بهارونه

جنانه چې بې تا دي، بهارونه بې مانا دي
گلونه بې مانا دي گلشنونه بې مانا دي

چې ستا د سپينو لېچو د بنگړو شرنگ پكې نه وي
په خدايږو دا سازونه سرودونه بې مانا دي

جانانه ستاپه نه شتون كې و ماته، باور وكه
د ناستې د ولاړې مخفلونه بې مانا دي

ترڅنګ چې مې ته نه وې اې زما د سترګو توره
پرې اور پورې كومه، جنتونه بي مانادي

چې تا پكې ونه ستا يمه اې دمشكور مينې!
نو بيا خو مې شعرونه غزلونه بي مانا دي