غزل

را شه لیونئ می کړه
ځان سره مریی می کړه
 
نیغ نیغ را ته وکوره
اور می کړه لوګئ می کړه

بی له تا دبل نشم
سوئ سپيلنئ می کړه

تش کا لبود انځور غوندی
وچ لکه لرګئ می کړه
 
ځان سره می وسا ته
لیڅه کی بنګړئ می کړه
 
تا سره سا یه به شم
سا ه می کړه زړګئ می کړه

زه سر باز بی تا یم څه
ځان می کړه لا لئ می کړه