غزل

غزل
که می شوله دصورت خونه ویجاړه
خوښ په دې یم چی می ټيټه نه شوه غاړه
لکه شمع دی دسترګو مخ ته وسوم
بس تصویر ته دی کووم دمیني ژباړه
دسبا په تمه شمیرم دشپې ستوري
یوه ورځ به سره بیا ووینو دواړه
دژوندون لارې سورۍ دي بیا به درشم
په وعده دمحبت که وې ولاړه
په تورتم کی درڼا په لورې یون دئ
منتظر دسباوون یو مونږه دواړه
زه تړلی کډه ناست یم درباریږم
سمندر کی وچ ساحل غواړم یا غاړه
خدمتګاره لاس په کارشه لار پیدا کړه
که نه پاتی شوی توپان کی خیر دی غواړه