غزل

چی د مود و می د رته سوال دې ګناه می څه ده
ګریوان می څیرې بدمی حال دې ګناه می څه ده

څنګه په ډ که خله خند ا کړې آ غیا ر و سره
ولی په ما د ې بند وصا ل د ې ګناه می څه ده

خلک می تیږوباندې ولی یا ره ستا کو څه کی
دو مرا خو وا یه چی وبا ل دې ګناه می څه ده

خیر دې که ستا نورانی مخ ته سجده می وکړه
دورځومنځ کی دې شین خال دې ګناه می څه ده

لا سو نه پو ر ته یی نیو لی غو سه و لا ړ ه
بیا یی له سر پریوتی شا ل دې ګناه می څه ده

دجمی د و مره وګد ه شپه کی زه هیڅ نه لرم
راسره دې نښه یو دوسمال دې ګناه می څه ده

هیڅ دې په زړه کی رحم نشته بی رحمه یاره
بس دې پخلا شه لسم کا ل دې ګناه می څه ده

هر موسم سره خزان بهار لازم ملز وم وې
ستومان ته ستا ژوندون ذوال دې ګناه می څه ده