګذريم از اينان ايا مکتب رفتګان کشور ماحاضر خواهند شد، تا به نخبګان ان ((ديګران)) رای بدهند . در لحظاتی که ذهن من مشغول طرح اين پرسشهاي بيهوده بود ، به ان نخبګانی انديشيدم که در کشور من با صدور فرمان و دستورالعمل ، اجازه نمی دهند به زبان مادری ام ، اشيا و افراد را صدا کنم . اين در حالی است که من از هيچ قارۀ ديګری نيامده ام و با اين نخبګان ريشه در يک فرهنګ و حتی يک تبار دارم. ببين تفاوت ره از کجاست تا به کجا! در سرزمين من ديګرانديشان به زنجير کشيده ميشوندو هندوان وسک ها که باشندګان وصاحبان اين سرزمين اند ، به ګونه ی نظام مندمورد ستم و تجريد و تهديد قرار می ګيرند و در انجايی ديګر ، شايستګان اقليت ها بر سکوی قدرت برای خدمت به ميهن شان تکيه می زنند. ))
دا د يو هېواد د بهرنيو چارو د وزير خبره ده چې د افغانستان د چارود رهبرۍ په ګروپ کې دی . افسوس پر داسې يو متعصب وزير چې د بشر د حقوقو د داعيې درواغجنه خبره کوي ، خو د هغو پښتنو ماشومانو پر حال يې سترګې پټې دي چې په خپل کابل کې په خپله ژبه د زده کړې اجازه او امکان نه لري . ايا هغوی د ده د وطن ((شهروندان)) نه دي ؟ ايا دا د هغوی د هېواد خارجه وزير نه دی ؟ که يوازې د تاجکو خارجه وزير دی چې يوازې او يوازې د دانشګاه په نوم پسې لېونی دی . ايا په کابل پوهنتون کې د هغه اکثريت پښتنو محصلينو په سوچ کې دی که نه چې په خپله ژبه له خپل پښتون استاده د پښتو لوست غوښتنه نه شي کولای !!! که نه هغوی د ده ((شهروندان)) نه دي !!
ښاغلي کرزي ته هم يو ځل بيا د شرم ځای دی چې له داسې يو واحد !! او همغږي ملي !!! ټيم سره ګډ کار کوي !
د رنګين دادفر سپنتا دغه اوتې بوتې به ښايي امريکايان خوشحاله کړي ، خو له افغان ولس سره ستره جفا ده . دا د دې زخمي وطن پر ټپونو نوي زخمونه دي چې د بشر د حقوقو !! د يو مدافع!! له خوا او لکه چې خپله وايي ، پر شهروندي که شروندي !! اصولو ولاړ وزير !! له خوا امريکايانو او په تېره اوباما ته په چاپلوسۍ وړاندې کېږي .
د ښاغلي سپنتا دغه ليکنه د افغانستان له ملي ګټو سره په تضاد کې ده او يوازې د يو قوم د څو تنو متعصبو غوښتنه ده ، د ټولو تاجکو غوښتنه هم نه ده . زه داسې ډېرتاجک پېژنم چې د سپنتا دغه اوتې بوتې د افغانستان له ملي ګټو سره په تضاد کې ګڼي .
افسوس ! د داسې يو هېواد د بهرنيو چارو پر وزير چې په کابينه کې ، د کابينې پر ضد دی ! په حکومت کې د حکومت پر ضد دی ، په وطن کې د ستر واک خاوند دی ، خو د وطن پر ضد دی !
د افغانستان حکومت او د افغانستان خلک بايد د داسې اوتو بوتو په وړاندې ودرېږي او خپل غږونه جګ کړي .
چی دا نن داسی تاجک، هزاره،ازبک پيدا شی چی خلکو ته ثابت شی، چی د ایران سره تارکئ نه لری، د خمینی په ځای د خپل ملک تاریخی مشرانو ته احترام لری،له خپل ملک سره مینه لری، نو ډیر پښتانه به رایه ورکړی.
خو که د سپنتا زړه وی، چی پښتانه داسی مشر پسی لاړ شی، لکه د شورای اهل الحق په وسیله ټاکل شوی، ربانی، یا، سقاو، دوستم حاجی صاحب ..نو دا د خدای حق نه دی، چی پښتانه داسی څوک د مشر په توګه قبول کړی. اول باید ښه اشخاص پيدا شی، په امریکا نور تور پوستی هم شته چی خلک یی منطقو ته په رڼا ورځ نه شی ورتلالی، نو ایا امریکایان هفوی هم دد وړ وبولی چی ، ددوی اولس مشران شی؟
هزاره ګانو خو په دغه لږ امکاناتو نیږی دی، چی افغانستان په ایران بدل کړی، دا خو که دوی پاچاهی په لاس کی واخلی، بیا خو به سمه قواله په لاس وکړی.
well every one knews that ghowa thora pai ye speene we all should understand that tajik,hazara,uzbaks ….are not afghans and they dont wana be afghans they dont care about our afghans who are selling there doughters and sons they are homles in there own home they dont have access to education and thats what they want us to be but we should be ashamed of our salves that we are still using this evil language and still dealling with these evil people,so its not time for crying that they are doing this or that with us we should all say NO to parsee or other languages we should figth for our rights the way a pashtoon is fighting
Yes, we Pashtuns will vote for Tajik, Uzbek, Hazara or Nuristani, but before voting for minority candidate, we should know who that cadidate suppose to be!!!
You, Spanta!
Are you a candidate?, you want our vote?
Our answer is NO
Are Khalili, or Dostam, Rabani, Fahim, AbdullahX2, Qanoni, Padram Ram, …etc
the candidates?
If so, listen boy!
WE SAY NO, I repeat it NOOOO!!!!!!!!
salamuna
dear pashton brothers
the problem is not tajik,hazara,uzbak or somebody else.
the prblem is pashton himself.we like for others and we beleave others more then our pashton brothers.
please start it from yourself and try to be one with other afghans and i am sure they will automaticly tell you ( malgaray
they see that we fight agaist each other and that is why they can do with us what they want.
salamuna
ښاغلی اسدالله جلال او دلر او بر وبپانی چلوونکو ته په سلام وړاندي کولو.
داکتر سپنتا د کرزی سیوری لاندی او دشمال والا ملگرو يي په بهرنیو چارووزارت او سیاسی او قونسلی نمایندگیو کي لاپخوا د پښتنو پر وړاندې سمتي او سياسي سنګر رامینخ ته کړي .
د افغانانو تر نورو د((کرزی )) ډېره ګيله په دې راځي چې که څه هم له پښتون نامه سره يې په عامه توگه حکومت او په ځانگړی توگه د بهرنیوچارو وزارت د نظار شورا او وحدتی ټولڅرګندو ملگرو سره په یوه ظریفانه ائتلاف کي هماغوسمتپالو او بهرپالو ته ور پرېښووه، خو بيا هم، د سپنتا تیرو دوکالو راهیسی په ځانخبري ( اگاهانه ) ډول او سیستماتیک شکل، د خارجه وزارت په تشکیلاتی او اداری درغلیو کې تر داکتر عبدالله زیات په افغانستان کي د پان فارسیسم او پان ایرانیسم سیاستونو د عملی کولو د بنسټ اېښوونکي په توگه زياته او کارنده ونډه يي واخېسته.
کاشکې د پښتنو رون اندو سیاسی او فرهنگی فعالینو او حتی عامو افغانانو، هومره سیاسی بصیرت او مېړانه درلودای چې ترپایه يي په خپلو روا حقوقی – ملی گتو ډغرې وهلای، خو داسې راڅرګندېږي چې دوي نه يوازې سیاسی بصیرت او مېړانه نه لري، بلکې د اغیار لخوا اوس هم د مجاهد او نامجاهد ، خلقی؛ طالب او افغان ملتی د تصنعی اوتو بوتو په لومو کي پریوتي .
ښايي ګران اسدالله جلال یوازی په هشت صبح ورخپانه کي د سپنتا د یوی مقالي په ترڅ کي دهغه اصلی موخي رامخته او پام شوی وی خو د سپنتا قومپالو ملگرو او کارنامو ته په پام سره ویلی شو چې سپنتا په افغانستان او په تیره بیا خارجه وزارت کي د عبدالله د لوی ایرانی – فرهنگی حوزې او پان فارسیسم متفکر مغز دی. کرزی او په پارلمان کي ناست پلن څټي معامله گر که د پښتنو د روا حقونو توپير ورته ګران وي، نو دکوم انسانی دود يا قانون له مخې يې د میلیونو پښتنو د گټو او روا حقونوڅخه دا دومره لرې پاتي د استازیتوب دعوی کوي.
د حالاتو نازکي ته په پام سره پښتنانه سیاسی ، فرهنگی او ټولنیز فعالینو ته پکار ده چي د هوښیار اغیار د بی اتفاقي په منتر او لوموکي ښکیل نشي او په رسنیوکي د یو بل په پته سپکې سپورې خپري نکري.
Dear larawbar team, Dear Afghans. This article was written by
Spanta. It contains the term Afghanistani and Khorasan instead of Afghan and
Afghanistan. Such a fascist is now the Afghan foreign
minister.
همدلان کابل ناتهـ
دریچهء تماس
Deutsch
دروازهً
کابل
دکتور رنگین دادفر سپنتا
و کلمه در نزد خدا بود و
…
آری
افسوس
براین بادبانها
که بی حاصل گشاده است
و باد موافق
نمی ورزد
افسوس
برجان عاشقان
که بی بوسه ای بردهان
در گور های بی نشان
خفتند
ما را
اما
امید
اندامی است
که در ژرفای آب
نطفه می
بندد
…
از فروهر
یا پیامبری
در دریاچهء مهر
پس آئین را
پاس
میدارم
تا هنگامه ی موعود.
“کسری حاج سید جوادی”
سخنی است سخت
دل نشین، آنگاه که هنرمندی نامدار از نیم قاره یی کهن سال هند، با اشاره با آغازین
سرود انجیل یوجنا میگوید: “در آغاز آهنگ بود، آهنگ در نزد خدا بود و آهنگ خود خدا
بود.” اما در انجیل آمده است که: “در آغاز کلمه بود و کلمه در نزد خدا بود و کلمه
خود خدا بود”. مرا باور براین است که اگر زنجیر گران، تعصبب و تنگ نظری را از دست و
پای اندیشمندان حوزه ی فرهنگی ما برمی گرفتند، آن برخاستگاه اندیشه یی مذهبی
مسیحیان و باور یهودیان و هندوان را در زبان ما چنین تعبیر بودی: «در آغاز شعر بود،
شعر در نزد خدا بود و شعر خود خدا بود.»
با لب دمساز خود گر
جفتمی
همچو نی من گفتنیها گفتمی “مولوی”
شعر را در
قلمرو زبان ما جایگاه ویژه ایست. چه نظام آوایی، چه نظام دستوری و چه هم ساختار و
نظام واژه ها در زبان فارسی دری تکامل و استخدام خود را مرهون قلمرو گسترده ی شعر
میباشد. بگذریم که این بحث خارج از صلاحیت من است. ولی آچه که مربوط به نظام جامعه
و سرزمین تفکر میشود، باید بگویم که در گام نخست این شعر است که به فرهنگ های ملت
های حوزه ی ما توان پایداری و استقامت را در برابر هجوم، ویرانی و استبداد و تعصب و
تنگنظری میدهد.
زبان شعر است که در کلام مولانا، حافظ و خیام، دستگاه های تفکر
و عصیان و خرد و فلسفه را به مقابله با تقلید وتسلیم و جهل و خرافه فرا میخواند. در
روزگارانی که انواع هنر در پی هجهوم فرهنگهای مدنیت کُش بیابان گردان از غرب ممنوع
و ریختن خون نگاره گران و مطریان وهیکل تراشان مباح شناخته شد. این شعر بود که آتش
عصیان و زنده گی این جهانی را شور و عشق و وسوسه ی گناه را در دل انسان حوزه ی ما
زنده نگهداشت.
در روزگاری که قلم بدستان ناگزیر شدند تا قلمرو هنر شان را به
تنگنای یکدانه ی گندم که بر آن بتوان چهار قل یا بیشتر از آن ره خط کوفی و نستعلیق
نوشت، محدود کنند، در روزگاری که نگاره گری و هیکل تراشی گناه کبیره گریدند و
شوریدگان این بخش از هنر تمامیت ساخت کار شان را در رواق های مساجد، آنهم بر روی
کاشی ها و خواشی کتاب مقدس بنام ریزه کاریها (مینیاتور) محدود نمودند، این ساخت
بزرگ شعر است ، که افق ها را گشوده نگهداشت و بار پایداری معنوی ما را بر شانه
کشید. آن یکی از توس با تحمل سی سال درد و غم، عجم را زنده ساخت و آن دیگری در نبرد
با تعصب و تکرار خروش برآورد: “خر باش که این جماعت از فرط خری هر کو، نه خر است
کافرش میخوانند.”
ویا پیرعاصی دگری در دورانی که بردهان ها مهر “بود” و بر دلها
مهر “بود” و بر گوشها مهر. در حسرت جام باده و زلف یار و رقص میانه یی میدان به ریش
صاحبان شریعت و فقها خندید و پیام آور شور و نشاط زنده گی شد آن بزرگ اهورای شعر که
از بی سامانی دنیا به تنگ آمده بود شراب عصیات بر سر کشید تا “جهان را طرح نو در
اندازد.”
فضل الله نعیمی بنیانگذار جنبش حروفیه سنت انقلاب و استواری را تبلغ
کرد وندا در داد:
“همچو منصور اناالحق زده از غایت
شوق
بر سر دار بلا نعره زنان می آیم”
ویا
“تا سر اناالحق نکند فاش
نعیمی
بر دار سیاست کشش از دار چو منصور”
و باز همان شوریده ی حروفی است که در جای
دیگر میگوید:
من کو گویی دیوانه ام
صد شهر ویران کرده ام
بر تاج “قیصر” قی
کنم
بر قصر “خاقان” قوزنم
نسیمی اندیشمند دیگر جنبش حروفی در تداوم هیمن سنت
تفکر و مبارزه است که خروش بر میکشد:
مشتاق گل، از سرزنش خار
نترسد
جویای رخ یار، ز غبــــــار نترسد
عیار دلاور که کند ترک
سرخویش
از خنجر خونریز و سر دار نترسد
جوهر و درونمایه ی اصلی شعر و ادب
خراسانی را در حداقل آن پیش از سقوط سه صد ساله ی اخیر، تفکر و عصیان و اندیشه ورزی
تشکیل میدهد: درباره ی پذیرش تنوع و دیگر اندیشی، آنهم در جامعه یی که وحدت تفکر و
نظام زنده گی و سیاسی و اعتقادی باید سنگ بنای آن را بسازد. شمس تبریزی را سخنی اس
سخت دلنشین: “لحظه ای برویم تا به خرابات، آن بیچاره گان را ببینیم، آن عورتکان را
خدا آفریده است، اگر بد اند یا نیک اند، در ایشان بنگریم، در کلیسا هم برویم، ایشان
را بنگریم، طاقت کار من کس ندارد.”
حافظ شیراز گفت:
یک قصه بیش نیست غم عشق و
این
عجب
کز هر زبان که میشنوم نا مکرر است
در میان ابراز روابط احتماعی، زبان
و آنهم زبان شعر، در حوزه ی جغرافیای ادبی ما، کارآ ترین آنها بوده است. در هر افت
و شکست و پاش تاریخی نفس مسیحاگونه ی شعر بر ویرانی های روح مان، شهر هایمان و جلکه
های سوخته ی مان دست نوازشگرش را گذاشته و لالای امید و استواری و فردای روش و
آمدنی را به گوشهایمان خوانده است و باز درین یلدای تاریخ مینهن مان، فاروق فارانی
است که میگوید:
باد،
بوی چراغ کشته ای
آورد
یعنی
که تا کنون
شمعی ویا چراغی نفس میزد.
پس شمع دیگری ـ باید ـ
پ
برای
کشته شدن افروخت.
و باز هم او؛ شورشگر کوهستان سوخته ی میهن
میخروشد:
زهدان خاک، تشنه ی
فرداست
باید که آفتاب
بکاریم
گر آفتاب
نیست
تخم چراغ را
در چار سوی خویش بپاشیم.
در جای دیگر:
اکنون ز روح خاطره می
آید:
دریاییان،
هیهآت خشم و جنگ شبانگاه
دزدان لعنتی،
دزدان شسته
جان؛
با موج های سرکش دریا،
تنها ز نقش خاطره پیداست:
نفرینیان
دریا،
دزدان لعن گشته،
با مشعل نشتته با باروت،
تنها صدای خاطره
میپیچد:
آوای خشم و نعره ی امواج
تنها سرود خاطره میخواند:
دریا همیشه
مرده و نازا نیست،
دوشیزه گان موج
همبستران حجله ی خورشید
دریانیان مسرکش
فردا را
یکروز زادنی اند.
در راستای همین باور و همین سنت است که
استاد بزرگ شعر فارسی دری واصف باختری، در وا حسرتای شکست و سکوت به روشنفکران
جامعه ی ما بانگ بر می آورد:
پالیزبانان زبون سرزمینهای که در
آنها
شمشاد
ها و ارونه میرویند!
ای نسل مار و موریانه از شراب تاکنان سرمست
ای پاسبان
مرز های فصل سرد از گرمی امید های یاوه
اما پاکتان پیمانه ی خورشید در دست
یکبار،
قفل از دهان خویش وز گوش گران خویش
بردارید،
این واپسین پیغام ناطوران تاریخ
است
شامی،
پسینی،
بامدادانی
غوغاکنان با دستهای پاکتر از آبشار خواب
ابریشم
خون
نجیب تاکها را در خم فردا بیفشارید،
بگذارید،
شاید سواران دگر از نسل های خون و
خاکستر،
شاید سواران دگر خمپاره ها
از قلب های خویشتن در کف سر نیزه های
دست های خالی
شان در افق پیدا،
پویان به سوی آرمانشهر دگر در آخرین اقلیم آفاق،
سوی شما
آیند و در خوان شما جامی، سبوئی، جرعه ای جویند.
ویا همشهی مغموم من (ج، لبیب)
در سروده هایش چه با صفا و صمیمیت حرف دلها را لؤلؤ واریه رشته ی شعر در
میکند:
دلی از عشق میگوید
تنی از درد میسوزد
هزاران سبزه
میمیرد
و صدها کلبه ویران میشود آنجا!
و میبارد و میریزد
و یک دریا چمن
مرداب میباشد
و یک دنیا تمنا مرگ میگردد
و این خیره بربالای ابر
دیگری
افزون نماید تیره گی را
روز و شب آنجا !
این تصویری است
خیلی زلال و صمیمی از ساحت میهنی که میسوزد و میریزد، باید مردانه اعتراف نمود که
اگر افغانستانیان، ایرانیان و تاجیکان، زبان ادبی فارسی دری را نمیداشتند الحق
شایسته ی نامی بودند که عریان مسلمان بر ایشان گذاشته بودند:
(عجم)، که باید در
قاموس فقها و شریعت گرایان همان گنگ بی زبان معنی بدهد، و باز هموست که پر از امید
در میان آتش غربت و دلتنگی می سرآید:
یک روز، یک زمان
یک رمز یک
کلید
پرده ز چهره میدرد
افسون گشوده می شود
ملعون نظاره میشود
زولانه
میشود
مردم ز فتنه میرهند
شب روز می شود
افسانه می شود
آهو به باغ،
میچرد
بربید، بهار میدمد
مانی نگاره میوشد
رومی به یار میرسد
من خانه
میروم.
میدانیم که هنرمند باید پیوسته زیبایی بیافریند. هنرمند با هیچ
رو، دانشمندی نیست که آخرین اکتشافات علمی را عام فهم سازد، چه کارگرد هنر، دقیقا
نشان دادن است و نه اثبات کردن؛ شناخت شاعرانه نه یک شناخت، بلکه طنین انداز
واقعیت است در ذهن آدمی.
بگذارید همنوا با آن چنگ نواز خراسانی که در نوروز
خونین خراسان کهنسال بر ویرانه های که از هجوم عریان بر جای مانده بود، می نواخت و
میخواند، من هم بگویم:
با این همه غم در خانه ی
دل
اندکی شادی
باید
که گاه نوروز است.
دروازهً کابل
سال
اول
شمارهً
هشتم
جولای 2005
This fascist Article from Dr. Spanta is taken from this
website, but now they have removed some parts of it:
http://www.kabulnath.de/Schankar%20Dara/Minare%20Chakari/Dr.%20Farespanta/Kalima%20dar%20nazd%20e%20Chodaa%20boud.html
داپورته خبرې دیوداسې سړي له خولې وتلي اویایې په خپل قلم لیکلي چې هم دخندادي اوهم دسړي دماغ ورته په بل مخ اوړي چې په خړوسترګوبه دیوه سترقوم سترګوته شګې شیندي .
وسپېږمټا ته چپ اندازکرزي ددې لپاره خارجه وزیرکړې یې چې دپښتنونوم بدکړې ؟
داتېر۷ کاله تاجیک ، ازبک اوهزاره په قدرت نه وو؟
له ۱۹۹۲ څخه تر۱۹۹۶ پورې رباني پاچانه وو؟
دااوس ټول وزارتونه ، ریاستونه ، ولایتونه ، فوځ ، پولیس اونورې چارې ستاسوپه لاس کی نه دي ؟
فهیم ، عبدالله ، قانوني ، ضیا مصعود، دوستم اوخلیلي څوک دي ؟
ایا ۷تېر کاله همدوی راج ونه چلاوه ؟
ددولتي ځمکواوکورونوڅخه نیولې ترشخصي املاکو ، موزیم ، تاریخي اثار، قیمتي کاڼي اوکانونه ، دمخدره موادو قاچاق ، تجارت ، ښارونه اوسړکونه ستاسو په اختیارکی نه وو اوتراوسه نه دي ؟
ومکاره ! دا۷ کاله پښتانه بمباردشول ، تا کومه ورځ ویش وکړ؟
رشتیا چې ډېرمړسترګي یاست ، چې زورولرۍ بیا اسمان په تیګوولۍ خو چې پوه شۍ چې نورزورنه لرۍ نوبیا شرقوغرب ته ژاړۍ چې پښتانه په مونږ ظلم کوي .
داتاسوښه ژوندکوۍ که پښتانه ، راځۍ په تېرو۷ کالوکی یې مقایسه کړۍ !!!!!!!!
مخکي يي ما په ليونتوب کي يو څه شک درلودي خو اوس راته خورا روښانه سوه چي سوچ پوچ ليوني دي اوداسي ليوني چي هوښيار ليوني يي بايد وبولو دا خبري به هغه چا کولاي چي داسي يي خپلي لاري چاري پر مخ خورا په درز او خرپ رواني واي خواوس چي دي پخپلو اتو کي ډبل والله که يو ترافيک رايته ولاي سي پخپل ټوله هيواد کي د بيري د کابل څخه ونورو ولاياتو ته سفر نه سي کولاي او بياهم همدا خبري کوي
بس ګرانه وردګ صيپ دا ستاسو خبري خورا ورته ښه جواب دي چي زه به يي هم ستا په اجازه را غبرګ کړم او يوځل به يي بيا وده او دوارو نورو مشرانو ته چي خپله بقا يي هميشه د پردو په شتون او هر کاريي د پردو لخوا دپر ملا ټکوني وروسته وي
( دا نن داسی تاجک، هزاره،ازبک پيدا شی چی خلکو ته ثابت شی، چی د ایران سره تارکئ نه لری، د خمینی په ځای د خپل ملک تاریخی مشرانو ته احترام لری،له خپل ملک سره مینه لری، نو ډیر پښتانه به رایه ورکړی. خو که د سپنتا زړه وی، چی پښتانه داسی مشر پسی لاړ شی، لکه د شورای اهل الحق په وسیله ټاکل شوی، ربانی، یا، سقاو، دوستم حاجی صاحب ..نو دا د خدای حق نه دی، چی پښتانه داسی څوک د مشر په توګه قبول کړی. اول باید ښه اشخاص پيدا شی، په امریکا نور تور پوستی هم شته چی خلک یی منطقو ته په رڼا ورځ نه شی ورتلالی، نو ایا امریکایان هفوی هم دد وړ وبولی چی ، ددوی اولس مشران شی؟ هزاره ګانو خو په دغه لږ امکاناتو نیږی دی، چی افغانستان په ایران بدل کړی، دا خو که دوی پاچاهی په لاس کی واخلی، بیا خو به سمه قواله په لاس وکړی).
د لر اوبر وېبپاڼې چلوونکو او لوستونکو ته سلام! که رښتیا ووایو د کرزي حکومت ته باید له تاریخي پلوه داسې یو نوم ورکړو چې پکښې دوست دښمن؛ شغال زمری؛ پشۍ موږک؛شل اوګوډ هر څوک د څوکۍ په ګدۍ ناست دي. کرزی یوه خبره کوي خو مرستیالان یې بیا هر یو بېل بېل بله خبره کوي، کرزی ځانته ټیم لري او مرستیالان یې ځانته ټیم لري، هر وزیر چې له کومه هېواده راغلی ټوله تګلاره یې له هغه هېوادڅخه له ځان سره راوړي. دا تورمخی سپنتا خو هغه سپنتا ده کوم چې یو نیم کال مخکې د ولس منتخبو استازو د اعتماد رایه ترې واخیسته، خو څو ورځې وروسته د جرمني د بهرنیو چارو وزیر بیرته تر لاس نیولی و او د خبریالانو مخته یې د افغانستان د بهرنیو چارو د وزیر په توګه وټاکه. د سپنتا ویاند، سلطان احمد بهین چې یو پوخ او کلک ستمی پرچمي و او د روسانو په مهال یې په زندان کې د خپلو تورو او ناوړو کړنو له کبله لس کاله هم تیر کړي او بیا د کرزي صاحب د کرغیړن دولت په لومړیو کلونو کې د اطلاعاتو او کلتور په وزارت کې د باختر اژانس رییس او وروسته په افغانستان کې د یوناما رسمي ویاند و، همدې سپنتا اوس د خپل ویاند په توګه ټاکلی. وروڼو داسې ډېرې کیسې دي او ډېر څه لا اوس هم په ښه درب سره د همدغو کسانو له خوا د افغان-پښتون ملت پر وړاندې روان دي. دلته به تاسو ته هغه کېسه ولیکم چې پر یوه ماشوم باندې د دوو ښځو غالمغال و: وايي چې یوه سړي دوه ښځې درلودي، نوموړي یوازې له لومړنۍ ښځې څخه یو ماشوم درلود. کله چې میړه مړ شو، نو د همدې سړي دویمې ښځې له لومړی ښځې سره د ماشوم پر سر غالمغال راپورته شو. د ماشوم اصلي مور به ویل چې دا خو زما زوی ده، خو د ماشوم میرې به ویل چې نه دا زما زوی ده. هله هله جنجال ډېر غټ شو بالاخره خبره محکمې ته ورسیده. محکمې هم خپلې څېړنې پیل کړي خو د حقیقت پر موندلو بریالۍ نشوه. بالاخره قاضي د دې لپاره چې معلومه کړي چې ماشوم په رښتیا هم د چا زوی ده نو یې داسې پریکړه وکړه چې باید داماشوم نیم شي او نیمه برخه یې د یوې مور او بله برخه یې د بلې مور شي. کله چې دواړو ښځو همدا خبره واوریده، نو دماشوم اصلي مور دا پریکړه ونه منله خو میرې یې دا پریکړه ومنله. وروسته له دې څخه قاضي پوه شو چې په رښتیا هم د ماشوم اصلي مور لومړی ښځه ده. اوس په افغانستان کې هم همدا ستونزه ده، تاجکان، ازبکان او هزاره ګان هېواد په هر چا پلوري خو هغه چې اصلي څښتنان یې دي یانې پښتانه هغوئ تر هغه تیردي، خو نه غواړي چې پر هېواد یې څه وشي.
Aslam Alikum Dear Brothers and Sisters.
I am extremely surprised by what Mr. Foreign Minister Spanta has expressed but I am very HURT by he described as democracy, Hold On a minute (killing Pashtoons is Democracy, Changing names of the ministries which were there for hundred of years, Is this democracy) No Dear Brothers the minister is racist on extreme level but I am surprise he Mr Karzai’s best man for the Job.
We all have get united and struggle what we are facing these days from these extremist and I have tell this bigger threat then Al-gaida and Taliban to the afghan nation and Afghanistan and if we don’t do nothing about it pashtoons will be history one and even the Name of our country (Afghanistan).
ګرانه وردګ صيب زه فكر كوم چي ستا ځواب بيخي كافي او پر ځاي دى . كه كس ده نو همدوره يې بس دهز
په پښتنه مينه
اندړ
وروڼو د چاپلوسٸ هم خپل حد وي خو وزير صيب رنګين فانتا په هغه وخت چې د اولسي جرګې څخه يي د بې باورٸ برښه ليك په چپ لاس ترلاسه كړ خو بيا هم په خپل سر وزيردې دا ټول د چاپلوسٸ له پولو څخه د اووښتو بركت دې او داټول د د خپل ادرار نظر دې كه نه نو دې دافغانستان دخلكو ته هيڅ ارزښت نلري او ښاغلي قرضې صيب ته د پك د بلې سپكې مباركي وايم.
د گران عبدالله احسان د پاملرنی وړ! د سلام په وړاندی
کولو حیران یم چي لر او بر او دعوت ویب پانی ولی زما دغی په انگریزی ژبی " پرانیستی
لیک" په خپرولو سانسور وضع کړی؟ ایا ستاسو د نشراتي پالیسی " خلاف کومه خانگړنه لری
که خنگه؟ ستاسو د خواب په تمه .سلام زرور افغان
(Rangin dadfar Spanta in Pursuit of Pan Farsisim)
An Open Letter to the Foreign Minister of Afghanistan
Your Excellency, aware of the fact that you were previously seconded to the Pro-
China communists Shola-e-Javid ( Eternal Flame) party in Afghanistan, working as
a Foreign Minister, you are expected to represent Afghanistan with all its
ethnic groups at the national and international arenas.
Focusing on US presidential race in your article recently published in Hasht-e-
Subeh Newspaper in Kabul You touch upon numerous issues and write” would it be
possible for the Tajik, Uzbik and Hazara candidates to be voted in as president
of Afghanistan?” why not! But your articles reminds us all the presidency of
Burhanudin Rabani a Tajik from northeastern Afghanistan whose rule in Kabul as a
horrific nightmare is continue to haunt equally all Afghans from Pashton, Hazara
and Uzbik ethnic groups for many years to come.
Your Excellency as a staunch supporter of Pan Farsisim and Pan Iranism rarely
have I laughed so loudly, whilst being so intensely worried at your manipulative
ways of managing Afghanistan’s Ministry of Foreign Affairs and its diplomatic
missions abroad. No offence but as an intellectual You scare many people.
To have US style election in Afghanistan it presupposes a certain (hopefully
stable and benign) state of affairs to attempt to return a country to. Which
state/epoch would that be for Afghanistan? Or which century would the Tajiks
elite like to be ruling in? Pan Iranism and Pan Farsisim is hardly a viable
alternative to the majority of Afghans from any ethnic groups for many reasons.
In order to ensure the credibility of US style election in Afghanistan the
prospective candidates firstly should renounce bigotry and consider themselves
Afghan and secondly their effort should be broad and comprehensive. It should
encompass all the Afghan ethnic groups and also include traditional ways of
respecting and communicating with each other. "The credibility of effort is also
a key”. If it is not rightly viewed as part of a Pan Iranism sort of Tajik Pan
Farsism, political campaign and therefore, if it is descriptive in its message
then no doubt a Tajik can be voted in as president, Why not!.
When you and a bunch of your friends in the so called United Front continue to
support and lobby for Pan Iranism and Pan Farsism in Afghanistan in the face of
hate filled Pashtonophobia in Foreign Ministry and its missions abroad. Then I
would recommend you If you are interested and haven’t read about the fundamental
un justices on a paper titled “an Open letter to President Karzai” still
available in http://www.Larawbar website, ( under Tarkhy khabiri)
Your Excellency do you remember that votes at Afghanistan’s presidential
election largely turned out to be on ethnic ground that is why even President
Karzai complained as when his own twine vise presidents, Mr. Zia Massoud and
Karim Khalili who were supposed to support Mr. Karzai even did not cast their
individual votes in his ballot box.
In your article just as your other co-travelers in Afghanistan’s Embassies and
diplomatic missions you are clearly implying to the larger world that there is
no distinction between the Taliban and the Pashton and if they Pashtons as a
whole are not nice to the Tajik and Hindu minorities and are mostly beardy
fundamentalists (actually not any worse than the northern alliance as it
happens). Is this some kind of Pre Campaign activities? whilst as a Foreign
Minister of Afghanistan your not expected to engage yourself or to be in pursuit
of an agenda which is not considered to be squeaky clean. Obviously, what you
are doing is nothing but untenable Pan Farsisim which definitely will prove just
a quagmire for its supporters
Your Excellency!
Your articl is just one more example of the talking heads thrashing themselves.
It seems that you do not you realise as Foreign Minister what you write lays
bear the very idiocy of the policy thinking you are trying to drum up support
for. Let us step back and admire the irony of this: in view of your thoughts, is
an effort needed to persuade and guide the Afghan intellectuals. No, obviously
an effort is required to persuade Your Excellency to even notice what we want,
let alone act on it. We are wondering as an intellectual why you want so badly
to repaint Afghanistan on to whose maps, at whose cost and for whose benefit in
your pursuit of Pan Farsisim? If anyone in official capacities do not abandon
the Pan Farsisim agenda and find other nationwide course of action, you are
going to find the mainstream Afghan civic societies, turning against such
agendas soon.
This type of ideas simply does not help those that want or need to be guided.
Rather it weighs the cloak down with yet more smelly questions of the nature
that I have stated above. The cloak may snag for a while on the jagged bones of
the politicians’ conscience-stripped frames, but gravity and slime will
eventually win out, and those that seek to misguide us will finally be
irrevocably naked… but more: no flesh, no conscience, no soul.
Today the choice for every Afghan is to get together in harmony to size the
windows of opportunity still open to tackle the needs and common challenges of
Afghanistan and unity of its people with the assistance of international
community as first and rebuilding our country at this juncture after it has been
pulverized so many times over the last three decades
+
salamona ao neke heele grano pakhtano khwaindo ao wrono ta wrande kawam:
wrosta la salama be adabi maaf ******* da tol wos che goro de hamdo ghulam karzi la lasa dee!
[zeeg pashtoon] صيب !
هيله ده په راتلونکي کښي د قلم او کلام عفت وساتئ !
کنه د لراوبر د تبصرو اسانتيا به ستاسي په کمپوټر کښي وتړل سي .
هو د بهرنیو چارو وزیر فانتا صیب دا نه ګوري چې د قومي او فکري لږکیو څخه دی خو بیا هم د بهرنیو چارو وزیر دی.
کیدای شي توره فانتا یې څکلي وي، چې داسې خبرې کوي.