کور / شعر / ز ما مېنه

ز ما مېنه

 ز ما   مېنه

ډېر ه مي يا د ېږې ته        کله مي  هېر ېږې ته
ز ه   پر  تا   مين   يمه       هيڅ نه ليد لکېږې ته
ډ  ير ه ښائسته  ېی ته     مخ ته مي درېږې ته
ښکلې ګلدسته ېی ته     ښه پښتو  ږ غېږ ې ته
ته ېی  د  ز مر و   مېنه     ځکه نه  وېرېږ  ې ته
ښه ښکلې نقشه لرې    څومرښه ښکارېږ  ېته
څه صفا ديغرو نه دي        له ورايه معلو مېږ ېته
ترلوړهمتد يجارشمه        نوره هم لوړېږ  ي ته
يوه توته ښکلا ېی ته        دليري څخه ځلېږېته
ليريدرڅخه تلاينشم         کله مي زړه کېږ  ېته
تا خو ښي ونه ليدل        څه وخت هوسېږېته
مو ږ ر اپا څېدلي يو         کله به پا  څېږی  ته
ته ېی بوره شوېمو ر        هر ه ورځ ژړېږې ته
ر ا غلی پسر  ئ دلې    کله به غو ړ ېږي  ته
ګل شو ه دانار غوټۍ      کله ا  نا  رکېږې  ته
موږ چي بي خبره يو       څو مره به زورېږېته
بل ازمو ن ترمخ لرې        بيا به کاميابېږې  ته
چيجوړ مو اتفاق  شو       هغه وختجوړېږېته
تا ج د افتخا ر مو ېی       کله به و يا ړ يږ  ېته
موږديخوشالي غواړو       کله به خند ېږ   يته
ستا ﻻ ره مو  ﻻ ره ده    کله  ر و ا نېږ ې  ته
ته ېی د فا ر و ق مېنه    کله ا با د يږې   ته