نظم

چي په سرو شونډو دي خند ل هغه خند ا دي څه شوه
چي له خوښۍ به دي ژړل هغه ژړا دي څه شو ه
خند ا دي ولي شو ه بد له په ژړا ا و ا و ښکو
چي په هر چا به دي پرو ا کو ل پرو ا دي څه شوه

اې د ازله ښکلي هغه شان ښکلا دي څه شو ه
چي به دي هر ه ورځ ويل هغه و ينا دي څه شو ه
دتورو زلفو په ځنګلو نو کښي دي بند شنه زمريا ن
چي سخاوت به دي کاو ه هغه سخادي څه دي څه شوه

په سنګيني چي وي سنګينه سنګينتيا دي څه شو ه
يو ه ټو ټه چي وې د نا ز نا ز و ا د ا دي څه شو ه
د نن سبا په ا ميد د ي کله تسلي را کو ل
چي وفا د اره وې پر وعده نو اوس وفا دي څه شو ه

چي د ي د بل د رنځ شفا کو ل شفا دي څه شوه
روغه رمټه چي وي اوس هغه رو غتيا د ي څه شوه
نن دي علا ج لر ه حېرا ن د ي د د نيا طبيبا ن
چي دي نا روغ ته ورکول هغه دوا دي څه شوه

چي زمو ږ لپا ره دي د عا کو ل دعا دي څه شو ه
چې و د ښمن ته دي ښرا کول ښرا دي څه شو ه
په خوب و خيا ل کي دي زموږد ژوند فکرو نه کول
چي زموږ لپا ره دي دنياجوړول هغه دنيادي څه شوه

چي دي ريښتيني په رشتياروزلوهغه رشتيادي څه شوه
چي دي په سوله او صفا روزلوهغه صفا دي څه شوه
يوا زي مه پرېږ د ه مو ږڅو دي تو ا ن وي موري
چي زموږ د ژوند په مشغولا وې مشغولادي څه شوه

تاچي په خپل زړه کي غنادرلوده هغه غنادي څه شوه
چي شاوخوا دي سمسورتيا وه سمسورتيا دي څه شوه

زما نې څومره ځورولې يې تا څوک پيژني
فا روق حيران ستا زړورتيا ته، زړورتيا دي څه شوه