عشق

عشق

عشق  آ ورد  پیام   بهار و  بهشت

  آن کرد آ گه مرا ز اسرار سرشت

گفت که آن بود شراب به  جام حیات

جان بخشیده  بعا لم سیر و  ثبات

در  گوش  گشته  صفیر  نفیر نای

تسکین داده به دل، سروخاطرورای

نور ره کرده به کلبه ی تارو غمین

تا  آ مد جلوه آن  به  د یار  و ز مین

از عشق است  به  جان  تنم  رمقی

باز آن باز نموده چه خوش ورقی

روح آن عشق د میده به حال خراب

مستم  زان دوباره  چو عهد شباب

گو  دم عیسی  رفته به مرده تنم

لطفیست  از بر آن که  برده  غمم

ازجلوه اش که روشن شده هرنگاه

گر دیده  ا ز بر آن  رو سپید سیاه

راوی  سالک عشق  که داشته نوا

اوراست  عشق براه رهبرو ره نما