کور / شعر / څلوریځې

څلوریځې

د ژوند لوبه

ژ و نده ! لوګی شې چې لوګی دې کړمه
وخته ! لمبه شې ، سپیلنی دې کړمه
زه د وطن د سر درو ګر بت وم
د غربت ملک کې تور کودی دې کړمه

د غر بت سوز

نه ځګېرویو آرام راکړ نه سلګیو
عمر تریخ کړ راته دې خړو لوګیو
شپه او ورځ له سوزه کریکې زما خېږي
غربت وریت کړم تناره کې د خواريو

د امتحان خاوره

چې وسله کړي نوې جوړه ظالمان
امتحان ئې کړي په خاوره د ا فغان
خدایه څه له دې پیدا کړو دغه حال ته؟
یا مو وساته یا ورک کړه دا لیوان