لراوبر ویب پاڼه لراوبر يو افغان – تازه خبرونه
ليکوال او ژورناليست حبيب الرحمن ابراهيمي
برېښناليک Ibrahimi.jornalist@gmail.com
ټيلفون 0799024972
دجمعې شپه وه دکابل ښار په لوېديځ دپنځمي حوزې اړوند دکمپنۍ او آبرسانۍ ترمنځ سيمه کي دشمس المدارس دجومات اومدرسې څنګ ته په کور کي مي له خپلو ماشومانو سره په خواږه خوب بيده وم په داسي حال کي چي ورور مي بل چيرته مېلمه وو او دشپې نه وو .
دشپې شااوخوا ۳۰:۱۲ بجې به وې چي نا ببره يو درز شو چي له خوبه رابيدار شوم چي ددروازو اودکړکيو دشيشو شرنګ او شرونګ وو اوشيشې ماتي وې اوټولي راتويېدلې چي سترګي مي لوڅي کړې په کوټه او سراى کي داسي سپينه رڼا وه اوپه حويلي کي مي سترګي پر ډېرو امريکايانو ولګېدې چي سرې ږيري ، سره سره لوي لوي بريتونه ،شنې سترګي اوسره مخونه لري او دټوپکو شپيلۍ ئې زما خواته نيولي او زه داسي فکر کوم لکه چي خوب وينم نو په دې حالت کي ګورم چي امريکايي پوځيان چي ټوپک په ماشه يې ګوته نيولې دکوټې دننه شول او زه هيڅ حرکت نه شم کولاى چي ګورم ناببره راباندي ږغ شواوناڅاپه ( What is your Name) ما ورته سمدستي وويل ابراهيمي بيا يي راته وويل !First Name First Name ؟ما ورته وويل چي حبيب الرحمن ابراهيمي مخ ته مي امريکايان راډېرېدل هيڅ پوه نه يم چي شا طرف ته مي هم امريکايان ولاړ دي اوله شانه يې په لغته ووهلم او دوه متره مخي ته يې وغورځولم او سخت وهل يي راباندي پيل کړل په دې وخت کي له امريکايانو سره يوتن چي شخصي جامې ئې اغوستې وې امريکايي ږيره لرونکي پوځي په بغل کي په لاس څوخ کړ او زه يي ورته په ګوته کړم چي دغه کس دئ نو ځان يې دهغه په شاه کي پټ کړګومان کوم چي هغه به يي جاسوس وو ، نوامريکايي رانه پوښتني پيل کړې او زما مخ ته ئې يوه پښه کت کړه اوبله ئې زنګون کړه او قلم يي راواخيست وړوکې کتابچه ورسره وه راته وېويل چي ستا نوم ؟ دپلارنوم ؟دکوم ځاي يې ؟څه کار کوې ؟په دې وخت کي يي دچپ لور همداسي ږيره لرونکي او بريت لرونکي امريکايي زما پر سر وار وکړ اوزه ګنګس شوم او بيا ترجمان راباندي غږ وکړ او راته يي بدي سپکي خبري وکړې چي نه يي شم ويلاى ،راته وويل چي صبح کجا بودي؟ ما ورته وويل چي ميدان ښار رفته بودم، ول چي ميکردي؟ ماورته وويل چي هلته مي کار درلود بس نورئې دخبرو کولو اجازه را نه کړه او زما په وهلويې پيل وکړ او زما لاسونه په پلاستيکي ولچک وتړل او کڅوړه ئې را پرسر کړه او په لغته يي ووهلم او زما د کوچنۍ لور چي په خوب ويده وه دهغې په خيټه کي وخوت او هغه په چيغو شوه نو په دې وخت کي ډير امريکايان راغلل او يو ترجمان مي د جېبو په لوټولو پيل وکړ او زما په جېب کي زر ډالر وو چي پنځه سوه مي خپل او پنځه سوه امانت ول او يو چا راکړي ول چي بل چاته يې ورکړم اوشپږنيم زره افغاني مي هم په همدې جيب کي او اته زره افغاني مي په دې بل جيب کي وې هغه يې را واخيستي او ږيره لرونکي امريکايي ورته وويل (give his money to his family) دوه درې ځله يي ورته وويل خو ترجمان پيسې له جيبه راويستي اوپه هغه توره خلته کي چي زما په غاړه کي يې اچولې وه په هغې کي پيسې واچولې او ما ډير ورته وويل چي پيسې مي ورکړه کور کي ترجمان بيا سپکي خبري راته وکړې چي ….. يکهزار دالر راچه ميکردي .
نور په ځان نه يم پوه چي څرنګه يي موټر ته واچولم خو زما دماشومانوچيغي او ژړاګانې مي په ذهن کي پاتي دي اونورنه يم پوه شوى څه ډول يې له کوره ويستلم خو يوه ساعت شاوخوا يې زما په کور کي تالاشي وکړه .
بيا يي چي کله موټر ته واچولم نو هلته مي لاسونه په پلاستيکي ولچکونو سخت تړل سوي ول او ويني ئې کولې او سخت درد ئې کاوه او ما ورته ويل چي لاسونه مي درد کوي دا ولچک لږ شانته سست کړئ دوى به لا وهلم او له ۴۰ زيات امريکايي ګاډي يا موټر يي راوستي ول او له حسابه وتلي امريکايان هم ورسره وو چي نه شم ويلاى چي څو به وو خو ويلي شم چي په لسګونوتنه وو شاوخا پنځه دقيقې يې په خامه کوڅو کي مزل وکړ او زه يې يوه بل پوځي ګاډي يا ټانګ ته پورته کړم او پيا يې ۱۵ دقيقې شااوخوا مزل وکړ پر پاخه سړک نه پوهيږم چي کوم ځاى ته يې وړي وم هلته يې له پوځي ګاډي ښکته کړم او ۲۰ دقيقي به يي هلته په يخ کي درولي وم چي ګورم دڅرخي الوتکو آواز مي ترغوږو شو اودغه دڅرخي الوتکوغږ رانيږدې کيږي او چي ګورم ډېري الوتکي رانيږدې شوې او يوه يې کښيناستله اوبله يې په هوا ګرځي راګرځي نو په دې وخت کي يي زه لږ وځنډولم او الوتکي ته يې ورنيږدې کړم دالوتکي باد سخت يخ و ، يخ مي وشوچي ما ورته وويل چي يخ مي وشو او غاښونه مي کړسيدل له يوه او بل سره، نو په لغته يې په تشيو کي ووهلم او ويل يې مه خوځيږه او چيرته ځې اوڅه کوې اولاس مي چي ولچک وو سخت يي راباندي تاو کړل اوسخت په درد شول خو لنډه دا چي يوساعت شااوخوا يې الوتکي باد ته دې بې رحمه امريکايانو نيولى وم او بيا يي الوتکي ته پورته کړم او هلته يي په داسي شکل دالوتکي په چوکي کي وتړلم چي يوه پښه مي يوې خواته اوبله پښه مي يې بلي خواته بنده کړه لاسونه خومي ولچک ول له وړاندي اود سينې لخوا هم او دشانه هم داسي کلک شيان راته پيدا شول چي هيڅ لورته حرکت نه شم کولاى او ځان نه شم خوځولي.
خو چي کله الوتکه په هوا شوه فکر مي وکړ له ځان سره چي ته خو ژورناليست يي اودا څنګه امکان لري چي د يوه ژورناليست له پاره دي ئې دوې الوتکي،د ۴۰ په دشااوخوا پوځي ګاډي او لسګونوتنه عسکر راوستلي وي ، يوه خبره خو خامخا سته خو حيران وم او ما ويل چي دکومي پوځي فرقې قوماندان خو هم نه يې ته خو صرف يو ژورناليست يي اويو قلم او مايک او کمره لرې داڅه خبره ده بيا مي ويل چي هسې به نه پوهيدلې دا خبرنګاري به جرم وي او ددې کار دترسره کيدو په خاطر به دا جزا درکوي خو چي کله الوتکه کښيناستله هلته دامبولانسونو چيغي وې او دوې دانې جيټ تيارې پورته شوې او ما ګمان وړک چي بګرام دئ نوچي کله يې له الوتکي کوز کړم نو بيا يې په يوه کوچني موټر کي کښينولم چي چوکۍ يي داسي کلکي وې لکه دلرګي بيا يې بوتلم شااوخوا ۱۵ دقيقې به يې په همدې ځاى کي ګرځولى وم بيا يي کوزکړم اوله موټر نه يې داسې ورکش کړم او بيا ئې په غېږ کي واخستم او يوځاى کي ئې وغورځولم بيا نو څرنګه يې چي غورځولى يم حرکت مي نه سواى کولاى ځکه په کور کي چي يې لاس راباندي ولچک کړل چي زه به لږ وخوځيدلم نو وهلم به يي ما فکر کاوه چي دلته به هم زما پرسرامريکايان ولاړ وي خو دوى مي و سر ته نه ول ولاړ او سترګي مي بندي وې خو چي هڅه مي وکړه چي پښې وغځوم نو نه شم غځولي ځکه دا کوټه يوه متر په يوه متر شااوخوا کي وه او چي ولاړيږم نو ولاړيداى هم نه سم ٥ دقيقې شااوخوا به يي هلته اچولي وم چي ددرزوازې درز شو نو له لاسه يې ونيولم اويوې کوټې ته يې بوتلم چي هلته مي لاسونه په رنګ راککړ کړل اوبيا يي په کاغذ کښيودل او دکريمینل تخنيک شعبه وه هلته مي يي لاسونه له ولچک خلاص کړل او چي دلاسونو چاپ يي واخيست بيرته يي ولچک کړ او دسترګو نه مي يي هم کڅوړه خلاصه کړه او چي دسترګو عکسونه مي يي واخيستل نو بيرته يي کڅوړه راپرسر کړه سترګي ئې بېرته را وتړلې .
بيا يي کش کړم بلې وړوکي کوټي ته چي هلته د ډاکټر کوټه وه هلته يې ټول کالي رانه ويستل ، د ډاکټر، يوه ترجمان او درو امريکايانو په وړاندي ئې زما ټول بدن وکوت زخمونه يې ولټول چي له لاسونو پرته چي هغه ولچک ويني کړي ول بل هيڅ هم نه وو نو وزن يي کړم چي ۱۱۱ کيلو وم او قدم يي هم وکوت او راته يي ويل چي څه تکليف لرې ما ورته ويل چي دمعدې مشکل لرم اوبل دانيم سر مي کله کله درد کوي ګمان کوم د فشا ر تکليف مي دئ نو په دي وخت کي ډاکټر راته ويل چي سيګرېټ ،نصوار، الکحول ،يانور څه عمل لرې؟ ماورته وويل چي نه هيڅ عمل نه لرم يوازې ډوډۍ خورم او اوبه څښم نور هيڅ عمل نه لرم نو ده عينکي پرميزکښيښودې اوراته يي وويل چي مه ويريږه هرعمل چي ولرې ووايه داجرم نه دئ ماورته وويل چي نه زه عمل نه لرم
ترجمان راته وايي زه درسره يم مه ويريږه ورته ووايه مه يي پټه وه ما ورته وويل چي زه پوهيږم چي وژلو ځاى ته راغلى يم او زه عمل نه لرم خو ويره به ولي نه کوم ويريږم خو هيڅ عمل نه لرم .
اودلوڅ ځان شااوخواتر ٦٠ زيات عکسونه ئې له مخي ،څنګ او شا، ټولو طرفو څخه واخيستل .
لنډه داچي بريت اوږيره لرونکي امريکايي زما پرکاليو وخوت اوله الماري يي نارنجي رنګي دګوانتانامواو دابو غريب دزندانونو دبنديانو په شان جامې چي په نيټ کي مي ليدلي وې هغه يي راته را واخيستې او هغه يې زما مخي ته واچولې اوراته يې ويل چي جامي دې بدلي کړه ما فکر کاوه چي اوس به ماته جامې راکوي او داسي فکر مي نه کاوه چي دګوانتانامو او دابوغريب دبنديانو جامې به په ما اغوندي. خو لنډه داچي امريکايي راباندي غږ کړ وويل : کالي دي بدل کړه (Change your Clothes)ما ورته وکتل او راته يي همدا نارنجي رنګ جامې ئې رانيږدي کړې او راته يي وويل چي دغه کالي واغونده (You can use this clothes ) ماورته وويل چي دا ډير بد کالي دي ( That is Very Bad Clothes) هغه راته وويل چي رنګ څه معنا لري (وټ ايز دمينينګ اپ کلر ) ماورته وويل چي دا خو د ګوانتانامو او ابوغريب د بنديانو کالي دي (This color clothes is for the Guantanamo and Abo Ghuraib Prison) اودامي هم ورته وويل چي زه خو ژورناليست يم څنګه دغه جامې ماته را کوى داجامې خو دژورناليست نه دي اوماته بايد داجامي وانه اغوستل شي په دې وخت کي يي ووهلم په لغته او د ډاکټر دميز لاندې يي ور وغورځولم اوسخت په لغتو يې ووهلم اوپه زور يې راباندې واغوستلې او زه يي مجبور کړم خودغه پتولن دئ؟ که پرتوږ څه نوم پرې کيږ دو دونه وړوکى وو چي ډير په تکليف مي واغوست اوسخت ورسره پتنګ وم ځکه پښې مي نه شواى پکښي راټولولاى .
جامې مي واخستې او وا مي غوستې .اوکڅوړه يي بيرته راپرسر کړه او لاسونه مي يي نور په اوسپني ولچک ولچک کړل اوشاوخا دوه نيم کيلو تردريو کيلو به يي وزن وو يعني خورا درانه ول .
اوزه يي کش کړلم بيرته يي هماغه کوچني اوطاق ورته وايو که قفس ورته ووايو اوکه بل څه هغه ځاى ته يي يوړلم اوهلته يي وغورځولم
اوله څو شيبو نه وروسته يې بيا دتحقيق بلې کوټې ته کش کړلم اوبيا يي هلته رانه پوښتني پيل کړې اوهمدلته اول را ته ګوت څنډنه وکړه او راته يي ښه تشريح وکړه چي کله ته بيرته خوشي کېدلې نوته به چاته نه وايې چي څه ډول امريکايانو ونيولې څرنګه يي وساتلې اوڅرنګه يي خوشي کړلې نو بيا يې تحقيق پيل کړ چي ته پوهيږې ولي مو ته دلته راوستلى يې ماورته وويل چي زه نه پوهيږم اوبل يي راته ويل چي ته پوهيږي موږ ولي درته راغلي يو ما ورته وويل چي په دې پوهيږم چي ولي تاسو راغلي ياست نو لنډه داچي پوښتني پيل شوې په دې اړه به نور څه نه وايو چي څه ډول پوښتني وې خو دا خبره بايد په ډاګه کړم چي زما دمبايل خبري يي دتيرو دريو کلونو راپديخوا ريکارډ کړي وې او زه چي له هرچاسره غږيدلي وم هغه خبري مي وې په داسي حا ل کي چي دغه عمل داساسي قانون خلاف عمل دئ .
داساسي قانون د۳۴ مادې له مخي دبيان آزادي له هرډول تيري څخه خوندي ده هر افغان حق لري چي خپل فکر دوينا، ليکني ،انځوراويانورور وسيلو له لارې په دې اساسي قانون کي دراغلو حکمونوپه رعايت څرګند کړي .
دغه راز داساسي قانون ۳۷ ماده ليکي چي ( داشخاصودمخابرې اوليکونوآزادي او محروميت که په ليکلي ډول وي يا دټيلفون اوتلګراف يا نورووسيلو له لاري له تيري څخه خوندي دي دولت داشخاصودمخابرواوليکنودپلټني حق نه لري .
همداراز داساسي قانون ۳۸ مادې له مخي دشخص استوګنځي له تيري څخه خوندي دي ،هيڅوک ددولت په ګډون نه شي کولاي داستوګن له اجازې يا دواکمني محکمي له قرار پرته له هغو حالاتواولارو چي په قانون کي ښوول شوي دچا کورته ور ننوزي يا يي وپلټي .
د پوښتنو په سر کي يې راته ويل چي ته ووايه چي ستا هغه بل نوم څه دئ ما ورته وويل چي زه ژورناليست يم ولاړ شه انترنيټ کي زما نوم ورکړه اوهلته زما په اړه مکمل معلومات شته زه بل نوم نه لرم ده بيا په بار بار پوښتنه کوله او سختي بدرنګي پوښتني يې کولې اوزه تراخره ددوى په مطلب پوه نه شوم يوه شي چي ډير د درد وړ وو هغه دترجمانانو ترجماني وه چي غلطي ترجمانۍ يي کولې او ما به ورته يوڅه ويل اوده به بل څه ويل اخر مي امريکايي ته وويل چي که مي وژني زه اماده يم خوکه دترجمان په خوله رانه تحقيق غواړى زه نوري خبري له ترجمان سره نه کوم او که زه خپله ستاسو پوښتنو ته ځوابونه درکوم هماغه وو چي ده راسره قبول کړه اوترجمان لالا يي رخصت کړ او شرمنده ووت .
ډيري پوښتني يي په دې اته ورځنۍ بنديخانه کي رانه وکړې او ما به ډير ورته ويل چي زه ژورناليست يم او بله ګناه نه لرم ته راته ووايه چي زما ګناه څه او ما څه عمل کړى چي هغه سبب د دې شو چي زه امريکايانو ونيولم هغه راته ويل چي ته دا خبره مه کوه او ستا ټول اعمال به امريکايي محکمه او امريکايي مستنطقين څاري اوتا ته به دقانون په رڼاکي سزا درکوي هماغه وو چي راته يي خپله وويل چي موږ ستا لپ ټاپ کمپيوټر ،ستا مبايلونه ،ستا کېمره اوستا کانټکټ ليست ګورو دا ټول ښيي چي ته ژورناليست يي داخبره سمه ده ما ورته وويل چي زما جرم نو څه شو چي تاسو دامنى چي ته ژورناليست يي نو زما جرم بل آخره څه شو ده راته ويل چي داپوښتنه مه کوه موږ تحقيق کوو ما ورته وويل چي تاسو ولي ماته زنګ ونه واهه، ولې مو برېښناليک ونه ليږه ،ولي مو زما ددفتر لخوا ماته احوال رانه کړ چي زه خپله درغلى واى دا وحشت دي ولي خپور کړ ولي دوحشي په شکل زما کورته راغلاست زما دروازې دي ماتي کړې زما شيشې دي ماتي کړې زما پرکورنۍ دي مرګ تير کړ اوزه خو کوم مجرم نه وم زه خو خپلي چاري په قانوني توګه ترسره کوم دا ولي دا کار ترسره شو ؟ هغه راته ويل چي بس ته خبرې مه کوه اوس به معلومه شي چي ژورناليست يې که څوک ؟
لنډه داچي په زندان کي په دې تيرو اتو ورځوکي سخت وهل ډبول او چيغي وې او هيڅ افغان نه ترسترګو کيدئ او ټول امريکايان وو او ډوډۍ يې نه راکوله اوکومه ډوډي چي د دوى له خوا راوړل کېدله هغه به دخوړلو وړنه وه اوبل آخره کوم شيان چي دبشري حقونو سازمانونه او دانوري ډلي دبنديانو له پاره وړي دوى هغه هيڅ هم عملي نه کړل زما کورنۍ او زما ټول دوستان په دې نه وو خبر چي ابراهيمي مړ شو اوکه ژوندى دئ؟ يعني دامعلومات يې زما کورنۍ ته نه ورکول اونه يي هم ما ته ددې اجازه راکوله چي زما دوسيه او جرم څه دئ .
اوکله به چي تشناب ته ولاړم هلته بې اوبه نه را کولې او اود اودس ،او لمانځه له پاره هيڅ نه وو لنډه داچي يو وحشت اوتوره تياره وه اوډېر ظالمانه برخورد ئې کاوه .
خوترآخره ما دافکر نه کاوه چي زه دځمکي لاندي يم اوکه دځمکي پرسريم يعني هم به مي سترګي تړلي وې هم به مي لاسونه ولچک وو اوهم به مي پر غوږونو ګوشۍ بندي وي چي څه وانه ورم .
لنډه داچي په دغو اتو ورځو کي مي له مرګ پرته بل چورت نه واهه او ماويل دا يهوديان دي. اوکه څه هم ګناه مي نشته خو دوى د مسلمانانو په وژلو پسې راوتلي دي او وژني دي . ځکه کله ناکله به مي ددې پښتنو سيمو دقومي مشرانو وژني ذهن ته راغلې چي دوى خو هم هيڅ ګناوي نه درلودې خو هغوي هم يا دکوره ايستل سوي اوياهم ناڅرګندو وسله وال مړه کړي دي .
ماويل کيداى شي ما هم په همداسي شکل مړ کړي خو دخداى تعالى فضل اوبرکت وو چي ژوندى ترې خوشي شوم ماته خو قبله ، شرق اوشمال نه ښکارېدل لمونځونه به مي په اشاره کول اوتېمم مي هم تمثيلي تيمم کاوه نو يوه ورځ مي يوه امريکايي ته وويل چي زه نه پوهيږم چي اوس څه وخت دئ هغه راته وويل چي (ميډل نايټ ) بيا مي ترې پوښتنه وکړه چي څو بجې دي؟ هغه ويل : چي دوې بجې دي ،لس بجې ، پنځه بجې دي ده راته ويل (وي کن ناټ سې ) او ولاړى دغه ورځ تيره شوه بله ورځ بل امريکايي راغى او جالبه دا چي خوب ته به يې نه پريښودلو اوپه هرو پنځو دقيقو کي به يوځل راته يوکس راتى يا به ئې واټر واټر چيغي وهلې اويا بې جسيکا نمبر ون چيغي وهلې يا به ئې صابون بس چيغي وهلې اويا به يې پوډ پوډ چيغي وهلې اويا به يي هم ډاکټر جوړ يې ډاکټر جوړ يې چيغي وهلې اومطلب ئې داوو چي څوک ترې نه خوب وکړي او نه پر ارامه سي .
په اصل کي د دوى هدف همدا وو نه دخدماتو عرضه کول .
لنډه دا چي هغي امريکايي ښځي ته چي بنديانو ته بې ويل چي ډاکټر جوړ يې هغې ته مي وويل دمعدې تکليف لرم ماته لږ دوا ر اکړه ! هغې به راته ويل موږ دمعدې دوا نه لرو هغې راته ويل چي نورڅه فرابلم لرې ما ورته ويل دسر چپ طرف مي درد کوي اوسخت سر مي درد کوي اويا مي د فشار تکليف دئ ستا تسکوف يادفشار آله راوړه ،هغې راته ويل صبر وکړه ، له هغې وروسته بيا ولاړه او تر ننه مي بيا نه ده ليدلې.
خو يوه بله ورځ مي بيا له يوه بل امريکايي څخه پوښتنه وکړه چي دا څه وخت دئ زه په دې وخت نه پوهيږم او بل مي داهم ورته وويل چي دا کوم طرف دئ ؟ شرق دئ؟ شمال دئ؟ او که جنوب دئ؟ يا شرق ؟ ده راته ويل چي څه غواړې ما ورته ويل چي زه لويديځ ( د قبلې طرف) هغه راته ويل چي څه غواړې چي څه پيداکړې او مطلب دي څه شي دئ اوڅه کوې منظور دي څه شي دئ ؟ ماورته وويل غواړم د کعبې طرف پيدا کړم ، هغه ول کعبه څه ده ماورته ويل چي مکه غواړم پيداکړم هغه بيا راته ويل چي مکه ماويل هو بيا يې ويل چي وټ ايز مکه ؟ وټ ايز ديس ؟ ماويل غواړم( هاوس آپ ماى ګاډ ) پيدا کړم .
ده بيا راته ويل چي څه کوې چي پيدا يې کړې ماورته ويل چي غواړم لمونځ وکړم ده راته ويل چي وټ ايز ده پرېر ؟ ماورته ويل چي موږ مسلمانان يو او مسلمانان په ورځ کي پنځه ځله لمونځ کوي نو زه هم غواړم لمونځ وکړم ځکه مي داپوښتنه ترې کوله چي ما به کله يوې خواته اوکله بلې خواته لمونځ کاوه تشويشي وم که څه هم داسلام په مبارک دين کي داجايزدي چي په دې ډول حالاتو کي چي هر لوري ته دي زړه وي هغه ته لمونځ وکړه الله تعالى (ج ) ئې قبلوي خو زما سره بياهم يو تشويش وو ماويل که يقيني شي دا به ښه وي لنډه دا چي کله مي دا پوښتنه ورته واضحه شوه چي غواړم لمونځ وکړم نو په لوړآواز يې ښکنځل راته په انګرېزي وکړه هغه مناسب نه ګڼم چي وې ليکم خو راته يې وويل : ( احمقانه پوښتنه راڅخه مه کوه ) نو ئې دروازه راته را خلاصه کړه او په سختو لغتو ئې په دې سينه او په خيټه او بغل کي ووهلم او ښه ئې چي راباندي ځان ستړى کړ بيا راڅخه ولاړى او راته ئې ښکنځل کول او له ځان سره ئې ښکنځل تکرارول ، او دروازه ئې په زوره راپسې محکمه کړه او راڅخه ولاړ.
نو سخت مي فکر خراب شو چي تا ولي له دې ځناور نه پوښتنه وکړه او سخت ئې ژوبل کړم او دا ورمېږ مي په دې کونج ولګېد اوداسي غږ ئې وکړ لکه چي هډوکي مي مات شوي وي خو دالله (ج) فضل وو مات شوي نه وو له همدې وخت نه وړاندي به مي همېشه پوښتني کولې او هر امريکايي به چي راغى مابه ورته ويل چي زما دوسيه څنګه شوه او زما ګناه څه شي وه هغه به راته ويل چي موږ نه پوهېږو خو په دې ځل ئې چي سخت ووهلم نور داسي شولم لکه چي جرم مي معلوم شوى او نور ما فکر وکړ چي ګناه دهمدا لمونځ ده او نورمي ځان داسي اچولى چي نه کوم تکليف چاته وايم اونه چاته شکايت کوم اونه پوښتنه کوم او دا هرڅه چورتونه به مي چي وهل داسي فکر مي کاوه چي دا به ستا دمرګ ځاى وي ځکه دا ځاى چي زه پکښي پروت وم دا ډېر کم او تنګ ځاى وو پښې مي نه شواى پکښي غزولاى او پکښي درېدلى هم نه شواى نو له ځان سره مي فکر کاوه چي ياره دا ستا دمرګ ځاى دئ ځکه چي دومره لويه ګناه خو دي نه وه کړې چي داسي عمل درسره وشي لکه ديو خطرناک مجرم په شان عمل چي درسره کېږي خو سخت افسوس به مي کاوه چي آى کاشکي ما خو يوڅه کړي واى اوبيا ئي دلته را وستلى واى اوبل مي دا دګوانتنامو د بنديانو جامې چي سترګو ته ودرېدلې ويل به مي چي دا جامې زما وړ نه دي اودا دهغو زمريانو جامې دي چي ديو څو امريکايانو پر ستونو ئې څو ګولۍ اورولي وي اويا ئې لږ بل ډول د زمرو کار کړى وي تاخو هيڅ هم نه دي کړي او دا جامې ئې در اغوستي اوله ځان سره به مي دافکر کاوه چي که ئې په بګرام کي له هغو خلکو سره يوځاى کړې چي هغوى دامريکايانوسره عملاً په جګړه کي بوخت ول او د هغوى سره جنګېدل او هغوى ته به څه وايې خو ښه شوه چي هلته ئې ترآخره ور نه وستلم .
بله ترټولو جالبه خبره خو داوه چي امريکايان به هر دوه ساعته ورورسته راتلل او زما بدني تلاشي به ئې کوله او هم به ئې زما دغه ځاى تلاشي کاوه اومابه ورته ويل چي ولي دومره مزاحمت کوى زما خولاس تړلي دي او سترګي مي تړلي دي زه کله څه کولاى شم نودوى به دوه تنه ول يوه به په لغته وهلم اوبل به په بوکس يا په څپېړه وهلم لنډه داچي څو ډوله مزاحمتونه به ئې کول چي هيڅ به پرې نه پوهيدلم چي هدف ئې څه دئ.
خو امريکايان چي به راتلل دواړه امريکايان ول چي ډېر مايوسه شولم او حيران وم چي ترڅو به دلته بندي يې او له ګناه پرته، زه لا په همدې چرتو کي وم چي د يوه امريکايي سره داسي کس راغى چي په انګرېزي ئې خبري کولې خو ډېري بندي بندي اوما ګومان وکړ چي دايو به ئې افغان وي نو کرار مي وويل چي به ( لهاز خدا صداى مارا به يک جا برسان من خبرنګار هستم مرا آورده وهيچ جرم من معلوم نيست درهمين جا مرا انداخته )ده صرف راته وويل ( کِجا؟ماورته وويل !درکابل )نو په همدې وخت کي په ده باندې وار وشو او وې واهه اوپه لوډسپيکر کي په لوړ آواز پرې غږ وشو( له بنديانو سره خبري مه کوه)نور دوې دروازه راپسي بندي شوې او ولاړل رانه .
يوه شي ته دلته اشاره کول غواړم چي ما ټول ټال د۱۷ ورځولمونځونه کړي او ماويل چي ۱۷ ورځې بندي خانه مي تيره کړې ځکه سترګي مي تړلي او غوږونه مي ګوشي لګول شوي ول ترڅو غږ وانه ورم او په سترګو مي توره کڅوړه راپرسرشوې وه او هيڅ نه پوهيدلم چي څو ورځې مي تيري شوې .
له هغه شکايت وروسته چي هغه کس ته مي وکړ نو يوه شپه وروسته امريکايان راغلل او زه يې بوتلم بيا دډاکټر خوني ته اوزه حيران شوم چي ولې يې د ډاکټر خوني ته بوتلې خو چي ګورم په دې حالت کي ډاکټر بيا زما ټول معاينات وکړل اوهم يې زما وزن بياچک کړ او زماوزن ۹۸ کيلو وو يعنې ۱۳کيلو مي وزن کم شوى وو .
له ډاکټر مي وپوښتل چي ولي مي ۱۳کيلو وزن له لاسه ورکړى هغه وويل چي ته صبر وکړه زه به ئې علت درته ووايم نو زما سترګو خو څه نه ليدل او ما ورته غوږ نيولى چي دى ورقي اړوي او څو شيبې وروسته ئې راته ويل چي ته ولي ډوډي نه خورې ماورته ويل چي زه خو ډوډي نه شم خوړلاى ځکه چي بد بوى کوي هغه راته ويل چي ته انرژي چيښه ما ورته وويل چي انرژي هم بد بوى کوي اوزه هغه هم نه شم چښلاى .
ده راته ويل چي داټول بنديان همدا ډوډي خوري او څوک چي ډوډي نه خوري هغوي بيا انرژي څيښي خوماورته وويل چي په انرژي خو دحلال په نوم څه نه دي ليکلي ده راته وويل چي دا پول انرژي ده او دا وڅيښه ما ورته وويل چي نه دا انرژي نه شم څښلاى او دا هم حلاله نه ده نو ده راته وويل چي بس نو چي څه کوي هغه کوه او بله چاره خو نشته .نور ئې بېرته د ډاکټر له کتنځي څخه لاس تړلى هغه خپل دايمي ځاى ته بوتلم بيا زه سوم او هغه پخواني چرتونه او دردونه سو او پروت وم چي بيا مي يوه بله شپه او ورځ تېره کړه نوهماغه ځورول روان او تکليفونه او ځوروني روانې وې اوما خپل په اشار ه لمونځونه کول او په دې وخت کي مي دماښام لمونځ وکړ نو سبحان الله وبحمده اوسبحان الله العظيم وايم اوپه همدې مصروف يم يوه خبره همدلته بايد وکړم چي دبندي خانې په هره شېبه کي به ما دقرآن عظيم الشان هغه برخه تلاوت کوله چي په ياد مي وه اوکوښښ مي ډېر کاوه چي داسي آيتونه تلاوت کړم چي په هغوکي يهود اونصارا ياد اوذکر شوي دي لکه يا ايهالمشرکين …. فاءًِاذا لقيتم الذين کفروافضرب الرقاب حتي ….. يا وقاتلوهم حتي لاتکون فتنه ويون دين کله لله ) يا فاقتلوا المشرکين حيث وجد تموهم ) اوياهم دې ته ورته نور آيتونه او داخرې سپارې ډير سورتونه مي ياد دي هغه مي تلاوت کول او ډير اطمنان مي چي حاصليدو هغه به مي چي کله ( سبحان الله وبحمده اوسبحان الله العظيم ) ډير ځله تکرار کړ .
خوپه دې وخت کي چي ګورم يو امريکايي راغي اوراته يې ويل
( ټک ايټ) چي ګورم زما خپلې جامي يې را وغورځولې اوراته يې وويل چي چنج کلوتس يعنې جامي بدلې کړه ما هم ژر ژر جامي بدلې کړي .
نور امريکايي راباندې غږ وکړي چي (Ready) يعني آماده يې ما ورته وويل چي (Yes) يعنې هو. دروازه يې خلاصه کړه اوغږ يې راباندې وکړ چي ښې لاس ته را تاو شه اوزه ورتاو شولم او دهلېز ته ئې ور کشم کړم خوګوشکۍ مي پرسر لاسونه مي ولچک توره کڅوړه مي پرسر اوسترګې پلستر او روان ئې کړم نو دا لاره هغه لاره نه وه چي يا به ئي تشناب ته بېولم ،يا به ئي به تحقيق ته بيولم اويا به ئې ډاکټر کتنځي ته وروستلم نو دا بله لار وه چي په دې دهليز کي ئې ودرولم يو څودقيقې چورتونه راته پيداشول چي امکان لري دا امريکايي کوم بم راواخلي او ستا په لاس کي ئې درکړي او انفجار درکړي اويا دي هم په کوم څا ه کي وغورځوي اوياهم په بل شکل دي ووژنې چي بيا ئې له ښي لاس کش کړم اوراته ئې وويل (Go) يعني ولاړ شه .
کله چي مو حرکت وکړ او لږ ولاړو نو په زينو کي ئې کښته کړم او په يو څو زينو کي چي ئې کښته کړم او د وروسته ئې د شا له خوا ور ټيله کړم او د موټر مېنځ ته ئې ور وغورځولم او سر مي د موټر د دروازې سره و موښتى. او ډېر سخت ئې خوږ کړم. اوپښې مي دموټر په دې کوز طرف ولګېدې اوسختي خوږ شوې نو زه دموټر دننه په ډير بد حالت کي وغورځيدلم او امريکايي چي کله موټر ته راپورته کېدئ نو زما پر پښه ئې پښه کښېښووله او موټر ته را پورته سو. او ټوپک ئي هم زما پر پښو راکښېښود نو زه سخت په تکليف وم ورته مي وويل که مي وژنې خو مړ مي که او که نه نو زه سخت ژوبل يم کمک وکړه سم مي کړه دى لږ وخوځيداو دوه نور امريکايانو خبري سره کولې او زما په قصه کي نه شول نو په دې وخت کي چي ګورم موټر ته ئې حرکت ورکړ اوډېر تېز ئې چلوى او بيا ئې زما د غوږو څخه ګوشۍ ايسته کړې او سترګي ئې لا هم بندي را پرېښوولې
موټر چي لږ نور لاړ نوبيا مي دجيټ تيارو غږ ترغوږو شو او خوشحاله شوم اوفکر مي وکړ چي پل چرخې ته به دې انتقال کړي اوياهم دامنيت زندان ته نو ماته پل چرخي زندان او امنيت زندان خوشحالي وه ځکه ماويل داخو افغانان دي او خير که افغان مي هرڅومره په تکليف کړي دموره درد نه کوي لکه امريکايي لخوا چي ګورم الوتکي ته يي پورته کړم او په الوتکه کي يي ښه ډير وګرځولم اوچي يو ساعت شاوخوا وخت ووت نو کښته سوه او دموټر داسي تيز سرعت مي ترغوږو شو چي تاويل په يوه سړک موټر ډير تيريږي نو دلته يي ترخپل منځ وويل: لاره نه شي پيداکولاي .
نور يې زما لاسونه له ولچک خلاص کړل او قلم يې په لاس کي راکړ اوراته يې وويل ساين يعنې امضا وکړه ماهم په امضا کولو پيل وکړ چي ګورم پنځه امضاګانې يې چي وکړي نو ر پوه شوم چي راځه حساب يي کړه امضاګانې ډيره وي داڅه خبره ده ما ورته ويل چي دا دڅه لپاره دي دا امضاګانې امريکايي وويل دا زما دوسيه ده امضا کړه امضا مطلب ۱۵ امضاګانې يې راباندې وکړي اونور يې له شانه ټيله کړم اوراته يې ويل چي : ته تلای شې په دې وخت کي داسې شوم لکه چي په خوب کي له بامه څوک ولويږي نوزه هم راولويدلم او هيڅ ځاي ته نه رسيږم خو چي ورسيدلم او بلآخره پر ځمکه ولويدلم چي لاسونه مي سترګوته يوړل نوسترګې مي غوړې او سر مي لوند دي او چي سترګې مي لوڅه کړي سپيره دښته ده هيڅ نه ترسترګو کيږي يوه طرف ته مي دلمر ستر ګه ده اوبل طرف ته دامريکايانو هغه ټانګونه دي چي په ماينونو کي لمنځه تللي اوداسې ډير پراته دي چي له حسابه وتلي اوداسې غونډۍ غونډۍ پراته دي خو دلته مي چيغې کړې چي داکوم ځاي دي يوکس راغي او منډي يي راوکړي اوراته يي ويل چي څه خبره ده ما ورته وويل چي دا کوم ځاي دي هغه راته ويل چي دا بګرام دي هغه وويل چي کوم ځاي دي مات دي لاس پښه سر ورميږ ماورته ويل چي زه خو دغو وحشيانودلته وغورځولم هغه راته وويل چي وروره دلته هره ورځ دوه درې تنه غورځوي بيا يي موږ تريوه ځايه وړو راځه را پشا شه او زه مسلمان يم مه ويريږه ماورته ويل چي زه تلي شم ځي چي حرکت مو وکړ ولويدلم نو په دې وخت کي پورته کړم اوپه شاه يې کړم او لږ چي لاړو بيا هلته يو موتر راپيدا شو تريوه ځايه يې په دې موټر کي انتقال کړم بيا هغه موټر وان ويل چي زه بل چيرته روان يم کنه نو ما کابل ته وړلي ماويل خير کور ودان او دلته چي له دې موټر نه کوز شولم په دي بل عمومي او ډامبر سړک يي کوز کړم دلته دتيلو ډير موټر ولاړ دي اودلته خلک راباندې راټول شول او څوک وايي داچا وهلي څوک وايي دا چا تښتولي اوڅوک څه وايي څوک څه وايي خو يو سړي راغي اوراته يي ويل چي راځه زماسره چاي ډوډوي وخوره کالي به دې هم بدل کړم کالي مي څيري وو اوهم به سرپري وينځي ماخبرې نه شواي کولاي او چيغې رانه وتلې ماورته ويل چي که زه کافرانو بیولي وم اوس به مي ته خداي خبر چيرته بوزي که مسلمان وي نو ما ته يوموټر پيداکړه چي ما کابل ته ورسوي نو هماغه وو چي يوموټروان باندې يې غږ وکړ چي ګوره ته دا زر روپۍ واخله اودغه سړي کمپنۍ ته ورسوه زه يې چي په موټر کي کښينولم نوله ماڅخه غير ارادي چيغې پورته شولې او ځان مي نه شواي کنټرولاي په دې حالت کي ډريور چي موټر يې چالاند کړي وو بريته موټر ګل کړ او هغه کس ته يي غږ وکړ چي حاجي صاحب دا سړي زه نه وړم ددي وضعيت خراب دي يابه په موټر کي راته مړ شي اويا به پوليس بل ګومان وکړي چي دا څنګه په موټر کي چيغې وهي هغه سړي ډير تکړه سړي وو اوهغه ورته خپل دټليفون نمبر ورکړ او ور ته يې وويل چي دا نمبر واخله که پوليسو هرڅه درته ويل نو ماته بيا زنګ ووهه او ځه تشويش مه کړه داسړي امريکايانو بګرام ته وړي وو .
بيا يې موټر کي کښينولم اودکابل په لور يې حرکت راوکړ نوداسيمه دسرک نو سيمه ده دبګرام دسرک نو ، چي ډريور لږ مخکي راغي ما ورته وويل چي استاده تيز ځه چي شپه نه شي را باندې چي بيا به څه کړو ده راته ويل چي ته ولې داسې خبرې کوي بيسوره يي که سرنګهاوس سهار اته بجي دي وخت ډير دي بس هماغه وو چي ډريور راته ويل چي يو نمبر راکړه چي زه زنګ ورته وکړم چي زيري پري وکړم ما ورته وويل چي واخله يو نمبر مي ورته وويل هغه وويل داخو کم نمبر دي بل مي ورته ورکړ ويل يي دازيات دي بل اخره مي ورته وويل چي واخله دا زما په کاليو کي کوم نبمر پيداکړه هغه وويل چي اي وروره هرڅه دې په جلا پاکټ کي اچول شوي دي داڅرنګه چل دي ما ورته وويل چي بس وګوره که مي موبايل په کاليو کي وي يونمبر په کي راواړوه اوزنګ ورته ووهه دابوبکر،هدايت،حميد، اونصرت نومونه مي ورته ياکړل هغه بس زنګ ورته وهلي اوډريور ماته ګوشي راکړه اوراته يې ويل چي ته ورسره خبره وکړه اوزما له خولې همداسې چيغې وزي يعنې خبره نه شم کولاي خو هغه ډريورزما دکاکا زامنوته وويل چي پل محمود خان ته راشي او دغه سړي امريکانو په بګرام دښته کي اچولي وو او اوس موږپل محمود خان ته درځو اوتاسو راشي ماډريور ته وويل چي کمپنۍ ته مي بوزه ده ويل چي موټرمي اسناد نه لري اوزه له پل محمود خان زيات نه شم تلاي خودايې وويل چي زما ورور دي هغه ته دې ورکوم اوهغه به دې ورورسوي په دې وخت کي چي پل محمود خان ته راورسيدو نودغه ډريور ورک شولس دقيقي وروسته راغي او سراچه ټکسي يي راپيداکړه اوراته يې وويل چي دغه کس دي رسوي او دازما ورور دي نو ماډريور ته وويل چي استاده ورورسره دخبره کړي چي ته به ما کمپنۍ ته رسوي هغه په دري خبرې پيل کړي ويل يي برادربيا سرما فلم پري ميکني ما برادري تو نيستم نودلته دې اولني دريور ورته څه پيسې ورکړې او ورته ويل يې چي کمپنۍ ته يې ورسوه نو ما ورته وويل چي پيسې زه ورکوم ده ويل نه لنډه دا چي حرکت يې وکړ لږ مخې ته چي را غلو چي زما دکاکا زامن شاوخا ولاړ دي تيت اوپرک ولاړ دي . پای
——————————————————-
د لراوبر ويبپاڼي يادښت:
ليکوال او ژورناليست د لراوبر ويبپاڼي له پيل څخه ددې ويبپاڼي سره وخت په وخت د ليکنو او خبرونو په برخه کي فعاله همکاري کړېده ، د لراوبر مشرتابه او همکاران ددغي دردناکي پېښي په اړه تکان خوړلی دی .
حاجي ابراهيمي ته ګواښ شوی دی چي د تحقيق او زندان ټول جزيات رسوا نکړي ، نوموړی چي د بېګناهۍ په تور زنداني سوی دی ، نه يوازي دا چي په بېلابېلو شکنجو کي يې لاس مات سوی دی او خپله دنده يې له لاسه ورکړېده ، بلکي له هماغه زخمونو او ذهني نا اراميو څخه تر اوسه کړيږي.
حاجي ابراهيمي چي موږ پېژنو بېله دې چي يو مسلمان ، افغان ، پښتون ، ليکوال او ژورناليست دی ، بل جرم نلري.هر زور واکئ او بلواکئ چي د يادو اوصافو له امله چاته سزا ورکوي بېله دې چي نفرت ، کرکي او دښمنۍ ته لمن ووهي بل تعبير نسي ترې اخستل کېدای.
د لراوبر ويبپاڼي اداره په لراوبر افغان وطن کي د هر افغان پر وړاندي ددغسي غير انساني عمل ترسره کېدلو غندنه کوي، په ځانګړې توګه د قلم او پوهي لارويانو پر وړاندي د هر کورني او بهرني ارګان لخوا د ظلم او استبداد پر وړاندي د اجتجاج او غندني ږغ پورته کوي .
لراوبر ويبپاڼه په افغانستان کي د ژورناليستانو له ټولني او د بشر حقوقو له استازو ددغي پېښي د پلټني او د حاجي ابراهيمي سره د چټکي همکارۍ غوښتونکې ده .
په درناوي
د لراوبر ويبپاڼي اداره
————————————————————————————————
Remembering the Terrible Days Who I Spent in BAGRAAM Base Most Horrible Prison in Kabul, Afghanistan
Date: 2013/01/23
Author and journalist: Habibul Rahman Ebrahmani, Kabul, Afghanistan
Author: Habibul Rahman Ebrahmani
E-mail: Ibrahimi.jornalist@gmail.com
Cell Phone: 0093 (0)799 024 972
Translated by: Nazir Jan Kandaharai
It was a Thursday night who I was sleeping in my house with all my kids located next to SHAM SUL MADAA RIS MADRASAH in sub district five between the COMPANAY and AB RASANI area of the western Kabul, while my brother was a guest with one of his friend somewhere in Kabul and he wasn’t home at that time.
It was around 12:30 AM while suddenly I heard a loud Boom with the sound of braking glasses of our house doors and windows. When I woke up I saw a brightness of the flashlights of many Americans Soldiers who had long red beards and big red mustaches blue eyes whit the redness on their faces inter to my hall and then my bedroom. All of them were aiming their rifles towards me with fingers on the trigger. I thought that I must be dreaming because I couldn’t make a single move while I saw them inter to my room. One of them suddenly yelled at me, “WHAT IS YOUR NAME?” I quickly answered Him “IBRAHIMI”. He yelled back and said. “FIRST NAME! FIRST NAME? I answered. “HABI BUL RAHMAAN IBRAHIMI”. In that movement many Americans soldiers were coming closer to my face while I didn’t know that some were already there behind me. Suddenly one of the soldiers kicked me in the back from behind and threw me about two meters into the front. And then they started kicking me and punching me. Meanwhile, I saw one person who had civilians cloths on, pointed his finger towards me and told the soldiers that this is the one and then hide behind a soldier. In that movement I thought that he must be their spy. And then one soldier sat in front of me with one knee on the ground position pulled out a pen from his pocket and was holding a notebook in his hand and asked me questions about my name, father name, where I live and what I do? While another one from the left side who had big red beard hit me on my head and then because of that hit I got dizzy. Meanwhile an interpreter who speaks Dari (Persian) was cursing me very bad which I could not even tell you guys here and then asked me, “ Where were you this morning” I told him I was gone to MAIDAN SHAAR (The capital of WARDAK province in Afghanistan). The interpreter asked me again, “what were you doing there”, I answered I had some work to do over there. Then from that point on they didn’t give me another chance to speak and hand cupped my hands, put a black skirt bag on my head and then they start hitting, kicking and punching me while one of the soldiers stepped in my little daughter stomach who was sleeping next to my bed on the ground and woke her up with crying like she was going to die. In the meantime, many soldiers came into me and suddenly one of the interpreter started searching my pockets for money. I had a $1000 US dollars including 6500 AFG in my one pocket and 8000AFG in my other pocket. $500 US dollars were mine and the rest $500 US were belong to someone else who he wanted me to give it to a person who was the loaner of this person. While the interpreter got out this money from my pocket, one of the soldiers told him,” Give his money to his family”. However, the interpreter pretended that he didn’t hear him. The soldier repeated the interpreter for three times, “Give his money to his family” after the third time the interpreter put my money in that black skirt bag which was hanging into my neck instead of giving it to my family. I told the interpreter to give my money to my family, however the answered that I got from the interpreter, was cursing me badly and told me,” What were you doing with this $1000 dollars you son of …
After that I passed out and I don’t remember anything about how they took me out from my house and put into a truck. However, I still remember the screaming and crying of my kids and family who they were crying after me and for about an hour the searching of my house.
When these soldiers put in a truck, my hands were hand capped too tight with the plastic hand cup. It was hurting me so bad that my hand were bleeding. I asked one of the soldiers to untie the hand cup a little bad, however the answered I got was the soldier kicked me in my stomach. Americans soldiers were here to get me with about 40 military Tanks and vehicles and I couldn’t figure out the number of soldiers that they brought after me; however, I will say there were 80-100 of them. The soldiers moved the convoy and they went on these dirt streets for about 5 minutes and then they put me in another military Tank and moved back again. They drove on a paved road for about 15 minutes, which I didn’t know which one it was, then they stopped again. When they stopped the Tanks, they threw me out from the Tank and made me wait in that cold weather for about 20 minutes; while suddenly I heard the sound of helicopters that were coming towards us. Those helicopters came very close to us and then one of them landed while the other was still flying in the air. When the helicopter landed, it was blowing a very cold wind, which made me very cold that my teeth were ticking with each other I told a soldier that I am cold and I need help, he kicked me in the nuts and said,” Don’t move, Stop moving, what are you doing” and twisted my handicapped on my hand which was very painful for me because my hand were already hurt and bleeding. Then the soldiers made me wait for longer to that cold wind of helicopter and after that put me in that helicopter. They tight me in a position while my one foot was in one side and the other one was in another and then surrounded me with some firm things behind my back and in front of my chest that I couldn’t make a single move because of it hurting me very badly.
When the helicopter flew to the air, I thought with myself that I am a journalist how is it possible for a journalist to be arrested by that many soldiers while I didn’t even know what my crime is. I told myself, I am not even a high ranking commander of a division that should be arrested by that many soldiers; I am only a simple journalist that has a pen a microphone and a small camera. Then I thought, maybe I didn’t understand the sense of a journalist, maybe in somehow being a journalist will be a sort of crime, which could be the reason that they are punishing me now.
When the helicopter landed I heard the siren of Ambulances and meanwhile two jets flew over to the sky and I thought it must be BAGRAM Base. As soon as they got me out from the helicopter, soon they put me back in a truck that had hard chairs made of wood, which were not comfortable for anyone to set on it. After the 15 minutes of trip they stopped the truck and then pulled me out from the truck. Someone took me in his armed and threw me somewhere in a place. While a soldier threw me on the ground, it hurt me as badly as I couldn’t even move from the position I landed on that place because my hands were hand cupped and was hurting so bad since they got me from my house. I was not moving at anyway, despite my hands were hurt so badly. I also thought that the Americans soldiers are still standing on to my head if I make a move I will get a kick in my stomach just like they were kicking me in my house after every single move that I was making.
I could not see anything because my eyes were still covered; I tried to spread my legs; however I couldn’t because in a place that they threw me it was 1 meter per square room. I also tried to stand up but the sealing of room will blocked me from standing. I was there in that room for about 5 minutes while I heard the sound of the door opens. Someone held my hand and pulled me out from that room and took me into another room. When he took me into that room, he colored my hands with a sort of ink and then untied my hand cup for the finger print and untied my eyes. When he scanned my eyes, he tied my hand and eyes again. Then he pulled me out into the next small room which I thought it was for doctors. They made me naked in front of a doctor, an interpreter and other 3 soldiers. They checked my body for wounds, which I didn’t, has one on my body except for the one on my hand that the handicap caused it. Then they weighted me which I was 111 kg and then they checked my feet and asked me if I have more problems? I answered I have a stomach problem and I sometimes get headache on the half side of my head, which I think it should be from blood pressure, other than that I don’t have any other problem. The doctor asked me if I do snaff, smock cigarettes or drink alcohol or anything else. I said no I don’t do anything apart from eating food and drinking water. Then the doctor removed his glasses and putted them on the desk and said,” don’t be afraid, tell us if you do any of these things it’s not a crime” I told him no I don’t do any of these things.
After that the interpreter told me, “ it’s ok I am with you tell him if you do one of these motioned things, don’t hide it” I said no I am scared already because I am in a deadly zone, however I don’t do any of these things.
Meanwhile, they took more than 60 pictures from each side of my naked body.
After that one of the soldiers who had big red beards and mustaches stepped in my dress and took a yellow color uniform from the clipboard that I thought it was the uniforms look like the Guantamno and Abo Ghraib prisoners whom I have seen it before on the internet. The soldier threw this uniform into my front. And told me, “ change my cloth!” I thought they would give me my own dress, not the dress that is for the real prisoners of Guantanamo; however he yelled at me, “Change your cloths” I look at him, he pushed the yellow color uniformed and said, “You can use this clothes” I told him this is very bad clothes. He said,” What is the meaning of bad color” I said this color clothes are for the prison of Guantanamo and Abo Ghuraib and I said I am a journalist and this dress is not for the journalist you should not force a journalist to dress in these clothes. As I said that, he kicked me hard as I went under the doctor desk. He started kicking me more and then forced me to wear this tight bottom that it was too small as I could not even spread my legs in it. Anyway, I took the dress and wore them despite it was very hard to put them on. Then they hand cupped me and put the black bag on my head. That hand cup was heavy about 2.5 kg.
Then they pulled me back and threw me in that small I don’t know if I called it room, cage or something else.
After a short period of time they pulled me back out and took me into another investigating room. The first thing he told me was, if I ever got release from that base, not to tell anyone outside from that base that how did I get arrested by them, how they treated me and how did I get release by them. Then he started questioning me. The soldier asked me, “do you know why we got you here” I said no I don’t know. Then he asked me, “Do you know why we are here?” I said yes. Then he started questioning me a lot which I don’t think it is a good idea to say it here. However, I will only say this that they had recorded my speech while I was talking over the phone for the last three years, which this is against the Afghan constitution.
According to the Afghan constitution principle number 34, the freedom of speech is free from any kind of threats or assaults. Everyone has the right to think, speak, write, sketch or etc, something about the principles and bills of the Afghan constitution. In addition, another principle number 37 has declared that (Any freedom of speech is free from any threat or any kind of assaults who someone is whether telling in speaking over the phone, in writing, over the telegraph or etc, the Government do not has the right to monitor them at all.
In another principle number 38, the house of any person is free from any kind of threat or assault. No one including the government has the right to inter or search a house of someone, which is written in the constitution, without the legitimate warrant of the judge.
At the beginning of the investigation, he asked me,” What is my other name?” I said,” I am a journalist go and Google my name it will give you all my complete information you need. However, I don’t have another name.” the investigator asked me frequently this question, “what is my other name.” He asked me more tough and complex questions that were very bad, and I didn’t get the concept of their investigation at all. And I didn’t know what they wanted. One thing that was very frustrating for me, the interpretation of the interpreters. I was telling them something but the interpreters were interpreting something else. Finally I told the investigator that I am ready, if you want to kill me. However, if you want to investigate me through interpreter, I will not talk to the interpreters anymore and I would like to answer your questions myself. The investigator agreed with me and then the interpreter stepped out disgrace from the room.
The investigators asked me too many questions during these 8 days, and I was telling them a lot that I am a journalist and I didn’t commit any crime, I told to tell me what did I do wrong that it caused the Americans soldiers to arrest me and bring me here. The investigator said,” Do not say that! He added that the American court and the American investigators will find out all your criminal actions and then they will punish you according to the law. Finally he told me that my entire lap top, mobile phones, camera, contact list showed that I am a journalist, and that is true. Therefore, I asked him,” If you believe that I am a journalist then what was all this for? What did I do? What was the crime that I committed according to you?” Then the investigator said,” Do not ask that question! We are investigation it” I said,” why didn’t you called me to come to you! You could send me an E-mail, you could tell me through my office, what made you necessary to arrest me with these kinds of actions to come to my house to break my door and the glasses of my entire house, and scared my family to death, despite that I am a journalist and doing my job what the law says?” He said,” Don’t say anything, we will find out that whether you are a journalist or someone else.
In these 8 days of prison, I could hear screaming, the beating of the prisoners, and there was no any Afghan security person in any way. All I could see was Americans soldiers. They weren’t giving us any food; however the food that they were giving us, was not eatable for us. Neither even the law that is made for the prisoners by the UN institutions or other members was not implemented by the Americans soldiers. They were not telling my family or relatives that whether I am alive or dead. And neither were them letting me to ask them that what is going on with my case.
Anyway, when I was using the toilet, they were not giving me any water; there was no water for the ablution (washing face, hands, and feet before the prayer) at all,despite all that they were treating us very brutally and cruelly.
Well, I never found out at the whole time when I was in prison, if I was on the ground level, basement, or somewhere else. It was because our ears, eyes, and hands were covered and tied at all times.
Anyhow, in these 8 days of prison, I could not think of something else without of my death. I thought that they are brutal people, which are only here to kill Muslims. Because in that time, I remember the stories of the tribal leaders of Pashtoons who some were arrested by them and while other were targeted by unknown terrorists at all over the country. Yet no one has known that who the killers were. Thus I thought that I will be killed the same way as others, however, I got rescued with the blessing of God and His mercy.
In the prison I couldn’t understand the four side of my place (north, south, east, and west) in order to find the direction of MAKAH to offer my prayer.
One day I told a guard that I don’t know the time of the day now, he said, “It is midnight” I asked him, “What time is now” he said, “ it is 2 o’clock, 10 O’clock, 5 O’clock, we cannot say it” and then he left. One thing, which I think is very important for me to mention it here is that these guard were always rude to us and they were making noses for the prisoners not to get relax and get sleep. They were coming back in forth every 5 minutes and were telling me,” Water- water, Jessica number 1, soap, Food- Food, Doctor, are you ok, Doctor are you ok” As matter of fact their plan was for us, not to go to sleep and get some rest, they were not really interested to give us those thing what they were screaming to us about.
Anyway, one time I told that women who was screaming to us (Doctor are you ok) that I have a stomach pain she gave me a little medicine and told me, “We don’t have medicine for stomach pain, what other problem do you have?” I told her,” I have a headache on the half side of my head, I think it is because of my blood pressure, if you can check that it will be great.” She said ok I will bring the blood pressure monitor. Then she left, however I never seen her back again.
Anyhow, a day later I Asked another guard about the time, I told him that I don’t know what time is it and can you tell about north, south, east, and west? He asked me,” What do you want?” I said I need the west, direction of KABA. He said,” What do you trying to find out? What is your plan?” I said I want to know which direction is KABA! He said,” What is KABA?” I said I want to find the direction of MAKAH! He said,” MAKAH” I said yes. He asked me again,” What is MAKAH? What is this?” I said I want to find the house of my God! He said, “If you find it what do you trying to do?” I said I want to do my prayer! He said, “What is the prayer?” I said, we are Muslims and each Muslim has to pray 5 times a day. Therefore, I want to offer my prayer too. Although I was praying without knowing the direction of KABA, and it is ok in Islam if you don’t know the direction of KABA, you can prayer to any direction you believe the KABA will be you can pray. However, I was confused and still wanted to know the KABA direction. As soon as he understood what I was trying to find out, he started cursing me on his own language, which there is no need for explanation here. Then he loudly said,” don’t ask me stupid question?” After that he opened the door of my room and started kicking me in my stomach, chest as hard as he could, until he got tired, and then slammed the door after me and went away with still cursing me.
I got upset because he hurt me so badly, I thought to myself why did I asked this animal this question I shouldn’t ask him that. While he was kicking me, my neck got crashed against the wall and I heard the sound of a bone breaking I thought it was broken but thanks to God it wasn’t. Before I was asking everyone about my case and my crime, the answered that I would get, was they don’t know. After that kicking I decided, I would not ask anyone again no matter what, and my crime is now known and it is the prayer that I do. I thought that too which I will not ask any one again about my case and problem, I was thinking that it was the place which I will die in and I thought it would be the last days of my life.
Because in that room which I was living in the prison I could not stand up, I couldn’t spread my legs, it was very hard place to live in. Each time which I was looking to that room I said to myself this room should be for criminals not for people like me journalists that have no thing done wrong but still gets this punishment. I was thinking that I wish I have done something wrong, and then it would not be that much frustrating to me. And another thing that was really making me feel bad was the yellow color uniform. Every time when I was looking to that uniform I would say to myself I don’t deserve this. This uniform is for those guys who have done crimes not me. Meanwhile, I remember those prisoners who were fighting against the American soldiers; I said to myself if these soldiers take me into those guys who were against them, what excuse would I make to tell them, however thanks God they didn’t take me there. One thing that was very disturbing me too much was those soldiers were coming and searching me, even thought my hands were hand cupped. When I was trying to tell them that how can I do something with my hands tied and eyes covered, the answered what I get was one soldier would kicked me and the other one would punched me, I didn’t understand their aspire at all that why were they doing that to me.
There were always two Americans soldiers coming to me only not anyone else. However, it was very frustrating movement for me. I was thinking, that how they are punishing me even thought they know I haven’t done anything wrong. Anyway, One day I noticed a person came in with an American soldier who was talking in English, however, his English was not so good. I thought it must be an Afghan. I started talking to him in Dari and told him, “For God sake, I am a journalist please take my voice to somebody that they put me in this prison, for no reason.” He only said,” where?” I said,” in Kabul” suddenly he got hit by that soldier and someone else yelled at him on the speakers,” do not talk to the prisoners!” then they shut the two doors after me and left.
One another thing is important for me to mention it here is that I thought I spent 17 days because I could not hear and see anything and I prayed for 17 days.
A night after the complain I did for that guard about the time I did not know; two guards came in and took me into the doctor room. I wonder why they got me here. The doctor checked me and weighted me; I become 98 kg and was lost 13 kg.
I asked the doctor for the reason of losing my weight. He said, he is going to find out. Because I could not see anything, the doctor was flipping the papers over and then asked me,” Why you don’t eat?” I said, I cannot eat this food because of it smells. Then he said, “drink the energy!” I said, I can’t because it smells too.
Then the doctor said that everyone in the prison eats this food, however, someone who does not, he drinks the energy. I said, I can’t see any name of Halaal on this energy. Then he said, this is pull energy and I should drink it. I told him it is not Halaal. Then he said,” Do what you are trying to do, this is the food all we got” then the soldiers took me back to my room.
They were still beating me and treating me badly. I was praying everything I know in my religion for praying.
After a day, a soldier show up and throw my cloths to me and said, “Take it, change clothes” I change my clothes quickly. Then he said, “Ready” I said yes. Then he told me to go right! I still had my eyes covered, handicap on and a black bag on my head. I wonder where he is taking me, because it wasn’t the way going to the bathroom, investigating room or the doctor room. It was a different way and then he stalled me in a hall way! At that time I was thinking that how will they kill me? By giving me a bomb in my hand, dumping me to a water fit or with something else? After a few minutes he said “Go” I moved then he walked me in a stairway and then pushed me in the half way of stairway I slammed in the back of a truck and hurt my head and legs very hard. When the soldier was getting in to the truck he stepped in on my foot and hurt me so bad and then put his rifle on my feet and squeezing my feet. I told guards if you are killing me, kill me now, otherwise you are hurting me bad. He moved a little bad and then started talking to other guard and ignored me. Then they started moving the truck and were driving very fast and then they removed my ears cover.
When they drive me a little more, I heard the sound of jets engine running. I suddenly got this joy feeling and thought that if they were hand me over to the Afghan security forces to lock me down in one of their prison. Because it won’t be this much hard even if they are, it is ok because they were at lease Afghan and had some mercy. They won’t treat me the way as these Americans were treating me. However, they put me in a helicopter and circled me for about an hour and then landed. When they landed I heard the noise of cars driving fast on the road, and then they said to each other, “He won’t be able to find the way!”
Then they untied my hands and gave me a pen in my hand and said,” sign!” I started signing the paper and counting the signs. I signed about 15 spots. After a five signs I asked them what these signs are about. They are so many papers to sign. Then one of them told me that these signs were for my case, and said you can go now and then pushed me. When I got pushed by them I feel like I was dreaming falling from the roof of a house. Then after a few seconds of falling, I reached and slammed to the surface of the earth, which hurt me, so bad. When I touched my eyes, they were oily and my head was wet, and when I opened my eyes, I was in the middle of a desert. I looked around I saw the sun and to many broken American Tanks who probably destroyed by IEDs (explosive devices). I started screaming and yelling and was saying,” where am I! Where is this place?” When suddenly a local guy showed up and said, “What is the matter?” I asked him, where is this place? He said this is BAGRAM. Which part of your body is broken? Hand, foot, neck or anywhere else? I told him, I was dumped by American soldiers here. He said I know that because they are dumping 2 to 3 persons every day then we are taking them to somewhere. He said, “I am Muslim don’t be scared of me let me carry you on my back and will get you to somewhere. I said no, I can walk. As soon as I start walking, I fall over again. Then he carried me on his back, after a few minutes of waking, a local car showed up and give us a ride till somewhere. Then the driver said, I am going somewhere else, I won’t be able to drive you to your destination Kabul. Then he left us on a high way where many fuel trucks were parking. Drivers of those trucks came to us, some were say I was kidnapped by someone, some were saying I was beaten by somebody; they were making all kinds of guesses. Then one person, said, “Come with me, I will give you cloth to change and make you drink some tea then I will take you home.” I could not talk, but screaming, I said I was taken by Americans, God knows where would you take me now, if you are really call yourself a Muslim please find me someone with a car to get me to Kabul! Then he called a guy and told him to give me a ride, he also gave 1000Afg money to the driver to get me to Kabul.
As I set in the car, I start screaming because I could not control myself from screaming. The driver, who had started the car already, turned it back off and yelled to that guy who helped me got in to this car and told him, “ Hajji Sahib (Sir) I can’t take him to Kabul, because you never know if he died on the way to Kabul or if the police heard him screaming what would they say?” However, that person was a strong man, he give his phone number to the driver and said, don’t worry, if any police stall you on the way to Kabul, tell him to give me a call, and tell them that this person was taken to BAGRAM Base by Americans.
When we get in that car we start moving towards Kabul on the road of Sarak e now (new road) this road was located in front of BAGRAM Base, as soon as the driver drove me in his car, I told him go faster, because it is going to get dark. He told me, “What are you talking about it is 8 O’clock in the morning right now, are you woozy or dizzy? Then he asked me for a phone number of one of my family. And said he will give them a call to let my family know about the good news that you are released. I said ok. I give him one number, he said, “this is not full digit number, then I give him another one, he said, “There is too many digits” then I told him to take it from one of my pocket, He said, “why is everything in your one pocket? I told him just see for my phone if you find it then call any of the following contact names. Abubaker, Hidayat, Hameed, and Nasrat.
After that he call one number and pass me the phone to me, as I could not talk, instead I start screaming, then the driver talk to my cousin and told them that, “ your cousin was thrown by Americans in BAGRAM , come to Pul e Mahmood Khan (a famous bridge in Kabul city) and get him.” In that time I told the driver to get me to Company, however he said that he could not go further from that bridge anymore because of his unregister car. He said that he might use the help of his brother. When we reached to that bridge, he got lost for ten minutes and then came back with a taxi and told me that this is my brother he will help you, he also give the taxi driver some money to get me to Company. I asked the taxi driver, did you talk to your brother about where we are going? The taxi driver who was speaking Dari said which brother are you talking about? He is not my brother. Then as soon as the taxi driver drove me some I saw my cousins were standing on the road and waiting for us. The End
