غزل

کاشکی چې له کوره مسافر نه وی
یار نه مې راغلی داسې زر نه وی
تل مې چې کتلی دجانان مخ ته
لری یی زه هیڅ وخت له نظر نه وی
دا چې مې خوبونو ته هم نه پریږ دی
دغه ستا یادونه جادوګر نه وی
کړې به ګیله ماله نصیبه وه
دا ظالم که مانه مرور نه وی
خوند به مې اخستی له ځوانی نه وه
عمر مې که تیر ټول په سفر نه وی
ما به ستا په شونډ و مزی کړې وی
ښکلی که دې لوړ دغه ولور نه وی
ژوند به یی له تا سره تیر کړی وه
یاردې که سر کار سره نوکر نه وی