دوې سندرې

غزل1

ښكلې ده دنيا مګر بې تا زندګي سخته ده
دلته ګڼه ګوڼه كې تنها زندګي سخته ده

برګ اسمان په قهر دى پر مځكه هيڅوك نه لرو
سخته ده جانانه په ولا زندګي سخته ده

نه لرم طاقت د وصل، نه منم بېلتون د يار
هر لورته چې وي ګرانه زما زندګي سخته ده

دامنم د لمر له راختو سره به ته راشې
دا خو هم منه چې تر سبا زندګي سخته ده

دلته ايينې د كاڼو پښو كې دي ذرې ذرې
دې ښار كې زما ښكلې اشنا زندګي سخته ده

ګرانې! كه جرس در څخه لرې شو يوازې شوې
ته به هم بيا وايې چې رښتيا زندګي سخته ده

احسان  الله جرس
يكشنبه
09/12/2007

******

غزل2
دا چې به راتله اكثر
ستوري رالوېده اكثر
تل به وم ګلاب ،ګلاب
تا چې راكاته اكثر
دوې سترګې مې سرې اكثر
دوه لاسه يې سره اكثر
مرګ ته وي د ورور تيار
جنګ كړي پښتانه اكثر
ستا پر بام په غلا كتل
ماته يادېده اكثر
لږ اورم د (هو) جواب
اورمه يې( نه) اكثر
دا جرس ملنګ دى بس
ګرځي چې ساده اكثر