غزل

د خپلو اوښکو په ډنډونو کی غوپی وهمه
زه هغه نه یم چی د تندی نه نعری وهمه

دغه بنياد کی د خوړ ښویه ګټی ايښی دي چا
هسی لګیا یمه په کوږ ديوال ردی وهمه

زړونه ګټل غواړي خو ټکی د تاوان نه مني
نوری دی عقل ته درنی درنی جرندی وهمه

دا کلی وال غوږونه نه لري او ژبی لري
زه به تر څو پوری دا بندی دروازی وهمه

تلین د بابا نمانځم خو فکر یی هير کړی دی ما
کال په کال ځم ورله په قبر نغاری وهمه

دی کیفیت له به می څه نوم ورکوۍ يارانو
هم راله خوب نه راځي هم اوږدی جوټی وهمه

ځه عندليبه کاڼو بوټو ته سندری وايه
پښتون قسم کړی چی خپل ورور له به پښی وهمه