معصومان

ماشومان وه راوتلي له ښونځیو وه راغلي
هرکلي ته تمیدلي په یوه لیکه دریدلي
پاک کالي یې وه اغوستي وه مخونه یې مینځلي
کورنۍ یې وې خوشحاله چې مکتب ته یې لیګلي
میلمنو ته وه خوشحاله وه ښوونکو راوستلي
وه استازو ته په تمه په ساعتونو ټکیدلي
شورماشور یې وه ګډ کړی په لومړي ځل ښار ته تللي
مور او پلار باندې ډیر ګران وه ځکه وه یې نازولي
یوار ګړم شو خاموشي شوه ټول له مخې شوله غلي
سرې لمبې شوې ترینه پورته یو شمیر ډیر یې وه سوځلي
هیاهو شوه خدایه ګډه ټول له مخې تریدلي
چې دوسخړې لږ شوې کمې ټول په وینو وه لړلي
چا وه خپل خپلوان ورکړي چا پردي وه ځغلولي
چاته یې کورته وه وروړي پیژندونه وه وتلي
خدایه هر چاچې لیدله په سرو اوښکو یې ژړله
معصومان وه بې ګناه وه الله څومره وه سپیڅلي ؟
عظیمي ماخو لیدلې چې په مخ دې اوښکې راغلې
بغلانیانو ته به وایې ما په شپو ورته ژړلي

کابل د لړم میاشتې ولسم د ماتم ورځ ۱۳۸۶ لمریز