کور / شعر / رقم

رقم

لویه  خدايه  لويه  خدایه   دا  اختر   په  مونـږ  مـاتم  دی
پښتانه  بـې کوره شوي  هر  یو کور  باندې  جوړ غم دی

د قسمت  خواږه   ټـول   مونږ   نه مرور  دي  رانه  تښتي
د  ځوانۍ   په   دنکـه  ونـه  چـې  خـوړلـی  ئـې قـسم دی

د   رخسار   په   آئینه   کې  څه  د  وخت   مخونه  تور دي
د   سبا   غېږه   خـالـی  ده   په  رڼـا کـې   چـې تورتم   دی

چـې   د  نن   او  د  پـرون   رنـګـونـه  واړه  لـېـونـي  شـول
 مـحـبـت   تـړلي  کـډي  ځــان  ځــانـې   نـیـولـی چـم  دی

د  ژوندون  د حسن  باغ  کې ژېړ خزان  دخندا شين  دی
د  پښتون  ښکلې وطن کې  چې  بیلتون  اېښی قدم دی

نسیم ستوریه  عقـل  ولـی خـامـوشـي  ده  اخـتـیـار کړي
د  پښتو  په  سر ســودا   ده  چا  اخیستی  پرې  رقم  دی