ژباړن: انبيا ژمن
- ډېر په آسانۍ سره د تبليغاتو تر اغېز لاندې راځي؛
- تکراري خبرې کوي؛
- د لغاتو زېرمه يې ډېره محدوده ده؛
- خپل ځان نه پېژني؛
- هیجاني او احساستي ژوند کوي؛
- د ذهني استدلال ځواک يې تقریبا له منځه تللی؛
- د عوام فريبۍ له استعداد څخه برخمن کېږي؛
- عقلي ځواک يې وده نه مومي؛
- پر هغه څه چې وايي يې، ډېر کنټرول نه لري؛
- نورو ته د غوږ نيولو هنر نه زده کوي؛
- پر شایعاتو او ګونګسو ژر باور کوي؛
- د انسانانو ترمنځ د توپیر په اهمیت باندې نه پوهېږي؛
- مغز يې د زوال په لور ځوړېږي؛
- پر زده کړه باندې د هغوی د تمرکز کچه په چټکۍ سره ټيټېږي؛
- په ژوند کې د فکر کولو فرصت له لاسه ورکوي؛
- د «نيوکې» کلمه ورته ناآشنا برېښي؛
- د استبداد د دوام لپاره زمينه برابروي؛
- تر ډېره ناسنجول شوې خبرې کوي؛
- خپلې ګټې په سمه توګه نشي په ګوته کولای؛
- د «مشورې» کلمه ورته ناآشنا برېښي؛
- د حکومتونو د خوشحالولو لپاره کار کوي؛
- په هېواد کې د حزبي نظامونو د تشکيل د مخنيوي سبب کېږي؛
- ډېر ژر عصباني کېږي؛
- د خپل ځان او نورو لپاره د تابعیت له حقونو څخه ناخبره دي؛
- د خپل شخصیت او فکر د ودې لپاره احساس نه لري؛
- د هر ډول موضوعاتو په اړه خپل نظر څرګندوي؛
- خلک په ډول ډول القابو باندې یادوي؛
- د ښه ګمان او بد ګمان ترمنځ توپیر نه شي کولای؛
- د ژوند په اړه د هغوی تعریف د انساني غرایضو په دایره کې محدود دی؛
- نه پوهېږي چې ناپوهي څه ده.