له را يادېد وسره

سپين سپېڅلی شعر  

سردې راهسک له تورو خاورو کړه
ننګياله!

سترګې دې يوځلې بيا وغړوه
او وګوره په غټو غټو يو وار

چې ستا تر مرګ راوروسته
ـ په تېرو څو کلو کې ـ

څومره ناخوالې او بخولې نورې،
ستا پر کورکلي چم ګاونډ راغلې!

يوځلې بيا قلم راواخله پسې

او واړه وپېيه يو مخ
په مرغلين کې د ورېښمو د شعر،

ها د لړ- پښېلې له بېړيو ازاد،

         د تول و تال له اتکړيو ازاد،
هغه رنګين سپين و سپېڅلی شعر!

خدای مکړه،

     هرڅه شي له سېلمې
ناويلې، ناليکلې پاتې

او د تاريخ له ياده ووځي
بې کرښپله،

د تل لپاره،
تل تر تله!!؟

         اروپا پارک،31-5- 08