بياييد كه حرف هاى گورباچف را جدى بيگيريم

 
اخيراً ميخائيل گورباچف اخرين رهبر اتحاد شوروى جماهيرشوروى سوسياليستى طى يك مصاحبه با بخش روسى راديو بى بى سى براى بار دوم گفته است كه پيروزى نظامى ناتو در افغانستان ناممكن خواهد بود و كشور هاى عضو پيمان نظامى اتلانتيك شمالى يا ناتو، براى جلوگيرى از تبديل شدن افغانستان به ويتنام  دوم، راه دگرى جز خارج كردن نيرو هاى نظامى خود از افغانستان ندارند.
گورباچف در زمان حكمروايى رهبران سالخورده اتحاد شوروى بريژنف، اندروپف و چرننكوكه هر سه يكى پى دگرى، در سال هاى تجاوز لشكر سرخ اتحاد شوروى به افغانستان در گذشتند، يكى از رهبران نسبتاً جوان شوروى بود كه پست هاى مهم حزبى و دولتى را بعهده داشت.
وقتيكه گورباچف در سال 1985م بحيث منشى عمومى كميته مركزى حزب كمونست اتحاد شوروى منصوب شد و رهبرى دولتى اين ابر قدرت جهان را بدست گرفت، افغانستان را به يك زخم خونچكان تشبيه نمود و تلاش هاى را اغاز كرد كه قواى شوروى مستقر در افغانستان را دوباره به اتحاد شوروى بر گرداند و براى مداواى اين زخم خونچكان يك چاره موقتى دريابد.
اقاى گورباچف بيست سال بعد از اختتام اقتدار خود بر  اتحاد شوروى و انحلال اين ابر قدرت دنيا ميگويد كه اتحاد شوروى قبل از خروج لشكر سرخ از افغانستان با همسايه گان و جوانب مطرح در مسله مانند پاكستان، ايران، هند و امريكا مذاكراتى داشته و با سه كشور اولى به توافق هاى رسيده بود كه ايالات متحده امريكا زياد از ان راضى بنظر نميرسيد و كمافى السابق تلاش داشت تا امكانات مالى و تجهيزات جنگى را در اختيار نيروهاى بگذارد كه حالا امريكا،  افغانستان و پاكستان را تهديد ميكند. گورباچف ميگويد كه كشورش در ان زمان تلاش داشت كه پس از عقب نشينى از افغانستان، اين كشور در دام تروريزم و بنياد گرايى سقوط نكند و به يك كشوربيطرف وبا ثابت تبديل شود.
اين تلاش هاى گورباچوف در ان وقت مثمر ثمر وقع نشد. از يكطرف ايالات متحده امريكا كه از فروپاشى قريب الوقوع اتحاد شوروى مطمين شده بود، ميخواست كه دول سوسياليستى و طرفدار اتحاد شوروى يكى پى دگرى سقوط نموده و به افتخارات ايالات متحده امريكا بيفزايد، از طرف دگر كشور ها ى كه حامى جنگجويان انوقته افغان بودند، ميخواستند كه افتخار سقوط حكومت دست نشانده شوروى در افغانستان را جشن بگيرند و دو كشور حريص همسايه تلاش ميكرد تا نظام افغانستان را بدون

رسيدن به مصالحه و وفاق ملى ساقط بسازند تااين كشور طى ده ها سال دگر به احياى نظام و قانونيت و انكشاف اقتصادى و اجتماعى رسيده نتواند وخار چشمى براى انها شده نتواند!
بهر صورت آن سالها و ان امكانات دگر از بين رفته و جستجوى راه هاى حلى در آن درد امروزى ما را  مداوا  كرده نميتواند. طوريكه ميدانيم بعد از حوادث يازدهم سپتمبر امريكا و ناتو به افغانستان حمله نموده و جنگى را اغاز كردند كه اينك در سال دهم خود خونين تر از هر سال دگر است و تلاش هاى جريان دارد كه به ان نقطه پايان گذاشته شود.
به سلسلة همين تلاش ها اقاى گورباچف ميگويد كه فرصت هنوز هم از دست نرفته و بايد نيروهاى امريكا و ناتو افغانستان را ترك كنند. وى تصميم بارك اوباما، رييس جمهور امريكا، براى بيرون كردن نيروهاى نظامى ان كشور از افغانستان را مورد تاييد قرار داده، اما ميگويد كه امريكا در اجراى اين تصميم و خارج شدن از وضعيت كنونى با د شوارى روبرو خواهد شد. گورباچف درينجا با صراحت گفته است كه (پيروزى نظامى در افغانستان ناممكن است.)
گورباچف با اين سخنان خود در واقع به اين واقعيت تاريخى صحه گذاشته كه پيروزى هيچ نيروى نظامى در افغانستان امكان ندارد. نتايج لشكر كشى هاى سكندر مقدونى، چنگيز خان، تيمورلنگ، انگليس ها و لشكر سرخ اتحاد شوروى گواه اين مدعاى ما است و اينك لشكر تا دندان مسلح 44 كشور دنيا راه خود را درين كشوركوهستانى گم كرده و نميدانند كه عاقبت كار چه خواهد شد؟
گورباچف در اخير مصاحبه خود به ارباب امورامريكا مشوره ميدهد كه خود را از دامى كه براى دگران گسترده بود و از شبه نظاميان ايكه خود تربيه، تجهيز و تسليح نموده بود، رهايى بخشد. وى ميگويد كه امريكا چاره دگرى جز خروج از افغانستان ندارد و ميپرسد كه انتخاب دگر چيست؟ يك ويتنام دگر؟ فرستادن نيم مليون سرباز دگر؟ و اين كار ها نتيجه نخواهد داد!
ميخائيل گورباچف ميگويد كه بهترين دستاورد براى ناتو در افغانستان، كمك به افغانستان است تا روى پاى خود بايستد و ويرانى ناشى از جنگ را باز سازى كند.
با اين پشنهاد گورباچف، بايد سخنان وى را جدى بيگيريم. اتحاد شوروى در مورد افغانستان بسيار مى فهميد، اما با يك اشتباه تاريخى هم خود را مضمحل ساخت وهم افغانستان را به جنگهاى خانمانسوز داخلى سوق داد كه هست و بود ملت ما را به نابودى كشانيد. امريكا يى ها نيز شايد در مورد افغانستان بسيار بدانند ولى واقعيت هاى خونبار جارى به صراحت نشان ميدهد كه ايشان نيز به (تركستان) ميروند. ولى اما خروج از افغانستان چه ارمغانى براى مردم افغانستان، امريكا و ناتو خواهد داشت؟ سوالى كه بايد همه به ان مسوولانه بيانديشند و باز به راه هاى حل موقتى دل خوش نكنند.
 افغانستان بدون كمك جامعه بين المللى باز سقوط ميكند، درعين حاليكه موجوديت بسيار بى قانون نيروهاى خارجى در افغانستان قابل پذيرش نيست. دنيا بايد به يك (بن) دگر فكر كند. تلاش هاى نه سال گذشته كدام پيامد مثبت ندارد، بايد همه چيز از نو اغاز شود و با يك كنفرانس بين الافغانى، به اشتراك كشورهاى همسايه، كشورهاى اسلامى، سازمان ملل متحد، قدرت هاى بزرگ جهان، امريكا و ناتو اين زخم خونچكان مداوا گردد، درغير ان اين اتش تر و