له خپل حق نه تیر ید ل مه بوله صبر
حر ا م مه خو ره په غریب مه کوه کبر
د کورواکې دې په خپله لاس کې واخله
د غلا م سړ ي به څه و ي خوند د قبر
چې بیا ن د او ر ید و لیدو يي بند وي
ګیدړ جوړ شي که وي هم له اصله ببر
ا صلیت له خپلې ژ بې ما لو میږ ي
هغه و ر ک شي چې د ژ بې مني جبر
چې لیکل ،لوستل په خپله ژبه نه کړي
لیو ني د ي خپل تندئ و هي په تبر
داکمال دئ چې څوک ډیرې ژبې زده کړي
خپله ژ به هیر و ل کا ر د ئ د ګبر
پښتا نه که د پښتو تپو س و نه کړ ي
په ژوندیني به يي ورک شي ځای د قبر
چې په سوچ دپښتو نه وي پښتون نه دئ
خد متګا ر ه هیڅ سرکو ز ې نه د ئ ببر
تور القاب
په وعد و د نن سبا شو مه خر ا ب
مړاوي اوښکي مي په مخ شولې سیلاب
چې مخ پټ کړې لا دي حسن لمبه وکړي
ډیر تاوجن وي ډوب په وریځوکې افتاب
تو ر با ڼه د ي لکه غشي را ور یږ ي
طبیب نه کړ ي د رنځو ر هسي جو ا ب
د پښتو ن ا شنا د هجر د و ز خ ګو ر ه
په هر وار ي را کو ي نو ى عذ ا ب
د جا نا ن په لید و ځکه و ا ر ختا شم
هر لیدل يې د بیلتون و ي نوى باب
له وژونکو سترګو رحم غوښتئ نه شې
په سینه کې لر ي ز ړه لکه قصا ب
پښتا نه په سر ښند نه ډګر یو سي
دحا صل په وخت کې تور واخلي القاب
خدمتګاره آرام مه غواړه په عشق کې
په د ې لار ه کې قبول کړ ه اضطر اب