با نشر اين مقاله ماه مبارک رمضان به پایان میرسد و عید سعید فطر را به پیشواز می نشینیم.
فلسفۀ ماه مبارک رمضان درین است تا مسلمانان از شاه گرفته تا سیاستمدار و تاجر و روحانی و مستمند و بیچاره و بینوا با تمام ضمیر و وجدان خود روزه گرفته، نفس اماره را کنترول نموده و باین ترتیب از حال برادران و خواهران دربدر، خاک به سر، گرسنه، یتیم، بیوه، مهاجر، آواره و زخمی و معلول و معیوب خود باخبر شده؛ حالت زار آن را با گوشت پوست خود احساس نموده و صراط المستقیم در پیش گیرد.
امسال مانند سال پار وقتیکه درین روزهای پایانی ماه رمضان به عالم اسلام نظر می اندازیم، متأسفانه بیشترین مصیبت ها و تکالیف عالم متوجۀ کشورهای اسلامی است.
لیبیا از نبود یک دولت مقتدر مرکزی رنج میبرد و گروه های قبیلوی مسلح بجان هم افتاده است تا سهم بیشتر ببرند.
سوریه در پایان سال سوم جنگ خونین داخلی قرار دارد. ملیون ها نفر آواره، صدها هزار کشته شده و کشور نسبتاً معمور و آباد به یک مخروبه مبدل شده است.
عراق همچنان ماتمکده است. برادران مسلمان بجان هم افتاده و از کشته ها پشته ها میسازند! درین کشور اخیراً گروهی قد علم نموده بنام داعش یا دولت اسلامی عراق و شام که ساحات وسیعی از عراق و سوریه را شغال نموده و میخواهد که آن را طبق قرائت دینی خود بگونه خلافت اسلامی اداره نماید. کشور بیجاره عراق در نتیجه خود خواهی و زیاده روی حکومت صدراعظم نوری مالکی در آستانۀ فروپاشی و تجزیه قرار دارد!
در پاکستان لشکر پنجاب بر مناطق قبایل هجوم آورده و بنام ریشه کنی تروریزم و طالبانیزم میخواهد که اقلیم قبایل را تحت سلطه خود درآواره و انتقام کشی کند.
در مالی مشکلات قبایل شمال بنام طوارق با دولت مرکزی تا حال حل نشده و دولت استعماری فرانسه به این کشور عقب مانده افریقایی لشکر کشی نموده تا مشکلات ذات البینی مسلمانان را حل و فصل کند! نایجیریا با بوکوحرام مشکلات خود را دارد، چنانچه صدها دختر جوان از ماه ها باینطرف از آغوش خانواده های خود دور است و هر روز ده ها نفر کشته می شوند.
مصر که وقتی از محبوب ترین کشور های عالم بود، در نابسامانی بسر میرد و تنها چند روز پیش در یک حمله مخالفین دولت بیش از بیست سرباز مصری بقتل رسیدند.
مالیزیا باز هم در ماتم به سر میبرد. چهار ماه قبل یک طیاره مسافری این کشور با تمام سرنشینان و عمله آن بکلی مفقود گردید و اینک دومی آن با 295 مسافر و 13 عمله پرواز سقوط نمود که مشکلات بزرگ سیاسی را بین شرق و غرب سابقه بمیان آورده است.
فلسطین درین ماه رمضان باز زیر آتش اسراییل قرار دارد. اخبار میرساند که طی جنگ چند روزه غزه حدود شش صد فلسطین عمدتاً غیرنظامی به شهادت رسیده اند. صهیونیزم تل ابیب که از خون آدمی سیری ندارد، باز در ماه صیام بجان مسلمانان بیدفاع فلسطینی افتاده و قرار شنیدگی با کمک های ملی و تسلیحاتی بعضی کشورهای ثروتمند عرب، فلسطینی ها را بخاک و خون می کشاند!
در افغانستان رمضان امسال باز در اوج بی امنیتی، اغتشاش، قساوت و خون ریزی به پایان خود نزدیک است و عید فرا میرسد. درین ماه مبارک صدای ضجه و ناله از سراسر کشور خاصتاً بدخشان، جوزجان، فاریاب، هرات، هلمند، کندهار، وردک، غزنی و ده ها منطقه دگر بلند است. انفجار مهیب ارگون ولایت پکتیکا پدران و مادران بسیاری را به ماتم نشانید. یک پدر پنج فرزندش را از دست داده است!!
ماتم دگر ازین بیش نمی شود که در سرای موتر خانه انفجار صورت بگیرد، بیش از نود نور چشمی فامیل ها تکه – تکه شده، بیش از یکصد نفر زخمی باشند و آبادی های خامه کاری مردم بیچاره بشمول مسجد با خاک یکسان گردند!
سیاست مداران کشور، بزرگان دینی و قومی، نخبه گان جامعه و بالاخره همه چه وقت از خواب غفلت بیدار میشوید؟ انسانهای این وطن هر روز زخم میخورند و و وطن ویران تر و بیچاره تر شده میرود!
سیاست مداران کشور اگر این حوادث جگر سوز شما را بیدار نمیسازد، پس بهتر است دگر زنده نباشید. توجه داشته باشید که طول عمر برای آدمی مهم نیست، چیزی که مهم است، عمق، ژرفا و معنی سالیان زندگی است که اکثریت بزرگان پوقانه یی و سیاستمداران حریص افغانستان آن را نمی فهمند!
ذکر تمام حوادث خونبار ماه صیام توسط جهادی های نو و کهنه سخن را به درازا می کشاند. بطور خلاصه گفته میتوانیم که مردم افغانستان باز هم یکماه را در جنگ و کشمکش و ناآرامی و برادرکشی گذشتانده و عیدی که در پیشرو است نیز به یک عید واقعی نمی ماند و خوشی ها را با خود به ارمغان نخواهد آورد!
حل این مشکلات عظیم وظیفه بزرگ دینی، انسانی و ملی تمام مردم افغانستان خاصتاً علمای دین، بزرگان قوم، فعالین سیاسی، سیاسیون وطنپرست، جامعه مدنی، مطبوعات و تمام انسانهای خبیر کشور است تا دست به دست هم داده و برای به پایان رسانیدن مصایب استخوان سوز جاری، مطابق احکام دین اسلام، سنن تاریخی و رسالت انسان های آگاه و متعهد اقدام نموده و کشور را از تالاب خون و آتش و غلطی و گناه بیرون آورند.
دست زیر الاشه نشستن و تمام امیدها را به چند آدم اجیر و دست پروردۀ اجانب بستن گناه عظیم است. ما خود می توانیم حرکت کنیم، آزاد شویم و اعیاد خود را مانند سایر ملل جهان به روز های خوشی و خوبی و خنده مبدل سازیم!