د ووه زره لسم كا ل

زه دي په ژوند كې بېرته نه يا دوم
تا د زخمونو سو غا تو نه ر اكړل
زما په زړه د ووه زر ه لس زخمو نه
زما كما ل دي رانه بېل كړ په ژوند
زه د هغه له لمر ين تو رو څخه
د عر ش تر ورځي دي محرومه كړمه
د غم سېلا ب دي پد ې كلي را وست
بيا په ګوهر پسي د نيا لټو م
د شوق قلم دي راته كونګ ا يله كړ
د صنو بر د د نګو ونو سيو رې
د زيا رت غرونو كې يخى غوند ي شو
د لر او بر افغا ن په زړونو كې غم
لكه بېكا ر ه بو ټى و ټوكېد ئ
څنګه په تېر كا ل پسي و ژاړ مه
د كند ها ر ما ښا م كې ښكلې ډ ېو ه
د تور ما تم د مر ګ سيلۍ وهلې
سر پو ش با زار كې د ا جل په ګو لۍ
چا د قلم خا وند په وينو سور كړ

1/1/2011 كلات