کور / شعر / غزل

غزل

 


ناست یم کرار ناست یمه د کور په دایره کې


د سرو غونډارو منځ کې د سره اور په دایره کې  


بل هېڅ ښایست د مینې مې بیا ونه لید دلبره


چې څرک دې ؤ زما د سترګو تور په دایره کې  


له ډېرو مې را تاو کړه د وروۍ د ژبې کرښه


خو هېڅوک پاتې نه شو بیا د ورور په دایره کې  


د خیال د تصور د زړه په پرېم کې مې خوندي یې


بل هېڅوک به را نشي  د انځور په دایر کې  


د زور او د قانون تر منځ توپیر راځنې ورک شي


قانون ته چې څوک غاړه ږدي د زور په دایره کې  


زه پاته یم همداسې په نیمګړې دنیاګۍ کې


د خپلو شتو ارمان کې یم د پور په دایره کې