کو نډه

زما دمړ مېړه د مړ ینی څلور میاشتي
او لس ور ځي تېري
مور می بیګا ه را ته ویل :
تېزی جا می مه کوه
په حو یلۍ کي په لوړ ږ غ با ندي خبري مه کړه
شو نډی د ي و چي سا ته
و یښته « څپو له » پر یږ ده
لار دي راسته وبا سه
د وره د چا که د بهر
چي ننداره و نه کې
پام چېری ستر ګي په را نجه
چي نه کړې
هغه دی نه دی اور یدلي چا نه
« کو نډه چي ستر ګي تور ویزړه یې مېړه غوا ړی»

پرون می سر له دېو اله او چت کړ
خواښی می و ښکنځلم
د خپل ما شوم په لټون
تر در وازی و لا ړمه
لېوره په غټو کا ڼو وویشتمه
خسر می ټو لو ته اختر لپاره
د ښار نه ښکلی جا می را وړلی
زه چا پرې نه ښودم چي لاس
ور وړم
ندور مي ویل
لا لا مي مړ دی ته جا مې څه کوی
اوس به اختر ، برات ، روژه لکه ،
پر دي تېر یږ ي
اوس به ما ښام
زما دکو ټي لا ټین
په او ښکو بل وی
خسر مي وا یي
چې د کو نډي ډ یوه مړه ښه وی
چېری شیطان یی ننداره و نه کې
چېری د مړ مېړه په بڼه یې تر خوا ور نه شي
مور مي و یل چې سترګې تور ی نه کړی
خلګو ویلي دا سي
« کو نډه چې ستر ګې تور وی زړه یی میړه غواړی »