غزل

ګلا به ستا په ښکلـــــــــو پاڼو کی اځغی ماتوی
زما د پيغلو په لاســـــــــونو کی بنګړی ماتوی
موږته بهار دجنــــــــــــــګ له ويري راکتلی نشي
داور لمبۍ نازک ګلان دپسرلی مــــــــــــــــــاتوی
دغرونو غوندی درانه کاڼی ئی لاسو کی ګوری
ټول به پښتونه ستا پر سر اوپر تنـــــــدی ماتوی
زموږ دمستو ځوانو هيلـــــــــــــو ناخبره دی دوي
د اذادی په لاره تلونکی توريالی مـــــــــــــــاتوی
ستا په هر درد باندی خــوږيږو هم ژړيږو موري
له سوزه ډکی سوي چيغی دی زړګی مـــــــــاتوی
که چا را پورته کړی بيرغ د خپلـــــــــــواکی لپاره
هغه لاسونه بند په بند داليـــــــــــــــــــــونی ماتوی
ئی (ځلبلانده)رانه ولاړی مســــــــــافری نجونۍ
وائی خالــــــــــــــــــونه مو دزنی جنګيالی ماتوی

نورعلی شاه ځلبلاند
عرب امارات دوبئ