غزل

د زړه کړکی می په تلواره وهي
باران د وخت څه په تلوار روان دی
ما څه عبرت ورنه په لاس نه کړلو
ګومان د هیلو په قرار روان دۍ
څومره جرس د هر قدم را خیژي
کاروان د اوښکو په هربار روان دی
بیا می ډولی د هیلو ډکه ښکاری
زړه ګۍ می ډک له انتظار روان دی
د زړه خبره به په خوله غواړو تل
منزل د مینی په اعتبار روان دی
د حق په لار کی قدم پورته ښه دی
خیر که زمان لا په انکار روان دی
یو لاروي د تورو شپو په منځ کی
هدف د ژوند مو په سهار روان دی
دا د جسمونو جنازی مه ژاړه
هر یو وګړی په دی لار روان دی
رڼا چی خوا دی خزان نه شی ګلۍ
ارمان د زړونو په تکرار روان دی