کور / شعر / دویني کتنځئ

دویني کتنځئ

محمديوسف خدمتګار مزدورزوی Khedmatgar mazdorzoi

تانده پیغله وه تازه نولس کلنه
دزنګون دپاسه سره ګرده لمنه

هسکه غاړه لوړه ونه تورې سترګې
له خندا نه ډکه خوله پسته اوبلنه

ټولو دې ته ورلیدل دا په خپل کار وه
په ښکلا خپله پخپله وه شکمنه

خواله راغله دې وې وینه درله ګورم
دغه ستنه چوخووم نه ده دردمنه

ماوې دومره حساس نه یم چې پرې پوه شم
ځان مالوم کړه استعماله دې کړه ستنه

زما زړه په بم الوتئ پرې پوه نه یم
نه خبر یم له پرون اونه له ننه

زه که دومره وئ حساس نوجګ به جوړ وم
دروند به خپل کلي کئ پروت ومه پتمنه

خدمتګاره هغه پیغلئ راته ووئ
قوم دې پوه کړه په خپل کور یوشئ دننه