روز قبل سفیر کشور ایران در ملاقاتی با مسؤولین مجلس سنای کشور تصویب پیمان استراتیژیک که افغانستان با ایالات متحده امریکا را مغایر منافع ملی ایران دانسته و اظهار نموده که شورای ملی افغانستان باید از تصویب پیمان استراتیژیک امریکا با افغانستان خودداری نماید در غیر آن با واکنش جدی کشور ایران مواجه خواهد شد، آقای سفیر برخلاف عرف دیپلوماتیک رایج در عرصه بین المللی و خلاف ارزش های اخلاقی همسایه داری و با نادیده گرفتن حاکمیت ملی افغانستان فرمایشاتی را مطرح کرده است که یک سفیر و تبعه بیگانه هیچگاهی حق چنین اظهار نظرهایی را در کشور میزبان ندارد.
آقای سفیر باید بداند که افغانستان کشور مستقل است و میتواند هر گونه پیمانی را که به منفعت ملی آن بیانجامد به امضاء برساند. بدون آنکه از دیگران در زمینه مشوره بگیرد اما قبل از انعقاد پیمان با امریکا و بعد از آن دولت امریکا متعهد شده است که هیچگاهی از خاک افغانستان برعلیه کشور دیگری استفاده نظامی نخواهد کرد که این حق همسایه های ما مخصوصاً ایران بود که ما به آن توجه کردیم. ولی اینکه افغانستان چگونه رابطه و پیمانی با کدام کشورها داشته باشد این مربوط ما است و نمیخواهیم که فرمایش دیگران را در زمینه داشته باشیم. اینکه امروز ایران دشمن امریکا است این مسئله بر میگردد به منافع ملی این کشورها هر زمانی که این منفعت ایجاب آشتی میان آنها را نماید بی درنگ به میز مذاکره خواهند نشست و مطمئناً که هر دو طرف از افغانستان هیچگونه مصلحتی در این راستا را نخواهند گرفت و دولت افغانستان نیز به دلیل احترام به حاکمیت ملی کشورها عکس العمل مثبت و یا منفی نخواهد داشت. ولی چرا دولت و حکام ایران ملت و مردم افغانستان را از بالا میبیند و توقع دارند که دولت مستقلی مانند افغانستان از فرمایشات نظام بر سر اقتدار ایران به مثابه حکومت تحت امرش اطاعت و فرمانبرداری نماید.
آیا حکومت ایران تحمل این را دارد که فرمایش و دستور یک چنینی را از آدرس افغانستان بشنود در صورتیکه این موضوع را نمی پذیرد، پس چرا و به کدام حق خود را مستحق آن میداند.
مردم افغانستان این گونه فرمایشات و اظهار نظرهای غیر مسؤولانه سفیر ایران را مداخله صریح در امور داخلی خود دانسته و از دولت مردان این کشور میخواهند که حد و مرز همسایه داری را جداً مراعات نمایند ورنه توجه به تاریخ گذشته افغانستان به سرنوشت سایر متجاوزان مواجه خواهند شد.