کور / شعر / رنګېد ل

رنګېد ل

چي مي و ر کړ ی و جفا ته د و فا رنګ
و فا وا خيستی په خپله د جفا ر نګ
په خصلت کښي د ا ز له د ا سي نه وه
نه پوهېږم ولې و ا خيست بې معنا رنګ

ټول ګلا نو دی ا خيستی د ښکلا رنګ
يوه وا خيستی ا شنا بل نا ا شنا رنګ
هرګل خپل په رنګ وبوی پېژندل کيږ ي
غو ره ځکه کړی ګل نو دا ز ېبا رنګ

چي په زړه کښې ځای نيولې ؤرشتيارنګ
خوښ ېی نه ؤپه دنيا کښي د بل چا رنګ
چې ېی قېس له ډېره غمه څخه مجنون شو
د مجنون په زړه کښی نقش ؤد لېلا رنګ

توري شپې واخيست په شپه کي دسبارنګ
خمتا و سا تی خپل ځا ن ته د خمتا رنګ
ګر ا ن ا شنا چي د کلو نو مر و ر ؤ
ځان ېی رنګ کړی په داهسي بې بهارنګ

د نيا وا خيستی و ځا ن ته د دنيا رنګ
ته په پټو ستر ګو ګو رې هره خوارنګ
رنګېد ل ډ ېر رواج شوي تر په خوا دي
ولي ته شوي درنګريزپه خم کي بيارنګ

بد لو ل د اصليت دی بې پر و ا ر نګ
نن بې و پا شيي پر ځا ن سبا پر تا رنګ
د ا ز ل و ېش کښي به لږ تغير را نشي
که غوته شي په درياب کښي د کېميارنګ

ا تکا پر خپل با زو کړ ه شا لېلا رنګ
و لي نه شې قبلولای ته په خپله درڼارنګ
قنا عت دی ز ر بخښو نکې وا نسان ته
پا م چي ځا ن لره ورنکړ ې دګدا رنګ

د ګلا ب ګل لری څه عجب زيبا رنګ
پاک الله و رکړې ده ته د ی همدا رنګ
زه فاروق دې رنګېد لو ته حېر ان يم
و لي غوا ړې چي با يدشې خامخا رنګ