د مرګ وريځه

دوى خو ګل په کاڼو ولي ، خداى وهلي دي دا خلک
                                              کاڼي بل چا دي ورکړي ، غولېدلي دي دا خلک
 د سجدو کعبه ړنګېږي ، د طواف رسم به ورک شي
                                              تور لښکر د ابرهه دى ، چې راغلي دي دا خلک
دا زموږ ماشومان ګوره !  ساه نيولي پرېشان ګرځي
                                              د مرګ وريځه پرې خپره ده ، دم ختلي دي  دا خلک
بيا ګردونه د ګامو دي ، بيا تابوت پر اوږو بار دى
                                              بيا په کلي کې غوغا ده ، چا ويشتلي دي داخلک ؟
د جومات مخه خالي ده  ، بس تش  باد کلي کې ګرځي
                                                څومره لويه خاموشي ده  ، چا وژلي دي دا خلک ؟

              دا سپېرې چاودلې شونډې ،  خدايه بېرته په خندا کړه
              له اوږدو –  اوږدو وختـــــــــونو  ژړېدلي دي  داخلک