د جنت په پار
پرېږده چې هېلمند مې تر هامون د سيستان ورسي
زمول ريښه مې زيم ته د تبجن رېګيستان ورسي
پرې چې د پېړيو دا نګوښلې قافله زما
تش خو يوه ګرد ته د مختللي کاروان ورسي
لارې شي دشپې سمندري غلو له پلو پاکې بيا
سيند ته د سپېدو مې جلوهلی ارمان ورسي
نن سبا د دې پرغزي ځمکې سوې ساندې به
بياهم تر پيلغوږي شين څادري اسمان ورسي
تا د خپل جنت په پارکړ درست جهان دښمن راته
لاس به مې اخېر ستا د بادار تر ګرېوان ورسي
بيا به د احمد د بري برم تر ګنګ جمن پورې،
سوبې د محمود تر زنده رود اصفهان ورسي!
لندن، 20-7- 08