شعر

نه مي ژوندون شته نه مي دنيا شته
نه مي هيلو ارمانو نو ته خندا شــته
چاته تمه وكړم خداي لپــــاره زه
يوه خوله كي ځو ژبي دهر چاشته
چي تل يې وينې په تياروكي بله ولي
كله قدر دهغو پر ما او تــــا شــــته
هسي ګيره سپينه كړوپه ملا سوه
نه ياديږو نه دچا راته دعــــــا شتـــته
زموږ بي فكره دځواني ولو خيا لونه
چي په كلي نه سپرلي اونه بوراشته
دخپل وطن په قدر پوه نه شــــــــوو
په برخه زلالـــت زما او ستا شتـــه
چي په مينه پښتا نه باندي راټول وو
حكيمه چيرته اوس هغه بـابـــا شته