لراوبر ویب پاڼه لراوبر يو افغان – تازه خبرونه
بعضی نویسنده ګان سایت افغان جرمن از ابتداء تا امروز در مقاله پشت مقاله طرفداری از پیمان با امریکا را دلیل خوف از همسایه ها و ضرورت رونق و پیشبرد اقتصاد افغانستان دانسته اند. از همه زیاد تر، خدمت به امریکا را آقایان ولی احمد نوری از فرانسه و سید عبد الله کاظم از کلیفورنیا انجام داده اند. من هم مانند هر افغان میهن دوست، بیش از ۳۰ سال زندگی خود را وقف خدمت به وطن و مردم ستمدیدۀ خویش کرده ام. اما نمیدانم که چرا یک پیمانی را که امریکا حاضر نیست در مقابل حملات همسایه ها از افغانستان دفاع کند و نمی خواهد عساکرش وقتی مرتکب جرمی در افغانستان شوند در محاکمه های ما مانند مجرمین دیګر جواب گو باشند، به سرعت امضاء نمود؟ حالا که اثری از القاعده به گفته خود شان در افغانستان نیست، چرا برای ده سال دیگر هم زنها و اولاد های ما را مجبور بسازند که برای شب به کوه ها بروند و یا در خانه های خود اذیت، بندی و کشته شوند؟
من میدانم که حتی آقایان نوری و کاظم خبردارند که پاکستان هفته چندین بار کنرها ونورستان را زیر ضربات راکت های خود قرار میدهد. کجاست خصوصآ همین دو نویسندۀ “نامدار” سایت افغان جرمن که بگویند اگر امریکا امروز در مقابل تعرض پاکستان خاموش است وفردا که با ایران روابط اش اصلاح شود، شاید در صورت تعرضات ایران به افغانستان بیشتر سکوت اختیار نماید. پس چرا ما باید مشکلات خود را، خود حل نکنیم و از کسی دیگری توقع در این راه داشته باشیم؟
من چندین سفر به جاپان کرده وهم آکیناوا را به چشم باز دیده ام. هیچ امکان ندارد که عساکر امریکا جرایم را که در آنجا مرتکب میشوند در افغانستان هم تکرار نکنند. در آنوقت جواب آقایان نوری و کاظم برای ملت افغانستان چه خواهد بود؟ اگر افغانستان نتوانسته است که در ۱۲ سال گذشته به خاطر قتل هزارها زن و طفل معصوم در مقابل عساکر خارجی عملاٌ اقدامی نماید، چطور میتواند که با امضای این قرارداد مانع همچو اعمال شنیع و ضد بشری در ده سال آینده گردد؟
به ارتباط رشد اقصادی افغانستان به کمک امریکا، آیا میتوان اعمار چند سرک برای مقاصد نظامی و تعمیر چند ولسوالی را در ظرف ۱۲ سال در زمرۀ رشد اقتصادی محسوب کرد؟ به قرار محاسبۀ دوست بنده، پروفیسور اشرف غنی، ۴۷ ملیارد دالر پول های بازسازی مملکت به خارج انتقال داده شده است. چه مقدار ازین پول ها در ایجاد فابریکه های تولیدی و یا فارم های زراعتی و یا بالای کدام منبع عایداتی دیگری مصرف شده تا برای یک عده از هم وطنان ما کار و منبع عایداتی خلق کرده باشد؟
چه ضمانتی موجود است که در دوران ده سال آینده، امریکا این پول گزاف را دوباره به افغانستان برگرداند و در سکتور های تولیدی از آن به نفع مردم ما استفاده گردد؟
نمی خواهم سخن به درازا بکشد. میدانم که مخالفین مسلح میتوانند به مجادله خود عیله قوای بیگانه ادامه بدهند، باوجود اینکه ښاغلی کاظم همچو مجادله را دشمنی و خیانت تلقی می نماید. افغانستان خانه شریک کلیه باشندگان این سرزمین است. من عقیده دارم که در صورت عدم موجودیت قوای بیگانه و برحسب پیشنهادات صلح که افغانهای وطن دوست طرح کرده اند، هم میهنان ما حاضر خواهند شد که مخالفت های خود را به اساس مساوات اسلامی و وطن دوستی پشت سر گذاشته و با مخالفین خود موضوعات را از طریق صلح آمیز حل و فصل نمایند.
آقای نوری که در مقابل مقالۀ های شان از طرف مجددی دعوت شده بودند با االفاظ نهایت احترامانه از او یادآور شده اما جرئت نکردند متذکر شوند که جناب حضرت صاحب در محضر افغانستان و همه دنیا دروغ گفتند که اگررئیس جمهور کرزی پیمان را امضاء نکند به طور احتجاج وطن را ترک می نماید!! در حالیکه “جناب” ایشان مریض بوده و از چند ماه بدین سو برای تداوی خود قصد همچو سفر را داشته است.
من در قسمت اتکاء به خداوند و توانی به خود افغانها در سایر جا ها هم نوشته ام و بطور خاص تکرار میکنم که ما میتوانیم از هر نقطۀ نظر به خود متکی شویم، خصوصآ بعد از این سالهای مهاجرت که تا چه اندازه به قدر وطن و امکانات آن پی برده ایم.
ما می توانیم آب های خروشان خود را به همسایه بفروشیم، ما می توانیم از گمرکات خود سالانه میلیارد ها دالر عاید داشته باشیم، ما میتوانیم از سرک های خود که آسیای مرکزی را با جنوب آسیا و شرق میانه وصل می کند، عاید قابل ملاحظه ای داشته باشیم، ما می توانیم از طریق تیلیفون ومخابرات بودجه مملکت را تکمیل کنیم و ما می توانیم تریلیون دالر عاید از معادن، تیل و گاز خود بدست آوریم.
برای استفاده از این منابع ما به اشخاص فنی و ماهر ضرورت داریم . این را باید بدانیم که ما امروز بیش از ۲۵۰ هزار افغان تحصیل یافته به درجه دوکتورا و ماسټر که با تمام علوم دنیای غرب آشنا هستند در خارج و داخل افغانستان عزیز داریم. من بعضی این جوان ها را درس داده ام و اگر ما بتوانیم ده هزار آنها را به افغانستان بیاوریم، تحول شگرفی در افغانستان پدید خواهد آمد. من ضمانت جلب شان را در صورتیکه زمینه کار و فضای امنیت که موجود باشد، میکنم.
امروز بدون همسایه های ما، تقریبآ تمام دنیا طرفدار آرامی و امنیت در افغانستان اند. ما میتوانیم از حسن نیت کشور ها مختلف مستفید شده و با اکثر ممالک تجارت و روابط حسنه برقرار نمائیم. کشور های دوست در مجالس بین المللی تا حد امکان با ما میباشند.
پس ما نه از نگاه پرسونل ورزیده، نه از طرفداری اکثریت بزرگ دنیا ونه هم از مدرک امکانات اقتصادی، بی بهره ایم. پس چرا از خود کفائی خود چشم بپوشیم؟
