کور / هراړخیز / برسر مهاجرین افغان مقیم ایران چی میگذرد؟

برسر مهاجرین افغان مقیم ایران چی میگذرد؟

به اساس اطلاعاتی که منتشر شده است نشان میدهد که ایران یکی از کشورهایی که درهمسایگی ما قراردارد واین کشور دارای مشترکات فرهنگی و لسانی با ما نیز میباشد اما این کشورپیوسته سیاست های مغرضانه و استراتیژی نامعقول رادرقبال افغانستان به پیسش گرفته است. بنابر همین دلیل روابط نیک بین این دو کشور وجودنداشته ومردم افغانستان نیز خاطره خوش ازمهاجرت خویش دردوران سه دهه اخیر ازاین کشور ندارد وعوامل مختلف آن راظلم وستم دولت مردان مستبد ایران میدانند که تعداد افغانها را بنابه دلایل مختلف ردمرز وبه جرم های گوناگون اعدام و به انواع گوناگون مورد شکنجه قرار داده اند ویا به آذار اذیت آنها میپرداختند که این عمل خود سبب بی اعتمادی افغانها در مقابل كشور ايران ميبا شد.
افغانها در ایران به کارهای سخت و سنگین مشغول هستند که هر چند درآمد کمی دارد اما زندگی را ادامه میدهند. از سویی به دلیل وضع قوانین مختلف دولت مردان ایران، افغانها نمی ‌توانند صاحب خانه یا زمین شوند و یا حساب بانکی داشته باشند. در ابتدا مهاجران عادی آرام آرام به کارهای شخصی مصروف شدند، کار در ساختمان‌ها، دامداری‌ ها و در بخش زراعت، عمده ‌ترین شغل برای کسب درآمد افغانها بود. وضعیت اقتصادی افغانها گاهی رو به وخامت گرائید و گاهی نیز وضعیت بهتری داشتند. بر اساس آمار ارائه شده سه ملیون مهاجر افغان بتدریج وارد ایران شدند.
افغانها دارای حقوق شهروندی خاص در ایران نیستند, حتی مهاجران که ۳۰ سال پبش به ایران مهاجرت کرده‌اند هنوز هم به عنوان یک آواره جنگی محسوب می‌ شود. دانش آموزان افغان اکنون حق تحصیل در دانشگاه‌ها راندارند
هر چند حضور کارگران و مهاجرین افغان در ایران، همواره موجب نارضایتی کارگران ایرانی بود و بارها آنها خواهان برخورد جدی دولت با معضل بیکاری شدند، اما دولت و شرکت ‌های خصوصی در ایران از حضور مهاجرین افغان نهایت استفاده اقتصادی را بردند تا آنجایی که یک سال پیش که یکی از روزنامه‌های ایران با اعتراف به این واقعیت تحت عنوان (سازندگان ایران، اما بی نام و نشان) این موضوع را مورد ارزیابی قرار داد.
در این مدت کمتر دامداری، جاروکشی خیابان‌ها و….. را می ‌توان دید که کارگران ایرانی در آنها حضور داشته ویاهم می ‌داشتند، بیشترین نیروی کار ارزان را میتوان در افغانهای فقیر جستجو نمود زیرا افغانها از ناچاری تحت سیطره ایرانیان به کار های سخت میپردازند.
بسیاری از کودکان افغانستانی از تحصیل کردن بازمی ‌مانند چون مدارس ایران در ثبت ‌نام از اتباع خارجی سختگیر هستند، مخصوصاً در مقابل افغانهاً و نیز افغانها – به مانند ایرانیان- نمی ‌توانند از مزایای تحصیل رایگان استفاده کنند و برای تحصیل در مدارس دولتی هم باید به عنواوان شهریه بپردازند که پرداخت آن از توان بسیاری از آنها خارج است. دولت ایران سیاست مشخصی را در طول زمان، در اینباره نداشته ‌است و گاهی اجازه تحصیل به فرزندان افغان داده شده‌است و گاهی نیز عکس آن. از طرفی مدارس خودگردان افغان نیز وجود دارد که کیفیت موزشی و پرورشی مناسبی ندارند و گاهی جلوی فعالیت آنها گرفته می ‌شود و نیز گفته شده‌است در سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹، و در جریان سال 91، ۴۰۰ هزار کودک افغانستانی در ایران از تحصیل بازمانده‌اند.
اما اين همه معضلات درحالی است كه بعد ازبه قدرت رسيدن احمدی نژاد مشكلات مختلف دراين كشور اوج گرفته است. كه ميتوان ازجمله نقض حقوق بشر ومداخله آشكار درامور كشورهاي عراق، فلستين، سوريه وافغانستان را نام برد دراين اواخر گفته ميشود كه كشور ايران يكی از كشورهای حامی تروريزم وتمويل اين گروشناخته شده است .
همچنان کشور ایران در این اواخر ازسوی مقامات افغان متهم به همکاری درمورد قاچاق موادمخدرگردیده است وضمناً دستگیری هفت تبعه ایرانی نمونه از همکاری مرز بانان این کشور را باقاچاقبران مواد مخدر نشان میدهد وبدون همکاری آنان که مجهزبا وسایل پیش رفته تخنیکی میباشد امکان پذیر نیست .
به هرحال جهان امروز به این نتیجه رسیده است که ظلم وستم بنیاد گرایی بقا ندارد میتوان با شیوه های دموکراتیک درجامعه فراتر از اجتماع منطقوی وجهانی بادید وسیع ،همکاری واستفاده ازروش های دوستی وبرادری صلح ویکدیگر پذیری به اهداف خویش ازرا مشروع وقانونی که بتواند ثبات جهانی رابه وجود آورد نایل آمد.