کور / بېلابيلي لیکني - پخوانۍ / اوږدمهاله پوځي اډې جو‌‌‌‌ړول او که مستعمره کول؟

اوږدمهاله پوځي اډې جو‌‌‌‌ړول او که مستعمره کول؟

ای ملت که درسخت ترین پیکار تاریخ پرافتخار خود همت عالی و غرور ملی خود را ازدست ندادید. چرا امروز بخود احساس ضعف و ناتوانی مینماید.
ازبیانیات شهید سردار محمد داودخان


مصاحبه استاد بزرګوار و دانشمند عالی قدر اسحاق نګارګر را که در سایت ملی افعان جرمن انلأین نشر ګردید به بسیارعلأقه و دلچسپی چند بار شنیدم . همچنان مضمون نویسینده پرتوان وملیګرا ښاغلی (ولی احمد نوری) را نیز چند مرتبه مرور نمودم . من هیچ وقت بخود اجازه و جرآت انرا نخواهم داد که بالای نظریات این دانشمندان محترم ابراز نظر نمایم چرا که صلاحیت یا واضح بګویم که در مقابل دانش استادان و بزرګوارن خود انقدر استدلال قوی ندارم و احساس نا توانی مینمایم.


محترم الفت صاحب وایی.
که هرڅوک رانه وژني خیال او فکر مي مه وژنه
په دی کی مي وطن ته لوی تاوان لیدلی دی


که چیری په ریالستیک ډول سره واندیشیو او خپلی سیاسی موخی یوی خواته کیږدو په افغانستان کښی د امریکا د دایمی اډو جوړول نه تنها زمونږ درد به دوآ نکړی بلکه نور ملی او بین المللی حساسیتونه به راوپاروی. ددی اډو په موجودیت کی نه یوازی دا چی زمونږ د وطن وضع به ښه نشی بلکه زیاته به بحرانی شی. د مثال په ډول روسانو په دیپلوماتیکو الفاظو سره د امریکا څخه په افغانستان کښی د اډو د جوړولو د موضوع د وضاحت غوښتنه وکړه ایران او چین هم فکر نکیږی چی ددی کار څخه راضي معلوم شی.


اګر قدری به عقب برګردیم و قضایای وطن خود را مرور نمایم به وضاحت دیده خواهد شد که روسها در زمان حکومت ریاست جمهوری شهید سردارمحمد داود استخدام و ګماشتن شانزده متخصص غربی که ان هم حق مسلم حکومت انوقت افغانستان بود انرا در ولایت سمت شمال افغانستان تحمل کرده نتوانست که این موضوع با الاخره منجر به مناقشه لفظی بین دو شخصیت مغرور وقت یعنی شهید سردار محمد داود خان رهبر حکومت افغانستان و لیونید بریژنیف رهبر کشور اتحاد جماهیر شوروی انوقت که یکی سراپا غرق غرور نیشنلیزم افغانی و دیګری که فکر تسخیر تمام جهان را در سر خود می پروراند ګردید تا اینکه باعث سقوط دولت قانونی ان وقت افغانستان ګردید. حالا فکر نمی شود که روسها به موجودیت پایګاه های امریکایی در افغانستان دل خوش داشته باشد.
ما افغانها باید در قدم اول مشکل اساسی خود را درک کنیم. مشکل اساسی ما در شرایط فعلی و ملی فقدان عدم موجودیت رهبر دلسوز ووطن دوست است. ملت افغان در طول تاریخ پرخم پیچ خود روزهای بسیار دشواری را سپری نموده ولی به اساس اراده قوی مردم و رهبری سالم افغانها توانستند تا به مشکلات خود فایق ایند. در اینجا بی مورد نخواهد بود تا یکی از فرموده های سردار شهدای افغانستان مرحوم شهید سردار محمد داودخان این فرزند صدیق وطن را نقل قول نمایم:


( نظر اندازی به تاریخ کشور خود ما این واقعیت را ثابت میسازد، هر وقتیکه ارزوهای مشترک ملت و زعامت ملی افغانستان برای حفظ هویت ملی، استقلال کشور، ترقی و تعالی افغانستان متجلی بود بهمان درجه ما به مشکلات فایق میشدیم، راه خود را برای رسیدن به هدف میافتیم، اما تاریخ این را هم نشان داده که بی تصمیمی، بی اتفاقی و پراګندګی ارزوهای ما را کشته و ما را از راه ما برای نیل به هدف دور کرده وسیر پیشرفت ما را بغضآ بطی و ګاهی متوقیف ساخته است.)
کشورهای غربی با خصوص امریکا باید بدانند که زور راه حل قضیه افغانستان نیست انها هرچه زودترباید در جستجو راه حل شرافتمندانه و سالم سیاسی براید.


ما در شرایط فعلی به یک رهبر دلسوز و وطن دوست که دستش به خون ملت اغشته نباشد ضرورت داریم نه به پایګاه های نظامی امریکا و ناتو. غربیها نباید در امور داخلی ما مداخله نماید بلکه انها افغانها را ازاد بګذارد تا مشکلات خود را خودشان حل نماید. افغانها در طول تاریخ خود از خاک و نوامیس ملی خود مردانه وار بیدون موجودیت پایګاهای نظامی خارجی از وطن خویش دفاع نموده این خارجی ها بودند که در طول تاریخ هر زمانیکه انها دست باز را درقضایای افغانستان پیدا کرده در فرجام وطن ما را تجزیه کرده و افغانستان را به این و ان نام تخریب نموده باعث بدبختی ما ګردیده.
والسلام.