يادونه

نن د يادونو لکه مسته پيغله

زما زړګی لکه ښکلوکی ماشوم

په هوس وتخناوه

څومره دې وخندا وه

له ډېره شوقه دې پری سپين غاښونه ولګول

څومره دي و ژړا وه

اوس يې په غيږ کې نيسه

او ښکلوه يې په ناز

رضا کوه يې که رضا دې نه کړ

نادان ماشوم دی زمانی خبروي

کاروان