چی دی سپین مخ تورو زلفو کي ښکاره شي
لکه شپه چئ په سپو ږۍ باندی خپره شي
غرڅنۍ سترګئ باڼه دی غشي ولي
دنړۍ خوبان یی ټول په ننداره شي
دښکلا ګلونه مخ په پاڼو پټ کړي
پښتانه حسن ته ګوري بیچاره شي
له سرو شونډو نه دئ مۍ دناز څڅیږي
جام په لاس ورته رندان آ ر ه آ ر ه شي
چئ پلو ستا دپښتون پړوني ویني
دنړۍ شالونه خوشئ مسخره شي
سر او ځان مې له تا ځار شه پښتون عشقه
خو چې وخاندئ اغیار ته زړه پاره شي
زه به څنګه دبل مخ سترګو ته ګورم
ستا چې مل خواږه یادونه منظره شي
خدمتګاربه دې اخر دغاړې هار شي
درقیب به راښکاره اصلي څیره شي