غزل

په تورتمونو،په اورونو کې لار روغ پاتې يو
ترکاڼي کلک يو،توپانونو کې لا روغ پاتې يو

هره خوا کرکه وه،کينې وې،موږ به مينه کړله
عجبه نه ده؟امازونو* کې لا روغ پاتې يو

بيرغ دمينې مو په هيڅ جګړه کې ښکته نه کړ
له دې سببه په تيغونو کې لا روغ پاتې يو

دا ښکلې هسې له موږ مخ اړوي،ځان کنجوي
موږ يې په روح،موږ يې په زړونو کې لا روغ پاتې يو

سرو اننګيو ته يې ګورو،خو لانه پرې سوځو
په دومره ښکلو او حسينو کې لا روغ پاتې يو

که مومن خان دې چيرې وليد ورته ووايه چې:
موږ د ښامار تيرو غاښونو کې لا روغ پاتې يو

مخامخ خاندي او له شا مو په خنجر ووهي
سحره!مونږ داسې وختونو کې لا روغ پاتي يو