ارمان

چې  نظر  وکړم  تاريخ  او  تير  زمان    ته
سترګې   نه   شم  غړولی   ملامت   شم
چې  د  زړه  په  سترګو  وګورم  جهان  ته
سيالي  نه   شمه    کولی    خجالت    شم

نور  مې  صئبر  حوصله  ده  ختمه   شوې
ځکه  خيژي  مې  له   خولې  نه  فريادونه
پښتنو    کې    پښتونواله      کمه    شوې
هديري    يې    خرڅوي     خپل  او لادونه
د  بابا    د   ننګ    شمله    ده    ټيټه  شوې
ځکه     نور   په   پښتنو      کوي    امرونه
پښتو   نوم  دی   پښتنو    ته  هم  افغان  ته
ملامته    مې     پښتو    ته   په  غفلت  شم

 
که   په  خپل و   ګويوانو   کې    فکر    وکړه
يو   ځل  وګورو   خپل  حال  او  بيا  نړۍ  ته
د   ژوندون   په   لارو    چارو    نظر    وکړو
نظر     واچوو    د   خپل     بابا      پګړۍ  ته
مقايسه   د   خپلې    پوهې       هنر   وکړو
چې  مونږ  ولې  يو  حيران   يوې   مړۍ  ته
څوک  به ورکاندي  جواب   پښتون  ايمان ته
جار  قربان  له  پښتونوالې  او   غيرت   شم

زه   به  ټولو نه    لومړی    بيلګه    کړم   ځان
شرمنده   يمه  خپل   حال  او   خپل  ژوندون ته
تجربه     د      ژوندانه      به     کړم    عيان
که  عبرت  شي   غيرتي   ولس   پښتون ته
عفوه    وکړۍ    که   شوخي   کړم   په بيان
هيله  من  يم غوږ  مې  ونيسۍ   مضمون ته
يو   رښتينی    جواب   راکړۍ   دې   بيان  ته
چې   په   لور   د   ملي   هيلو   منزلت  شم

ډير    مې    وليدل    ملکونه   وطنونه
د افغان ننګ او غيرت مې پيدا نه کړو
پرمختللي         ولسونه       دولتونه
اوسنی پښتون غفلت مې پيدا نه کړو
لورهر   په    زده کړه  علمونه  هنرونه
ځان  وژنه  جهالت  مې  پيدا  نه  کړه
اوس نو ووايي چې څه ووايم  ځان  ته
په څه سترګو د چا مخ کې را واچت شم

 
پښتانه   لر  له    جيلمه   تر   مزاره
يو د بل وينو ته ناست بې اتفاق دي
له  کونړه  تر  چمن   بادغيس  تخاره
يو په بل نومونه ږدي سر په نفاق دي
بلوڅان    او    هزاره   په    بله   لاره
تاجکان  او  ازبکان  په  بل   ميثاق  دي
زه نو څنګه سترګې پورته کړم جهان ته
دعوه ګیر څنګه د پلار د ننګ او پت شم

 
پلار  خو  ماته   و   راکړی   لوی   وطن
له   پاميره   تر   عمانه   کور    زما   ؤ
ازادي   ساتل    زما     روح     او   بدن
له   ډيلي   تر   ترکستانه   کور   زما ؤ
ابادي   وه   زما   دنده   په    خپل   تن
له   بولانه   ترسستانه   کور     زما   ؤ
اوس چې وګورم خپل لوی افغانستان ته
د  شهيد   بابا   مزار   ته  خجالت  شم

 ډک   سيندونه   د   اوبو     راته   بهيږي
زمونږ  ځمکې  وچې   دشتې  او  ډاګونه
اولادونه    مو    بې    علمه     رالوييږي
مونږ   هير   کړي   د   پلرونو    وصيتو نه
د   خيرات  غوښتلو  لاس  مو نه  ټوليږي
د سبا  ورځې  مو   مړه   دي    څراغونه
حيران  شوی  يم دې عقل دې وجدان ته
خوشې  لافو ته  چې  زه ور ملتفت شم

څلور  خوا ته  دښمنان  په مونږ بلوسيږي
مونږ  نه ځان  او  جهان هير دي خدمتګاره
ځانځاني    ملي   نفاق   زمونږ  خوشيږي
چا     زمونږ   د    ور  کيدو     نيولې   لاره
هوښياران   خلک   ژور   په  دې    پوهيږي
پښتون ژوند  نه  شي  منلی  ډک  له عاره
ځکه  ټول  پښتون  يو  کيږي  لوی ارمان ته
صدقه    له    پښتني    عزم   همت  شم