غزل

ستادښکلا انځور چي کله وليمو ته راسي
زړګى مي او ښکه سي جانانه و بڼو ته راسي

شايد زموږ دبې وسۍ نه مرګى هم خبر وي
دبل زړو ته يې زړه نه وي زموږ زلمو ته را سي

که وي ګلونه خو زموږ دسر په وينه وي سره
که شي اغزي نو بيامو لاره کي وپښو ته را سي

را زمله څله يې ديدن دشپې په خو ب کي غواړې
جانان خولمر دى سپوږمۍ نه ده چي وشپو ته راسي