غزل
تر سبا سترګي په لار وم ته رانه غلې
په اميدستا د ديدار وم ته رانه غلې
چي ايرې سوم ګرانه باد درڅخه يو وړم
هغه وخت چي زه انګار وم ته رانه غلې
اوس مي ستا مينه دزړه له تله ولاړه
درپسې چي ناقرار وم ته رانه غلې
د دنيا سره اوږه پر اوږه تلمه
په همزولو كي سالار وم ته رانه غلې
چا و چا به دا ويل چي ته به راسې
دمودو دي ( انتظار ) وم ته رانه غلې
غزل
فيصله ده څومره ګرانه زه هم وايم ته هم وايې
څنګه يو به سو جانانه زه هم وايم ته هم وايې
دهدف په لار سوو ستړي راسه لږ څه دمه وكړو
اى دلوى مزل كاروانه زه هم وايم ته هم وايې
زورور نه دي نو څه دي چي مو زړه وړي له ګوګله
زړه ساتل نه دي اسانه زه هم وايم ته هم وايې
ومه ستورى دسهار هله پابنده په غبار وم
نه ليدم چا په اسمانه زه هم وايم ته هم وايې
كه بها پلورل كېدلاى جام دشونډو (انتظاره)
تابه نه كوئ ارمانه زه هم وايم ته هم وايې