همه کار را می کنند بجز نمایندگی از مردم

در این روزها نصاب پارلمان و اکثریت مطلق شوراهای ولایتی کشور تکمیل نیست. اکثریت نمایندههای مردم غایب اند و بیشتر شان در رقابتهای انتخاباتی و کارهای شخصی مصروف دارند. این در حالی است که اسناد حقوقی روابط افغانستان با کشورهای خارجی روی دست پارلمان و تصمیم گیریهای محلی روی دست شوراهای ولایتی باد کردهاست.
حداقل تفاهمنامههای که از سوی رییس جمهور کرزی با حکومت فنلند، برتانیا، دنمارک و اندونیزیا به منطور همکاریهای کوتاهمدت و درازمدت از سوی حکومت افغانستان به امضاء رسیده؛ جهت تصویب به شورایملی فرستاده شده است. عبدالروف ابراهیمی رییس ولسیجرگه کشور میگوید که تصویب این سه تفاهمنامه به دلیل عدم تکمیل نصاب به تعویق افتاده است.
در این میان شماری از نمایندههای مردم در مبارزات انتخاباتی، شماری در حج، شماری هنوز عید دارند و بعضیها در مراسم خوشی در خارج و داخل کشور به سیر و تفریح میپردازند؛ انگار نه انگار که نماینده مردم اند و مردم انتظار حضورشان در کرسیهای پارلمان و شوراها را دارند.
بی نظمی یا درک نادرست از وظیفه
از این دو وضعیت بدون شک نتیجه گرفته می شود که تا هنوز نمایندههای مردم ما در پارلمان و شوراهایولایتی وظایف خویش را نمیدانند. وظیفه آنها شده اشتراک در مجالس غیر ضروری، کمپاینهای انتخاباتی، سفر به دبی و تاجیکستان، گرفتن امضا از مسوولان،و صدها کار دیگر، بجز وظایف اصلی خویش در پارلمان و شوراهایولایتی .
برعلاوه اینها، شماری از نمایندهگان هم که غیرحاضران دائمی مجلس اند و وظیفه شان تجارتهای قانونی و غیر قانونی آنهم با سو استفاده از صلاحیتهای قانونی شان میباشد. این افراد که نیازی به معاش پارلمان ندارند، هیچ گاهی هم به فکر این نیستند که روزی مردم از آنها حساب پس خواهند گرفت. اکثر اینها که با زور پول خویش به پارلمان و شوراهای ولایتی راه یافته اند از همین حالا پولهایشان را برای دوباره راه یافتن به پارلمان و وشوراهای ولایتی پیش کرده اند.
از سوی دیگر تصور می شود که اصلا برای این افراد نماینده بودن مردم معنی ندارد. اینهای که با رای مردم به پارلمان و شورا آمدهاند یادشان رفته که مردم برای انداختن یک رای به صندوق این عالیجنابان جان و اعضای بدن خویش را از دست دادهاند. این نمایندهگانی که با خون ملت بر کرسیهای پارلمان نشسته اند باید بدانند که مردم انتظار حضور قانونی شان را در مرخصی ها و فعالیتهای پارلمانی دارند.
یکی از مهترین مواردی که امروز باعث عدم حضور نمایندههای مردم در پارلمان و شوراهای ولایت شده، آغاز مبارزات غیرقانونی شماری از نامزدان احتمالی انتخابات ریاست جمهوری و شورهای ولایتی است. بر اساس قانون انتخابات کشور، مبارزات انتخاباتی یک زمان معین و مشخصی دارد که تخطی از آن جرم است. اما نمایندههای مردم بدون توجه به این امر در ولایتها، ولسوالیها و قریههای کشور، مصروف کمپاینهای انتخاتی میباشند. انتظار ما از کمیسیون انتخابات و کمیسیون رسیدهگی به شکایتهای انتخاباتی این است که این معضل را جدی گرفته و با نامزدان احتمالی متخلف برخورد جدی و قانونی انجام دهند.
این به دین معنی است که نمایندگان مردم در پارلمان و شوراهای ولایتی،‌ هرکاری می کنند به جز نمایندگی از مردم!
هیئت اداری و احزاب ضعیف
این مشکل ناشی از دو چیز است. نخست نبود احزاب قوی و داشتن هئیت اداری ضعیفت در پارلمان و شماری از شوراهای ولایتی کشور. اگر نمایندهگان مردم ما از سوی احزاب بزرگ و قدرتمند به پارلمان و شوراها فرستاده میشدند آنها مجبور بودند که بر اساس برنامههای حزبی شان در تالار و شوراها حضور بیابند.
از سوی دیگر هیئت اداری مجلس نمایندهگان به اندازهای ضعیف است که حتی جرئت اعلان نام نمایندههای غیرحاضر دائمی را به شکل ساده نداشته است. در جریان چند سال اخیر ما تنها شاهد بودیم که دو بار مجلس، نمایندهای غیرحاضر را افشا نموده است. هیئت های اداری باید به شکل جدی به تطبیق اصول داخلی و قوانین کشوری به پردازند تا از خود سریهای نمایندههای مردم در پارلمان و شوراهای ولایتی جلوگیری شود.