ماته ستوري

وینم له تانه ،لا ډیر ښکلې

ډیر ې سري سپینې ، ډیرې غلې

خوبي له تانه ،باور پرې وکړه

نظرمې نه شي په کومې بلې.

زه پروت رنځور وم ،تا د امساء کړم

د مړو له ډلې تا رجلا کړم

تا خو له سره یو ژوندون راکړ

دغه احسان دې څنګه ادا کړم

سپوږمۍ ته لاس کړم، ستوري راشمار کړم

څو رانه مات شي ، څوبند په تار کړم

دابه ستا وړي وي او که به نه وي

په دي سوچونو شپه را سهار کړم

سهار چي ولاړ شم ، د ګلو بڼ ته

څو ستا په شانې ګلونه بیل کړم

د پر خو څاڅکي سره راټول کړم

چي تاته جوړ ترې ښکلی امیل کړم

خولمر راتودشي او ورک  شبنم شي

وړانګي له ګله پرخې پنا کړي

زه مي د خپلې بیوسۍ ویر کړم

لکه یتیم چې څوک په ژړا کړي

د لمر شغلو نه لاسونه تاو کړم

وایم لمرونه ټول تاته درکړم

خو وړانګې نه وي ، هغه هم ته یې

د عشق ګاونه ټول تاته درکړم