غزل

ياره چې د زلفو دام کې ګير نه يې
ته لا په ميئنو کې د شمير نه يې

دومره رانه هير شه چې راياد دې کړم
دومره راته ياد دي چې مې هير نه يې

سره يې خو اميل د غاړې جوړ نه شوې
ځکه چې د سرو لمبو نه تير نه يې

چرته يې د يار د نظر غشيه
وتی مې د زړه نه تيروبير نه يې

ټکي د پښتون کې دې زير نشته نو
ځکه خو پښتونه چاته زير نه يې

دا ځل به دې ګوخ اسمان ته ورسي
دا ځله زړګيه د کوشير نه

تل دی عندلیب تلي د سرو سره
درده که سم ډیر يی خو ګنډیر نه يی