تلفات ملکی و فاصله مردم از دولت

گزارش تازه سازمان ملل محتد نشان می دهد که تلفات غیر نظامیان در جنگ افغانستان شصت در صد افزایش یافته است. در ده ماه گذشته، بطور مجموعی ۷۳۸ نفر در ولایت های هرات، فراه، بادغیس و غور کشته شده اند؛ این در حالی است که در ده ماه سال گذشته در این ولایت ها تنها 462 نفر در جنگ های مختلف جان باخته بودند. کارگذاری ماین های کنار جاده، حملات انتحاری، قتل های هدفمند و جنگ های رو در رو را از جمله دلایل افزایش شمار تلفات غیرنظامیان در حوزه غرب می دانند.
تقریبا همه روز شماری از مردم ملکی در حملات و انفجار های مختلف کشته می شوند. مسئله کشتار غیر نظامیان در افغانستان موضوع ای است که ناشی از عدم توجه دو طرف جنگ به قوانین بین المللی و حتی مقررات اسلامی است. بدون شک ریختن خون یک مسلمان و انسان بی گناه به هیچ عنوان قابل توجیه و پذیرش نیست. در گزارش اخیر بیان شده است که نزدیک به 90 درصد از این تلفات ناشی از حملات مخالفین مسلح دولت است.
افزايش بي‌ رويه آمار تلفات افراد ملکی در جنگ های مختلف باعث ایجاد نفرت در بین طرفین درگیر و عدم موفقیت دولت افغانستان در مهار این حملات باعث ایجاد فاصله بین دولت و ملت می گردد.
کارگذاری ماین های کور در کنار جاده های که مسافرین از آن عبور و مرور می کنند یکی از بزرگترین عوامل افزایش تلفات غیرنظامیان در افغانستان است. ضعف نیروهای استخباراتی و کمک استخبارات منطقه به طالبان نیز باعث شده تا حملات کور آنها با موفقیت انجام شود. کشته شدن بیش از سی تن در ولسوالی اوبه ولایت هرات در یک روزه نماینگر این امر می باشد.
مخالفین مسلح دولت افغانستان باید بدانند که هر عضوی از این جامعه که در انفجار و انتحار آنها کشته می شود در صفحه تاریخ به خط سیاه علیه آنها نگاشته خواهد شد و حتی روز تا روز مورد انزجار بیشتر مردم قرار خواهند گرفت.
وضعیت امنیتی وخیم است!
افزایش تلفات افراد ملکی در جنگ ها مبین این امر است که ما در حوزه غرب افغانستان شاهد افزایش ناامنی ها هستیم. این افزایش ناامنی از چند بعد قابل برسی است.
نخست این که جامعه جهانی و دولت افغانستان نتوانسته که بعد از یازده سال حضور در افغانستان بر این مشکل فایق آید. مخالفین مسلح دولت همین اکنون قدرت مانور دارند و در هر نقطه ای توانایی انجام حملات را دارا می باشند. در این حملات اکثر غیر نظامیان کشته می شوند و این مبین این است که ضعف در برنامه ها و تدابیر امنیتی نیروهای امنیتی افغان و خارجی باعث این امر شده است.
دومین موضوع این است که ما با نزدیک تر شدن سال 2014 و انتخابات ریاست جمهوری کشور در مقابل موجی از حملات پیش بینی شده طالبان قرار گرفته ایم که دولت به آن توجه چندانی نکرده است. مخالفین مسلح دولت با حمایت استخبارات منطقه در تلاش این است که از حضور گسترده مردم در پای صندوق های رای جلوگیری نمایند. از سوی دیگر با افزایش حملات هشداری به جامعه جهانی و دولت افغانستان بخاطر سال 2014 میلادی می دهند.
سومین دلیل می تواند این باشد که مخالفین دولت افغانستان با سازماندی هچنین حملاتی در تلاش اعلام موجودیت قوی در این برحه حساس می باشد. این ابراز موجودیت فیزیکی آنهم در جریان گفتگوهای صلح تنها و تنها برای گرفتن امتیاز بیشتر در افغانستان می باشد.

جلوگیری اما چگونه
حیات حق هر انسان است. نهادهای مدافع از حقوق بشر و نهاد های مدنی بارها از طرفین جنگ خواسته اند که در مورد تلفات غیرنظامیان به شکل جدی اقدام نمایند.
ما شاهد یک جنگ در داخل افغانستان هستیم. جنگی که در آن هیچ گروه ی پایبند به قوانین بین المللی نیست. قوانینی که برا اساس آن طرفین درگیر باید از کشتار و یا فراهم ساختن زمینه کشته شدن غیر نظامیان جلوگیری نماید. انتظار ما از طرفین درگیر این است که باتوجه به اهمیت جان مردم، از فراهم سازی شرایط برای کشته شدن غیر نظامیان جلوگیری نمایند.
رسالت مهم دولت افغانستان در قبال اینگونه فجایع پی گیری جدی و محاکمه عادلانه عاملان این حوادث در کشور است. ما از دولت افغانستان بارها بعد از هر حادثه شنیده ایم که به شهدا و زخمی شده گان رسیدگی و به عاملان این قضیه سزای سخت داده خواهد شد؛ اما در عمل ما تنها شاهد رها ساختن صدها تن از مخالفین مسلح دولت که دست شان به خون مردم آلوده بود هستیم. این نه تنها باعث ایجاد انزجار از مخالفین مسلح دولت گردیده بلکه باعث ایجاد فاصله عمیق بین دولت و مردم نیز گردیده است. از سوی دیگر عدم سیدگی درست به قضایایی تلفات غیرنظامیان خود باعث جرئت بخشیدن به مخالفین مسلح دولت و دیگر افرادی می شود که مسبب کشته شدن غیر نظامیان شده اند.
از سوی دیگر دولت افغانستان یا باید برنامه های گفتگوی صلح با طالبان افغان را سرعت ببخشند و به نتیجه ای برسند و یا اینکه با حمایت جامعه جهانی در تلاش در هم کوبین جبهه های مخالفین مسلح دولت در نقاط مختلف کشور باشند.