غزل

زه افغان  ماشوم يمه سوالګر يمه بې کوره يم

زه له ماشوم  والي يتيم شوی يم بې موره يم

نه هغه  ښايست لرم او نه هغه ځواني او زور

زه افغانستان  يم ويرځپلی يم بې شوره يم

اوس هغه مورجانې  ستا پر شونډو دعا نه لرم

اوس هغسې يمه  خو کمزوری يم بې زوره يم

خدای ج خبر چې ولې مې له ښکلو څخه نه کيږي

دا دی بوډا شوی رسيدلی ان تر ګوره يم

اوس خو مې تسکينه په غزل کې يادوه ګله

هسې هم په کلي  کې دا ستا په تهمت توره يم

د شپې لس بجې د رحيم سکندر د لاندې  درد ناک بيت تر اغېزې چې په ټيليفوني پيغام کې يې راته راولېږلو

وخ دخور يتيمه راته پاتې ده

کورکې سکندر  ساتي وړه ګله