کور / شعر / غزل

غزل

ته غواړې  له ما نرمه نغمه ګله


وی ولې  نه شل وارې خوږه ګله


اوښکومې له پښونه غېږ در تاو کړله


وغوړېږه ومې  بښه وه ګله


غرونو که د  واورې کفن واغوستل


زه به يې پګړۍ شم  ته غنچه ګله


رقص کې دې له سره خويېدلې ده


تکه شنه د  پاڼولوپټه ګله


ستا له رنګ  خوږبو بلا شهرت لري


هو! نوپه تا څه يې ورځ څه شپه ګله


وخ له خور  یتيمه راته پاتې ده


کورکې سکندر  ساتي وړه ګله


2012/1/24