لراوبر ویب پاڼه لراوبر يو افغان – تازه خبرونه
ازادي ازادي د ژوند د پیغلې ګاڼه بویه ۲۸ زمري ۱۳۸۷ سيدجيلاني جلان – کابل –انټر کانټینټل هوټل . دا زادۍ مشاعره
محمدسرور وکیلي له اسمان اوزمانې یمه په تنګ
د مُردارخورو وطن احسَاس خټک
د اجل ساقي شکرالله طاهري
ولی به د بی وفا په دې جفا ونه ژاړم راشئ دې کم بخت اوخوارنصیب قسمت ته وګورئ ما خو د زړه وینه ورکاوه چې که آشنا شي دوست اودښمن دواړه اوس په یورنګ راته ښکاري بد سړی دی بد بلا ما ویل چې ځان ترې ساتئ | سيد عبدالخالق صادق د هر چا چې مخامخ و مخ ته ناست هغه دلبر وي
غزل حیات الله ستومان دګل له پاڼو دګلاب په لمن
غزل محمدیوسف ندمتګار مزدورزوی دغرور له هسکو څوکو نه راکوزشه دلته ژوند په دود ولاړدچا په مینه دلته ښکلي په ادب یو بل ته ګوري دلته زور دزورورو اوبه شوئ دلته عشق او مینه پت ددغه خاورې دلته یو څه چی نیمګړي دي په مونږ کی
ارمان دي تا دسترګو په هينداره کي چي ځان ووينم جينیۍکږه وږه روانه،شاته ډير راګوري بس ده ساقي زه دي اشنا سترګو خمار خمار کړم چي په کتو شم اننګو ته دي اوبه اوبه شم چي مي سينې تا رانږدې شي، سره خؤله په خؤله شو سيدشاه خروټي، دغه ښکلي دي چا نه خوښيږي؟ دوه کړمه خپلي دوه پردۍ کړمه په منډه شمه
څلوريځه مينه وفا ورځ خو دې تيره كړه د شپې خبر دي هيره سوله دادي څه وكړل داسي هيله خو مانه لرله
خولې احسّاس خټک څـوک خـبـرې کـه د چـا پـه خـوله کـیسې دي څـوک په ډکه خوله به زړه کې زخم جوړ کي څـوک اورونه وړي په خوله کې له ډیر کـبره څـوک غــپـار کـه لکه سـپـۍ د خـیټـې غم کې څـوک ذ مـــیـنــې مــحـــبـت ســنـدرې وائــي د چـا خــولــې کـږې وږې خـو سـمــې لــګـي
غزل طایرځلاند ته ازغي څه کوې خوشبو دې ورکوه ګلابه چې په کتاب کې ستا دلاس وچ شوی ګل وګورم هغه موسم سره بدلیږي نه هم هغسې ده دیاد رڼادې له لمرونو نه بیزاره کړمه تاخو په څوکو دازغیو تیرې کړي شېبې د سازو دوکان دا وطن دوکان دی دسازو قسم قسم ټول سازونه یویو ژړیږي د چم په طلیسم مطرب(غزل بول)؛ټنګ ټکور( مجلس)؛ اېسم ( جادو)؛ سم (زهر)؛ شوله غم( زیات غم)؛ الم غلم( دوه زړه)؛مترنم( سندری ویونکی ). سرګم ( د ساز یو سر)؛ خموچم( چلبازی)؛
غ – فا روق د کوره وخت را وو تل را ووتل راوو تله ليلا زما په ليد و سرې ژر وا ړوی مخ بلي خوا ته په رڼا ورځ مي تر را تلو د شپې فکرونه کول څوک چي دهغي خواراتله ما ترې پوښتنه کول ولي به نه يمه مجنون چي مي ليلا ورکه د ه و ه پټه خوله له ډ ېره غمه څخه نا جوړه سوله څېره ېی د ه بد له شوې څوک ېی نه پيژني د پټي خولې څخه ېی څر ګند وه د زړګي اهونه چي ستاعزت ئې نه کاوه هغه په خپله سپکشو ه چي ېی پر ځای د ګلو و کرل ا غزي شا و خوا چي ېی د خا ورو سره سمه کړه په زور اوظلم چي ېی لاس برشو ټولې يووړله له ځا نه سره په بروبحراوهوا کي چې وتا ته خيا نت کړی ؤ هغو ځلميا نوچي قربا ن کړه خپل ځا نونه تر تا چي دپردومينه ئې ډېره و ه په زړه کښي ترتا داسي ورځ نه وه چي ترزرنفره کم وي شهيدان انسا نان مړه ښارونه وران کروندې شاړيسولې داجنګ روان افغانان مري وطن بربا د شوټوله فا روق په ډ ا ګه د ر ته وا ېې د ښمن و پېژنې
بې اتفاقه نظري نسيم ستوری قلمه تا کې د دردنو افساني ښکاري بیا د ژوند ګریوان لا تار په تار دی غونډيدي کله شي د وخت کنډر لېونی شوی عقل ړوند په سترګو چا په لیلا ننګه ونکړه اوس خفه ده لیلا د مينې کور مې تالا کېږي ژبه ګونګه ده څنګ دا چې خوړلی دی قسم مونږ ته نژدي نه راځي
عندليب تالاش دير نن مې بيا… نن مې بيا جذبه نشه شوه ، نن مې بيا سوئ ارمان دئ نن مې بيا ژبه پولۍ شوه ، نن مې بيا تلی تڼاکې نن مې بيا زهر ګوټلی ، نن مې بيا مرګی ته زړه دئ نن مې بيا سلګۍ په خله کې ،نن مې بيا په شونډو پاړ دئ نن مې بيا وينه ارزانه ، نن مې بيا چغه بې قدره نن مې بيا خواهش وژلئ ، نن مې بيا جنت ګټلئ نن مې بيا جبر ليدلئ ، نن مې بيا بې خودی اوکړه نن مې بيا زړه کې ماتم دئ ، نن مې بيا سترګې وريږی نن مې بيا په غږ بنديز دئ ، نن مې بيا خاموشی اوکړه نن مې بيا محرومۍ تنګ کړم ، نن مې بيا مايوسی وژنی نن مې بيا قلم ګوزار کړ ، نن مې بيا ټوپک ته لاس کړ نن مې بيا مينه پړده کې ، نن مې بيا کينه څرګنده نن مې بيا دړدونه پنډ کړل ، نن مې بيا سفر ته فام شو نن مې بيا اننګی زيړ دی ، نن مې بيا تندئ تريو کړئ |
