کور / شعر / دشاعرانو محفل

دشاعرانو محفل

 

یــــومحــفل دشاعـــرانــو مـــی په خوب لیــــد
ویل مـی ای یـارانوشعرراته تعریف کړی

(خوشحال) وویل دی وطن مینه پــه زړه کــی
پــه نـیزه امـیل ســـرونـه د حــریف کـړی

(رحمان)څنګ کی سترګی سری راواړولــــی
ماویــل ای بابـا د ستـا نظـــربــه څـه وی؟

هـــغه وویل حـقـیقــی میـنـــی تــه زړه کـــــی
دی دنیــا د طـوفـانـونـو خطـــر څــه وې ؟


سـر راپــورتـه نازک خیال (حمید)پـه وروکــه
ما  ویــل، ای بابا بخـــښه تــه څـه وا یی؟

ویل خون اب دزخمی ړزه کـه وی بیا شعـرده
نـورسـتا واک هـــرکلام تـه چه شعـروایی

نـسترن غـــوندی (اجمل) راتــه مسکــی شـــو
ویـــل مــی  ته څه وایی ای پـه زړه کبابه ؟

ویــل یــی شعــردازادږوند لــوبغــاړی بــــوله
چــه اسیـر دغـــلامـی  ویښ کـی له خوابه

بـیایــی وویـل ځـــوانــه تـه راتـه څـه وایـــی؟
مــاویـل شـعرپه درد مـنوزړوکـــی درد ده

هـــــرویل چــه تـخـنونکـــی داحـســـــاس وی
کـه لـفظونـه که جـملـی وی او کـه فـرد ده

پـه وروورومی سترګی لوڅــــی را بیدارشـوم
چــه تـرڅنګه نــه محـفل وم نــه یـاران وم

لــه قلـم ولـه کا غــذ ســره  ځـــان مـــل شــوم
نـیـمه شـپــه یـــوازی پــاتـی(علی خان)وم